vrijdag, december 31, 2004

Een oudejaarsavond zoals we die nog nooit hebben meegemaakt

Jaja, mijn Dell-pronkstuk, mijn hoogstpersoonlijke nieuwjaarskado van Dell is gearriveerd! Een 17" Dell-flatscreen, stijlvol Dell-zwart, met USB-aansluitingen dat kan roteren in portetmodus! Maandag besteld bij Dell. Via internet. Dankudell!

Je hoeft tegenwoordig je huis niet meer uit te komen: flatscreens, foto's, kalenders, reizen, vakantiehuisjes, MP3-spelers, dates, voedsel, schoenen: je kunt het zo gek niet bedenken of je kunt het vanuit je luie bureaustoel in de veiligheid van je warme huisje bestellen en laten leveren. Wat een luxeleven.


~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~


Broertjes of zusjes zijn niet altijd zo leuk.
Luna bijvoorbeeld - gestationneerd bij oma Annie - was dolenthousiast dat ze naar de D******tjes mocht komen. Maar toen ze hoorde dat Amber er ook was kwam er de lauwe, teleurgestelde reactie "Oh..."
Ik meen mij te herinneren dat Heleen ooit eens op dezelfde manier reageerde op de naam "Ewout".
Natuurlijk, als je al hele dagen met broer of zus zit opgescheept dan heb je die er bij exclusieve uitstapjes liever niet bij, kwestie van zich achteraf 'meer' te kunnen voelen... denk ik.

Op sportkamp met je neefje en nichtje is dan weer keicool. Volleybal, je hoeft het niet te kunnen om het leuk te vinden.

~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*~*


Dan was er natuurlijk ook nog het feestje vanavond. Dus de 2 kindjes in bad. Erin, geen probleem. Eruit? Een koude douche kan een handje helpen, nietwaar Amber?
Sla nooit zomaar een waarschuwing in de wind, dat had Luna daarna wel geleerd toen ook zij die dreiging in ontvangst mocht nemen.

Eenmaal de puzzelzotjes afgevoerd door papa en mama, kon ik aan mijn eigen toilet beginnen. Altijd leuk natuurlijk, maar de magie van vroeger van een Oudejaarsavond, slijt er jaar na jaar toch een beetje af. Ouder worden, zeker. "Weeral zover", waar het vroeger "Eindelijk!" was.
Maar toch nog altijd content dat de eeuwenoude traditie van "Nieuwjaar-bij-tant'Annie" nog niet verloren is gegaan. Ik ben een traditiegetrouw mens dus waarom niet.

En dus. Hapjes, drankjes en vooral veel blabla slikken, wat wil ne mens nog meer op zo nen avond. Ewout deed bij het binnenkomen spontaan en gul de groetronde, blij dat hij bij oma mocht komen slapen en zich nul de botten aantrekkend van het feit dat papa en mama en zus elders gingen vieren. Waren we allemaal maar meer een beetje Ewout-zorgeloos.
Een beetje Zenwout.

Hilde, Geert, Luna en Amber vervoegden zich bij de verstokte "Nieuwjaar-bij-tant'Annie"-feestvierders.
Jong volk, dat kunnen we na de leegloop van de jongste jaren wel smaken. Evenals Thaïse soep (om toch nog even te denken aan die duizenden tsunami-slachtoffers en dankbaar te zijn hoe goed we het hier en nu wel hebben?), het overheerlijke koude-vis-buffet, en gegratineerde aardappeltjes, fijne hindebiefstukjes (?) en groentjes.

En maar blijven tafelen, en zo bijna de tijd uit het oog verliezen... we zouden nog durven in 2005 komen zonder het te beseffen.

Puzzelzot

Puzzelen, puzzelen en nog eens puzzelen. Amber en Luna doen niks liever.
Beetje video kijken? Met 't schooltje spelen? Met de autootjes spelen? "Nee, iek wiel een puzzel make! Samen met jou!" Dus heb ik zowat alle kinderpuzzels bovengehaald, gaande van 10 tot 160 stukskes. En gepuzzeld tot de puzzelstukjes mijn oren uitkwamen en ik Amber toch heb kunnen overtuigen om eventjes met de pop te spelen...




