Doop Daan & Fleur online

Zie onder !

Het Voorlaatste Nieuws van zaterdag 19/10 in deze Nieuwsblog : zie onder.

Het leven zoals het is bij VM, de schandalen: het sanitair

Beste mensen,
zoals u wel weet werk ik in een bedrijf dat sanitair van betere kwaliteit verkoopt.
Dan hebt u waarschijnlijk ook al mijn klachten over het sanitair voor het personeel gehoord.
Welnu, hier zijn de keiharde bewijzen. Ge gelooft uw ogen niet.

Klik op de foto's voor een groter beeld.

2 vrouwentoiletten.
Als de deur toe is weet je niet of het bezet is.

Boven de ingang.
De helft van de ordinaire tegels is afgevallen.

Het lavabootje.
Kraantje half los, afvoer helft van de tijd verstopt.
'Kizzig' stuk zeep.

Rechtsboven de lavabo.
Verroeste lege papierhouder, met daarbovenop enkele ondefinieerbare producten.

Boven de lavabo een halfvergane zeepstok van de jaren stillekes.
Afgebladderde buizen.
Stopcontacten vlak naast lavabo (wel afgeschermd).
Ordinaire handdoek.
"Drinkwater" dat niet te drinken valt.
Verroeste afvoeren.

En hier onze kak-troon !
WC uit de tijd van Louis XIV.
Spoelt nauwelijks door: uw nakomer kan uw versgeperst fabrikaat bewonderen.

Awel, dit vind ik dus niet kunnen voor een bedrijf als het onze -en velen met mij. Ik viel gewoonweg steil achterover toen ik dit voor het eerst zag.
Erger was het in het begin toen de meisjes van het magazijn hier nog passeerden: zwarte resten in de lavabo, zwarte zeep, kletsnatte handdoek.
Bij de urinoirs durf ik zelfs niet in de buurt te komen; 2 ervan schijnen zelfs helemaal niet meer door te spoelen.
Volgens mij is dit gewoon een goedkoop systeem om de sanitaire stops van het personeel tot een absoluut minimum te beperken. Bovendien kun je in de winter gewoonweg aan de pot vastvriezen!

Ge ziet dat mijn beweringen niet van de pot gerukt zijn!

Volgende keer in 'Het leven zoals het is bij VM, de schandalen': de ramen.

Saluut.

Toegenomen druk: HectoPascal gestegen

Terwijl ik hier weer lekker aan mijn compjoetertje zit, en op het werk al 3 dagen quasi werkloos zit te wachten tot ik de vereiste installaties kan doen, gaan mijn gedachten toch eventjes uit naar het tijdelijk hectische en drukke verloop (drukstijging = stijging van HectoPascal) in het Mllmn-DVst-gezinnetje. Vorige week halsoverkop naar Kortrijk moeten komen om gedehydrateerd Ambertje aan de baxter te ketenen, de hele dag opa's en oma's en tantes en nonkels ontvangen die allemaal even gedetailleerd de gezondheidstoestand van zowel Amber als Hilde en inhoud komen opvragen, heen-en weergerij van ziekenhuis naar ouders ene kant, ouders andere kant in Kortrijk, naar school en werk ettelijke kilometers verder,...
En dat allemaal vanwege een lege én een volle buikinhoud. Waar bij Amber alles er allang was uitgekomen en we wachtten tot het binnenbleef, bleef het bij Hilde wél binnen en wachtten we tot het buitenkwam...
Gelukkig was er tegen het eind van de week wissel van de wacht: Hilde opgenomen en Amber ontslagen... allemaal goed nieuws dus, ware het niet dat begin deze week misschien weer een wissel moet plaatsvinden... ik hoop van niet.

Update 22.00u.: Amber had blijkbaar enkel een beetje last van het nieuw-kindje-in-het-gezin-en-ik-krijg-minder-aandacht-dus-word-ik-
maar-schoolziek-syndroom... het zat dus in het hoofdje en niet in het buikje... tja, de laatste tijd was 't misschien ook een beetje teveel allemaal... maar nu iedereen is weergekeerd naar de thuissituatie zal ook Amber hopelijk wat innerlijke rust vinden!

PS: de blogs van dit weekend komen er binnenkort ook op. Af en toe es naar beneden scrollen dus.