Dan was er ook nog de verplichte wandeling in het park (zonder speeltuin wegens te mozig) maar ik had mijn geheugen vergeten mee te nemen dus hiervan geen fotoreportage, driewerf helaas.

maandag, december 27, 2004

Allemaal beestjes!

Al een poosje werd een vrolijk liedje StuBru uit-, en de werkvloer ingestuurd. Ben ik even gaan hoehelen. Kwam ik op het liedje terecht, meer nog, op het clipje ervan!
Blijkt dat het refrein zich voortdurend herhaalt, maar het werkt zo aanstekelijk dat het niet lang duurt vooraleer het voor lange tijd in je hoofd rondwaart.
Durf jij het aan? 't Is een even onnozel als plezant clipje. Toon het aan je kids (mocht je die al hebben), en laat nadien misschien even weten hoe leuk zij en hoe irritant jij het vindt ;o)
U weze gewaarschuwd!
http://www.durp.net/grandaddy-nature_anthem.php

of
http://www.ultrarecords.com/grandaddy/video/grandaddy-nature_anthem.mov


Volle maan

'k Had de helft van deze schone dag al verslapen! Dus moest er deze middag gefietst worden: genieten en de sufheid eruit laten waaien.
Het leverde een gezonde blos op mijn wangen en deze mooie reeks foto's op.

zaterdag, december 25, 2004

Kerstfeesje

Als kind duurt het eeuwig vooraleer Kerstmis er is, maar eenmaal volwassen is het Kerstmis voor je 't goed en wel beseft. (dixit Axelle Red)
Als kind duurt het eeuwig voor het feestje die dag ook effectief begint, als volwassenene kan de voorbereidingstijd niet lang genoeg duren.
Nooit geweten dat hapjes maken zo'n tijdrovende en creatieve en intensieve bezigheid was.

Weeral iets bijgeleerd, waar zo'n kerstdag al niet goed voor is hé.


Laat ons nog even verwateren op de menu. Hapkes, Vispateekes, chicongsoep, eendenvlees met appelsmoes en suikerbonen en kroketten en daarna taart en koffie met koekskes.
Hmmmnee? Te marginaal? Dit klinkt misschien beter:


Bruisende champagne
Warme en verfrissende fijne aperitiefhapjes
*
Zalmrolletjes omhelsd door zacht garnalensausje
*
Witloofroomsoep besneeuwd met peterselie
*
Fiere eendenborst in een romig sausje
Smeuïge appelstukjes
Koninklijke princessenboontjes met glinsterende spekreepjes
Krokante denappel-kroketjes
*
Vrolijke Kerststronk à chocolat & à vanille
*
Geurige koffie en versnaperingen
Nagenietertjes
~~~
Aangepaste, speciaal geselecteerde wijnen,
& overige drank naar believen


Geef toe, op die manier uitgeschreven begin je ter plekke te kwijlen.
Naarmate de dag vorderde en de flessen leegden, kwam ook ander goed volk binnenvallen.

Precies of we hadden aan ons voordeur een spandoek 'De zoete inval' gehangen. Een drukke maar gezellige boel werd het. "Visite, visite, een huis vol visite..."

Kleine kindjes werden naar de tv-corner geredigeerd, zodat de grote kindjes 'Cranium' en 'RushHour' konden spelen.






Nu moésten ze eens tv kijken en nu wilden ze niet!


Maar toch, nadat we ze gevoed hadden met bookes, kwam VTM als reddende engel: Harry Potter! Hoewel in het Engels, heb ik 4 pagadders nog nooit zo geboeid naar het scherm zien staren.

En dat terwijl de rest van 't volk ongegeneerd luidop door bleef tateren.

De broodjes gingen vlot van de hand in de mond en toen ook ik voldaan was besloot ik even te gaan piepen naar die fameuze Harry - efkes relaxen. Dat viel tegen. Ewout vroeg mij de oren van het hoofd over de film, tot ik hem voorstelde om eventjes bij zijn papa de informatie te gaan halen. Dat werd mijn redding.



De avond daalde haast onmerkbaar als een sluier over het land neer, en één voor één droop onze visite af. Enkele overblijvers bleven nog een kaartje leggen maar uiteindelijk moesten ook zij toegeven aan de nachtrust... Wat een oorverdovende stilte opeens in ons huisje ... Stihille nacht, Heilige nacht, ...



vrijdag, december 24, 2004

Laat het lichtje niet meer doven...

En ja, 't was weer zover. We moesten om 15u. de werkplek verlaten en mogen 9 dagen lang niet meer terugkeren. Kerstvakantie.
Godzijdank.

Vakantie? Neeje, wérken! Eenvoudige koekskes bakken neemt algauw een paar uur in beslag - zeker als je zo gek bent ze ook nog eens te voorzien van gekleurd glazuur. Kon ik mijnen nieuwjaarskado van VM, een blauwe schort met het logo, direct gebruiken. Het motto is dus niet 'Vaagt er uw voeten aan', maar 'vaagt er uw handen aan' - al is die schort zodanig lang dat het eerste voor mij ook geldt.

Kerstavond dus. Hallelujah! Voor het eerst sinds lange tijd weer met z'n vijven; Pieter van Els zat mee aan de fles en aan de dis. Dat mocht wel. Hij had nl. een plateauke fonduevlees uit papa's slagerij ontvreemd. Dat mocht wel. Els & Pieter hadden eraan meegeholpen.
En zo waren we allemaal content, en dat is toch belangrijk op zo'n avond hé.

Geen kerstavond zonder nachtmis. Dat maakt het verlangen naar de pakskes alleen maar groter ;o)
Maar we - de jongvolwassenen - hebben wel allemaal flink meegezongen. In ruil mochten we een beetje geld en een hostie nemen uit de schalen die rondgingen. Wel niet teveel natuurlijk, met Kerstmis moet je delen.

Kerstmis zonder pakjes is als Kerstmis met sneeuw: haast onmogelijk. Naar goede traditie lagen ze allemaal even verleidelijk te wezen onder de kerstboom. Een halfuurtje geritsel en gesmekkel alom, de kadootjes verschenen alnaargelang mijn koekskes verdwenen. Zeggen dat het gezellig was zou een cliché zijn maar laat mij nu net dat cliché even gebruiken. Het was gezellig.
Blij dat Pieter er deel van uitmaakte.

Dan wil ik als afsluitertje nog ff dit wondermooi nostalgisch kerstliedje meegeven. Tegen dat je dit leest is 't er misschien al te laat voor, maar soit. Denk aan het liedje van de Pfaffs: "Alle dagen kerstfeest"... (zijt gerust, 't is niet da gezever da'k hierop heb gezet!)

woensdag, december 22, 2004

Impressies op een dinsdag

Een halve dag congé om den Auchan af te slenteren even vóór de feestdagen, ge moet maar goesting hebben. Wel ik hád goesting. Maar één uur om er te geraken (afslag gemist), om vervolgens terecht te komen in een mierenhoop waar men luidkeels zijn of haar waren staat aan te prijzen (het suikerbrood was overigens wel lekker): mijn goesting was rap over.
En dan nog nie vinden waar ik voor gekomen was!
Ik verlangde alweer naar mijn bureautje bij VM, lekker rustig en ontspannen...

Toch was het niet volstrekt nutteloos: ik werd losgelaten in de kledingwinkel zodat ik toch niet met lege handen naar huis ben vertrokken...

En 's avonds genoten van een klein badje (kan zo heerlijk zijn, zo opeens 't gedacht krijgen van 'hé, waarom geen badje?') met Dove Bad Relaxerende Verzorging met Actief Hydraterende Crème met Sandelhout en Ylang-Ylang... dat ruikt zo machtig héééérlijk !!!! En hydraterend en relaxerend, wat wil je nog meer? This is IT !!!

En om de dag een leuk afsluitertje te geven, heb ik nog dit leuke filmpje ontdekt over de "hik-beestjes": Als je met "de hik" opgezadeld zit, dan zitten er eigenlijk kleine hik-beestjes in je keel verstopt. Ze krijgen vandaag les over hoe ze zo lang mogelijk in je keel moeten blijven zitten.
De animatiefilm Hiccup 101 is het afstudeerproject van Jessica Sances aan de Amerikaanse Ringling-school. In de korte animatiefilm maak je kennis met de hik-beestjes die cursus volgen hoe ze zo lang mogelijk kunnen blijven kriebelen in je keel. Al letten niet alle beestjes even goed op...

maandag, december 20, 2004

En ik ga nog nie naar uis, bijlange nie bijlange nie

Moeder was wel thuis maar Heleen genoot blijkbaar nogal van het logeerpartijtje bij de D******tjes.
En zoals het een goed logeerpartijtje bij de D******tjes betaamt moest het kind ook eens uitgelaten worden in het nabije park.
Het valt mij telkens op dat, als je met een kind aan de hand wil oversteken, de eerst passerende chauffeur meteen stopt om een veilige overgang te garanderen - al moet ge toch nog uit uw doppen kijken of de chauffeur aan de andere kant er ook zo over denkt.
Dat is een goede ingesteldheid maar waarom niet stoppen voor álle mensen, kind of niet? Dat moet toch tegenwoordig?
Maar ik wijk af.
Naar gewoonte moet er eerst een toerke gewandeld worden vooraleer het kind op het speelplein mag. Pech voor het kind, meestal is dat speelplein een modderpoeltje, maar heb ik toch lekker mijn zin gehad ;o)
Doch Heleen liet zich niet doen en voor ik ze aan de leiband kon leggen was ze al, als een jong speels ongehoorzaam hondje, op een schommel boven een lekkere plas modderwater gesprongen.
"Hoe ga je daar nu terug af geraken?"
"Dat gaat wel lukken!"
Ja, 'k heb het gezien... even later keerde ze al soppend huiswaarts, en het heeft geen haar gescheeld of ik liep mee te soppen.

Onze pingpongtafel had nadien nogal succes met Heleen en omgekeerd: ze heeft iedereen 'aan tafel' gekregen en zelfs ons pa moest eraan geloven, ik kon het zelf bijna niet geloven, maar die 2 bleken zich toch goed te kunnen amuseren met de pingpongpingpongpingpongpingpongpingpongpingpongpingpong....

Eén van haar all-time-favorites zijn ook onze oude niet-voor-publicatie-familievideo's, waarbij we onszelf één voor één grandioos verafschuwen over ons gedrag, stem, haarsnit en kledij, maar we volharden in de boosheid en liggen uiteindelijk allemaal plat van 't lachen. En Heleen zit stilletjes te genieten...