Doop Daan & Fleur

Eindelijk officieel meter van Daan! En dat 3 dagen nadat mijn 2de petekindje Axel is geboren. Het kan niet op! Waar ik zolang naar heb verlangd, meter zijn, is in amper 3 maand tijd dubbel vervuld.

De kerkdienst nam zo'n 20-tal minuten in beslag, waarin de pastoor ruimschoots overheerst werd door het aanwezige kleuterklasje, en tijdens het doopmoment ook door de gedoopte, Fleur.
Wat wil je ook, als je een baby'tje 3 kletsjes koud water over het hoofd giet - het mag nu nog gewijd zijn. 'Mijn' Daan daarentegen hield er het hoofd - letterlijk - koel bij.


Voor ene keer stond ik niet achter maar vóór de lens - sorry, lenzen. Het geheel leek heel discreet een beetje op een mediacircus: 3 videocamera's en dubbel zoveel fototoestellen (en ik had er niet één van vast!). De familiale pers was duidelijk voltallig neergestreken. Elke beweging, elke 'sssshhhht', 'kom hier!', gebrabbel en gehuil vastgelegd vanuit alle hoeken; digitaal en dus voor eeuwig en altijd en overal. Net zoals de namen van Daan en Fleur nu voor eeuwig en altijd en overal in de palm van Gods hand staan.

*~*~*~*

Geen feestbeschrijving zonder beeldmateriaal!
In de naam van dit blogje,
dit fotofilmpje
en dit videofilmpje,
Amen.

Ettertjes ;o)

Wat is erger dan op een zaterdagavond met 3 ettertjes opgescheept te zitten? En dan nog ettertjes die het wagen later te arriveren dan de babysit!
Meneertje Ewaldo kwam met zijn chauffeur recht van het casino, met pak en das, hautain zwaaiend met zijn winst.



Om vervolgens vol enthousiasme met de Duplo's beginnen te spelen.
Wat later werd zijn partner in crime, Luna, binnengesmeten. Resultaat: dubbele Duplo-decibels!
Miss party queen Heleen waagde het zelfs om pas tijdens het avondmaal te arriveren. Tot 20u. gaan fuiven, een schande!

Een avondmaal dat bovendien blijk gaf van buitenaardse gewoonten: Ewout drinkt melk bij de pizza, en Luna legde haar pizza overal behalve op haar bord (er netjes naast, alsof het bord niet mocht vuil worden).

Alsof dat nog niet genoeg was, begonnen ze in de badkamer alledrie ook nog eens schaamteloos te strippen.
Na een halfuur -letterlijk- ongedompeld in het waterplezier, bleef ik alleen achter met kleddernatte handdoeken, een bad bezaaid met speeltjes, een vloer vol onderbroeken, sokken en kledij, en een lavabo rijkelijk gegarnierd met slijmerige roze tandpasta-sporen. (bovendien stond beneden nog een afwas op tafel en een halve koude pizza)

Maar, daar kan ik na al die jaren wel tegen. Dus kropen we gezellig met z'n viertjes in bed en hielden een lees-orgie: elk een bladzijde lezen uit een boekje over die goeie ouwe Dikkie Dik.
En daarna in elk kinderbedje een onschuldig knuffelmoment.
Om mij vervolgens met een potje chocomousse, een dekentje en de video van 'Lost' in de sofa te nestelen...

Niets zaliger dan een avondje babysitten!

Een spruit, recht uit de bloemkool

Wat we allemaal bij de Egyptenaren hebben uitgespookt, zul je als reisgezel vast nog niet vergeten zijn (als souvenir kregen we de Vloek van de Farao mee), en voor alle anderen: de bewerkte videoreportage van 50 minuten is reeds gebakken (enkel nog wat afwerking vereist), en ook de honderden foto's zullen niet zo heel lang meer op zich laten wachten.
Maar wat liet nu wel op zich wachten? Wie vond het bij dit gure novemberweer gezelliger om nog wat langer lekker warm en geborgen binnen te blijven?
Toch hebben we de natuur nog altijd niet onder controle. Als het wil regenen, dan regent het. Als het wil waaien, dan waait het.
Als een nieuw leventje na 9 maand is afgewerkt, dan moet het geboren worden. Met enkele dagen vertraging weliswaar, maar dat maakt het alleen maar spannender. Elk moment kan hét moment zijn. En wanneer je het eventjes niet verwacht, gaat daar de telefoon: "Proficiat, je bent nog eens meter geworden!"
Écht?

En ziedaar: Axel!