------

Geen uitstapje zonder fototoestel!

zondag, december 19, 2004

Over frietjes en pingpong en kerstkaart en lichtjes

Frietjes eten ten huize D*****, Heleen droomde er al jaren van. Vandaag lieten we die droom dan ook uitkomen, mét frikandellen dan nog wel, mayonaise en ketchup een een berg salade.
't Kind was in de zevende hemel.
Maar, al die calorietjes, dat moet gecompenseerd worden. En dus daagde ik haar uit tot partijtje tafeltennis. Het werd méér dan één partijtje.
Het record 'op het balletje slaan zonder er controle over te verliezen' moest en zou steeds verbeterd worden. Ik geloof dat we aan een goeie 20 zijn geraakt.
Maar er moest ook zonodig geknutseld worden. Een kerstkaart, was het hoogst originele idee van mijn leerlinge (eerlijk waar, ik was er zelf niet op gekomen). Ik heb mijn beste schooljuffrouwkwaliteiten en knutselgerief bovengehaald. Er moest natuurlijk nog een origineel en uitwerkbaar concept voor die kaart bedacht worden. Als bij kerstwonder wandelde zomaar een ideetje mijn hoofd binnen. Dat ideetje werd via de ondoorgrondbare wegen van het menselijk lichaam omgezet in handwerk: ijverig gingen we aan de slag met potlood en papier, schaar, verf en penselen, aluminiumfolie, zilver- en goudstiften, en ons aller Pritt.
Jaja, het resultaat mag er wezen, dat hebben we goed gedaan en 't is zelfs beter uitgekomen dan ik had verwacht: een reliëfkerstboom met zilveren reliëfkerstballen en een zilveren ster, jammer dat ik er geen fotooke van heb want Heleen en ik zijn er echt wel trots op.
Om helemaal in de kerstsfeer te komen zijn we daarna ook nog eens naar "Kortrijk, Eiland van Licht" gaan zien in 't stad (en blijven plakken bij een filmpke over 'Het Geheim van Kortrijk'). Niet zonder fototoestel natuurlijk. Hier dus enkele sfeerbeelden...
Berekoud, maar beregezellig al die keiskes en luchtjes!

zaterdag, december 18, 2004

Jean-Pierreke

'Heleen' is geen afgeleide van 'Alleen'. Ze wil samen dingen doen, sociaal contact hebben. Goed, dan doe ik maar mee.
De verkleedkist - hier gedegradeerd tot een verkleedzak - heeft nog altijd succes. Ik was de mama met het paarse hoedje en de chakos, en Heleen transformeerde, met behulp van een afgrijselijke krullenpruik en blekkiegele zonnebril, in een ambetant ettertje genaamd 'Jean-Pierreke' (had ze zelf verzonnen). En dus speelden we mama en zoontje. Jean-Pierreke tegendraads en ik constant achter zijn gat zitten: "'k ga slaan me mijn chakosche wè!"
Ik heb hem uiteindelijk op kostschool gestuurd, was er ik tenminste een tijdje vanaf.

dinsdag, december 14, 2004

Afgezaagd

't Is weer zover. Een boom in de living geplant en er lichtjes en ballen en slingers in gehangen, met eronder een romantische uitbeelding van het kerstverhaal.
En alles en iedereen om je heen dringt je -willen of niet - kerstsfeer op: buiten word je overdonderd met kerstbomen en kerstlichtjes en honderden ordinaire kerstmannetjes die huizen beklimmen (geef mij maar een eenvoudige kerstkrans aan de deur). Maar ook binnen laat het je niet los: in de winkels moeten swingende hohoho-kerstmannen de klant verwelkomen (ik loop ervan weg) en liggen de koelvakken volgestapeld met gepluimde kalkoenlijken, ongegeneerd 'bloot'gesteld. Thuis mag je de radio niet aanzetten of je wordt compleet geïndoctrineerd met de meest afgezaagde kerstliedjes van het millennium (tja, niet alleen 'kerstbomen' worden nu massaal afgezaagd). Zelfs StuBru ontsnapt niet aan "Do they know it's Christmas time" (JAAHAAAA !!! Ik wéééééét het nu onderhand wel al!) - en denk maar niet te ontsnappen door de tv op te zetten, want daar krijg je gegarandeerd 'Home Alone' voorgeschoteld, kookprogramma's met kalkoenen en ander koelbloedig afgeschoten wild, interieurtips met kitcherige kerstversiering, het wordt/is kerst in 'Familie', in 'Thuis', in 'Kaat en Co', kortom in iedere denkbare en ondenkbare soap...
Zelfs op 't werk doen ze eraan mee: iedereen congé tussen Kerst en Nieuw!

Overdaad schaadt en zeker als je in oktober al de eerste kerstboom/-man tegen het lijf loopt... de ene vindt het oergezellig en de ander gruwt ervan. Voor mij mag een beetje, niet overdrijven, zoals toen ik vroeger mijn kamer per sé moest versieren met lichtjes en ballen en een ministalletje en kerstboompke en slingers en een prul alhier en aldaar, of zoals diene gast in Afrit 9 die 2 weken congé pakt om zijn huis bomvol te versieren, en daarna nog eens 2 weken congé om 't weer allemaal op te ruimen, vreselijk toch, zo'n kerstmanie.
Maar wie is er tegenwoordig nog een echte christen? Wie weet nog waar het eigenlijk allemaal om draait? Wie weet nog wat de advent is?
Men vergeet haast dat alle kleinere schoolvakanties draaien om gebeurtenissen in het katholieke geloof (dat komt goed uit natuurlijk).
Het IS wel gezellig natuurlijk, samenzijn met vrienden en familie, in verlof zijn, pakjes geven en krijgen, lekker eten, ... maar het moet o zo'n pijn doen als je alleen bent, als je een dierbare verloren hebt, of gewoon geen geld om mee te doen met de massa, of zelfs geen eten...
Lieve help, ik begin ook al een beetje te zagen... of zet ik u juist aan het denken? Dan kun je misschien nog even dit bekijken: Band Aid - Do they know it's Christmas time.

Toch blog!

Wat lees ik een tijdje geleden op http://www.zdnet.be (favoriete site tijdens de werkuren maar hey, de site is gerelateerd aan mijn jobuitoefening) ?
Ja, véél natuurlijk, maar ook iets dat u, waarde bloglezer, zal interesseren.
Het woord 'BLOG' blijkt hét Engels woord van het jaar te zijn! Dankzij mij (en u)!
Lees er alles over op http://www.zdnet.be/news.cfm?id=41051.

maandag, december 13, 2004

The Sint brings people together

De oneindeige goedheid van Sinterklaas heeft hem ook bij Veerle gebracht voor haar meteventje. Hoe houdt de Sint dat toch allemaal bij? Waarom komt Sinterklaas voor 1 kind bij het kind thuis, bij z'n grootouders van mama's kant, bij z'n grootouders van papa's kant, z'n meter, z'n peter, op het werk van (één van) de ouders én dan ook nog eens gewoon bij ons? Overdrijft hij niet een (klein) beetje?
Maar ach, als iedereen er zijn/haar plezier in heeft; of het nu gaan bezoeken, op bezoek komen, speelgoed en snoepgoed geven of krijgen is: het blijft aangenaam.

In ieder geval, zo konden we ook deze zondag weer een uitstapje doen: taartje eten en een avondmaal toebedeeld krijgen, en bovendien op de hoogte blijven van het leven van Veer & Bart en Ka & Titte & hun kindjes, wa moe ne mens nog meer hebben op ne zondag?

zondag, december 12, 2004

Echt

Zozie, de broer van het lief van ons Elise is in de echt getrouwd. Ons Elise mocht in de suite paraderen met hare rok en sjakos en laarsjes en oorringskes en wij mochten in de vooravond een hapje meepikken.
Behalve de massale aanval op de oesters zijn er, op de receptie althans, geen incidenten voorgevallen.
Weer een dag met een streepje geluk!

zaterdag, december 11, 2004

Rarara

Een collega volgt avondcursussen en we zullen het geweten hebben. Bijvoorbeeld dat de vorige lessen over 'perceptie' handelden. En dus worden we bestookt met 'perceptievragen'. Op mijn beurt bestook ik u ermee. Ready, set, go!

- Een vader en zijn zoon raken betrokken een zwaar auto-ongeval. De vader is op slag dood, de zoon wordt zwaargewond naar het ziekenhuis afgevoerd. Daar belandt hij meteen op de operatietafel. De chirurg komt binnen, bekijkt het slachtoffer en zegt: "Ik kan hem niet opereren, dat is mijn zoon."
>>> Hoe is dit mogelijk ?

- Zoek de zevende dwerg. En nee, hij staat niet op het kadertje en ligt niet onder bed, evenmin onder de rok van Sneeuwwitje. Je ziet 'm wel degelijk staan!

Geef geen antwoorden in 't commentaar op deze blog - je weet mij wel te vinden!

vrijdag, december 10, 2004

Lisa

Sinds ik van bureau geswitcht ben op 't werk, kunnen Clouseau, de Spice Girls, Céline Dion of - God spaar mij - Wim Soutaer en al die andere zagerige kwelende (ar)tisten niet langer mijn gehoor tarten!
Links Q-Music en rechts Mango, dat was horror in 't kwadraat, zelfs al is Wim Soutaer een omhooggevallen vierkantswortel! Hoe meer ik een liedje hoorde, hoe erger de kwelling werd, mijn vingers kromden zich zo krampachtig dat typen - en dus werken - haast onmogelijk werd.

Maar daar ben ik nu dus van verlost.
Ik geef toe, StuBru was niet echt mijn kopje thee. MAARRRR! Zoals ze zeggen: onbekend is onbemind. Intussen kan ik niet meer zonder tijdens de werkuren. Oké, er zit ook heel wat brol tussen maar dat is tenminste hippe brol. En azo:
- leerde ik heel wat GOEIE Belgische muziekgroepjes & artiesten (beter) kennen en/of appreciëren(2000monkeys, Ozark Henry, Stash, Thou, Plastyc Buddha, Gabriël Rios, Flip Kowlier, ...)
- kan ik nu meeklappen van coole muziek, ipv op de hoogte te zijn van Soutaers nieuwe schlager.
- is er meer humor in de werklucht.
Niet-te-doen wat die presentatoren soms in hun kopke halen: zomaar bellen naar één of ander ministerie om te vragen of ze de uitzending goed vonden, of naamgenoten van de StuBru-baas Mark Coenen opbellen dat ze hun naam moeten veranderen 'ter bescherming van de naam van StuBru-baas Mark Coenen'. Of op de dag dat aan kinderen onder 16 geen stinkstokken meer mogen verkocht worden, een 7-jarige de krantenzaak insturen en 'm om een pakske sigaretten doen vragen. Of naar 'Lisa' bellen: "Tomas bouwde een fijne relatie op met Lisa, de stem achter de computer die verder helpt bij het vernieuwde info-nummer 1234 (voorheen 1207). " Hoorhier de telefoongesprekken. Echt wel hilarisch!
Lisa1
Lisa2

BTW, weet iemand een gepaste spotnaam voor de Wim?

dinsdag, december 07, 2004

Ghostbusters

6 december. Bij VM kennen ze dat niet. Of toch: de Sint is een papiertje aan het lavabootje in de toiletten komen hangen: "Gelieve de handdoek steeds aan het handdoekrek te hangen."
Tiens, zou de Sint of één van zijn Pieten dan toch mijn blogs lezen? Maar willen ze het niet toegeven door onderaan deze eis "Marleen" te zetten, de naam van onze floormanager? Ik zal het nooit weten.

Wat ik wel weet is dat het routerke vandaag zomaar ineens wel zijn interactie wil verlenen. Wou het wachten tot op deze Goedheilige dag? Ik zal het nooit weten. Wat ik wel weet is dat ik nu kan surfen vanuit mijn hoogstpersoonlijke leefruimte. En dat is een hele verademing. Wat een gemak, wat een rust!
Toch wel gek, dat het Internet nu zomaar door het ganse huis zweeft. Hier een fotooke, daar een liedje, stukjes tekst, blogjes. Je ziet ze niet, je hoort ze niet, je voelt ze niet, je loopt er gewoon doorheen en beseft het niet. Spookt het hier nu? En is mijn computer de ghostbuster die al die rondwarende spookjes vangt?
De GSM en de radio, ook al zo'n ghostbusters. Onvoorstelbaar toch wat er tegenwoordig allemaal in de lucht zweeft. Al die golven, je zou er nog zeeziek van worden.
Ik moet opletten want ik begin hier behoorlijk filosofisch te worden en dat kan tot een hoop gezever leiden.
Laat ons dus maar afsluiten met een mooie: Ik surf nu op echte golven !


maandag, december 06, 2004

Waaierles

Niettegeloven, Sinterklaas is weeral langsgekomen, deze keer voor de kindjes-Demory-Debels.
Ik ben dus ook braaf geweest. Dat waaierles roeterke was net wat ik nodig had. Internetten op mijn kamer is al altijd een van mijn natte dromen geweest. Op 't gemakske, geen moeder of zus meer moeten wegjagen, elkaar niet meer in de haren vliegen, leve het wireless LAN! Een hele bevrijding voor ons allemaal: ma maar vakantiehuisjes zoeken en spelletjes spelen, zus maar chatten en werk zoeken, ik ganse dagen blogs verzinnen en foto's bewerken, en maar één computer, dat werd soms een beetje moeilijk.
Jamaar, zult ge zeggen, ne mens moet toch leren delen?
Awel dan, ik wil de internetverbinding delen.

Maar de verlossing was nog niet voor vandaag. Zelfs gewoon op Internet gaan mét draad: het routerke tussen modem en pc weigerde halsstarrig elke medewerking. Alles geprobeerd, maar niet willen hé. 's Namiddags: alles hergeprobeerd, maar nóg niet willen hé.
Geen zorgen tot paniek, morgen probeer ik het gewoon nog eens. Dan komt Bart. En Hij weet Alles van Informatica (pa gelooft daar toch in).

zondag, december 05, 2004

Danku Sinterklaasje !

Raar hé, Sinterklaas is zelfs bij ons nog eens gekomen voor Luna & Amber.
Maar daar stellen de kindjes zich geen vragen bij. Als Sinterklaas maar komt.
En dus was de Sint gekomen. Alleen al voor die verwonderde en gelukkige gezichtjes zou je 't al doen.

Rik de Muizenschrik (wat een naam) moest natuurlijk meteen uitgetest worden. En het is door de keuring geraakt! Eentje dat we dus moesten we vieren - zonder veel vijven en zessen - rond te zevenen met z'n achten rond de tafel met - hoe toepasselijk - klaaskoeken.
Amber was helaas niet bepaald een lieflijk elfje. Meer een elvendertigje. = onmogelijk hyperactief. Ze voelde zich goed in haar vel, zoveel was duidelijk. Stekezot, geen huis mee te houden. En geen rohypnol te vinden natuurlijk. Ach wat, laat een kind blij zijn, al word je er zelf tureluut van.

De ouders hebben het zelfs aangedurfd om de niet-voor-publicatie-video te aanschouwen, en zelfs dát schabouwelijke schouwspel is door de schouwing geraakt.
Zou de Sint de mensen milder stemmen?

donderdag, december 02, 2004

Maltezer

Een Maltezer aan je bureau, het zal je maar overkomen.
Wel, het overkwam mij vandaag. Sterker nog: ik moest 'm de programmatie van B. uitleggen, dat is een e-commerceprogramma waarmee de klanten onze catalogus kunnen bekijken, bestellen, bestellingen en offertes raadplegen, enzomeer - ben ik dag in dag uit mee bezig en voor verantwoordelijk).

Tja, begin er maar eens aan. Enkel wetende dat het een informaticus van Malta was (VM heeft een bank in Malta) en dat hij een bankapplicatie voor ons gaat opzetten. Wat moet je dan in godsnaam allemaal gaan verkondigen? Kent 'm HTML, Java? Dus al dagen van op voorhand bezig geweest met een document op te stellen (over de webservers en EJB's en het framework en heel de reutemeteut) voornamelijk met stukjes uit reeds bestaande documenten die het veel beter kunnen uitleggen en waarvan ik tenminste zeker ben dat het correct is.

Nu, ik heb gedaan wat van mij gevraagd is en voor de rest trek ik er mij nikske meer van aan, hoezeer we ook bepaalde dingen met handen en voeten hebben moeten uitleggen.
Was wel eens interessant om te zien, zo'n Maltezer die z'n portefeuille kwijt was (en later gewoon terugvond in de auto) en deze donkere mistige Belgische wintermaanden heerlijk vindt...