Vanmiddag een wanhopende Katelijn uit de nood gaan helpen: moederziel alleen met 2 pagadders op een zondagmiddag terwijl vader naar het voetbal is: je houdt het niet meer voor mogelijk in de 21ste eeuw en toch gebeurt het nog, schandalig.
Maar dat vinnik nie erg want dan mag ik daar gaan spelen! Want een zondagnamiddag zonder bezoek of uitstapje is behoorlijk saai, zelfs al zijn er nog genoeg andere dingen die je thuis kunt doen. Dus dat vrijwilligerswerk was lekker welkom.
Spelletjes op batterijen zijn voor geen Volt te betrouwen: 'k Heb da genoeg gezien in mijn eigen kinderjaren; zo ook met 'n Vat vol vliegen vandaag: bij de eerste beurt was 't al een vat zonder vliegen... Secónden spelplezier gegarandeerd!
Nee, dan het detectivespel: degelijk, eenvoudig en toch worden de geketnetindoctrineerde hersentjes gestimuleerd.
Geen zondagmiddag zonder zoete snoeperij: Ka was zo in de wolken met mijn komst dat ze prompt een appeltaart had gebakken. Halleluja!
Lekker, maar ook die calorietjes moeten verbrand worden, willen we tegen de zomer geen wandelende vetrol in bikini zijn (stel u voor).
Laat die venten maar naar 't voetbal kijken: de vrouwen dóen het. Tafelvoetbal weliswaar, maar allé. En daarachter nog basketballen, touwtjespringen en hoelahoepen, HA! Zomer, here we come!
En toen, toen kwam de dwerg uit de kast: Zjuudenenzjoon. Wie had gedacht dat daar de achterkleinkinderen nog mee zouden spelen en het nog leuk vinden ook? Aha!
*Zjeudemidimanche = Jeux de midi dimanche
zondag, januari 30, 2005
zaterdag, januari 29, 2005
Leve de digitale fotografie
Om te bekomen van gisteren - en omdat het een beetje mooi weer was - zin ik weer op schok gegaan me mijnen appareil.
Da dingske laat mij de wereld op een andere, mooiere manier bekijken. De schoonheid van een eenvoudig madeliefje, het indrukwekkende van een landende of vliegende meeuw, de complexiteit van een spin, de weerhaakjes op een grassprietje: doodnormaal, totdat je er een foto - al dan niet close-up - van ziet; dan ontdek je dat er heel wat meer achter zit, vooral als je zo'n foto zélf hebt gemaakt.
De digitale fotografie heeft voor mij een totaal nieuwe prachtige wereld geopend! Ik kan er op los experimenteren, en achteraf op de computer verbeteringen aanbrengen. En vervolgens die wereld delen met anderen: ik doe niks liever.
Zo heb ik onlangs het wereldje van treinen, sporen en bovenleidingen ontdekt. Ik laat je graag even meegenieten... ooit gedacht dat de omgeving van 't station van Kortrijk zo bezienswaardig kon zijn? (vooral de laatste foto's dan).
Voor de liefhebbers: later meer van dat moois ;o)
Da dingske laat mij de wereld op een andere, mooiere manier bekijken. De schoonheid van een eenvoudig madeliefje, het indrukwekkende van een landende of vliegende meeuw, de complexiteit van een spin, de weerhaakjes op een grassprietje: doodnormaal, totdat je er een foto - al dan niet close-up - van ziet; dan ontdek je dat er heel wat meer achter zit, vooral als je zo'n foto zélf hebt gemaakt.
De digitale fotografie heeft voor mij een totaal nieuwe prachtige wereld geopend! Ik kan er op los experimenteren, en achteraf op de computer verbeteringen aanbrengen. En vervolgens die wereld delen met anderen: ik doe niks liever.
Zo heb ik onlangs het wereldje van treinen, sporen en bovenleidingen ontdekt. Ik laat je graag even meegenieten... ooit gedacht dat de omgeving van 't station van Kortrijk zo bezienswaardig kon zijn? (vooral de laatste foto's dan).
Voor de liefhebbers: later meer van dat moois ;o)
vrijdag, januari 28, 2005
Maaktámee!
Amai, wa dak vandaag weer nie allemaal heb meegemaakt.
'k Was om te beginnen al super te laat vertrokken vanmorgen: een uitpuilende kleerkast en nóg niks vinden om aan te doen: het ís mogelijk.
Onderweg werd ik tegengehouden door een arm.
Een arm der wet van de fietslichtcontrolebrigade. Dat ze mij voor mijn voldane burgerlijke fietslichtplicht beloonden, kon niet goed maken dat de flik mij hadden durven uitmaken voor scholier ("naar welke school ga je?"), zelfs nadat hij mijn geboortedatum wist.
Nu, ik heb toch maar mooi een rood lichtje op batterijtjes met 6 functies gekregen (mijn achterlicht werkte ???) en een wedstrijdkaart om cinematickets te winnen... als je 18 of jonger bent (voor de vuilbak dus).
Dacht ik op het werk dus wel even te bekomen van de verscheurende kledijkeuze en het politionele avontuur.
Niet dus.
Popt daar eensklaps een reminder op: vergadering. Compléét vergeten. Nikske voorbereid.
Maar 't is feestdag bij VM dus iedereen is in a good mood.
's Middags zetten we met de aaitie-afdeling een stappeke in de wereld. Njamnjam, het Chess-café! Aai laaik toe wok!
Dat ik na al mijn belevenissen vanmorgen ook nog es een pikant sausje heb gekozen: je moet het maar doen.
Die geniepigaards van een bazen bij VM dachten dat als ze een nieuwjaarsreceptie geven om 17u., dat iedereen dan ook tot zolang zal werken de vrijdag: goed gezien maar ons niet! Wij zijn gaan socializen in den Toren (=café), niet in den toren (kantoorgebouw VM).
Extra lang blijven tooghangen, maar jammer genoeg juist op tijd voor de speeches. Blabla hier en blabla daar, chance dat we al aan den drank mochten zitten.
Er was ons beloofd dat Stefaan zou komen.
Wat een eer, wat een eer, de burgemeester van Kortrijk op je bedrijfsnieuwjaarsreceptie! Dat hij er alles aan zou doen om VM tegemoet te komen (zo'n groot familiebedrijf in je stad, hoe zou je zelf zijn) en bovendien ook nog es een steenlegging ging doen om de daad bij het woord te voegen, oh wat waren we heden blij.
Huppekee, alleman naar buiten om te gaan kijken hoe Stefaan een goudkleurgeverfde steen in een muurke op een karreke placeerde. Applaus, bravo.
Binnen nog een speechke. Applaus, bravo.
Ein-de-lijk kwamen ze ons eten aandragen. Teleurstelling: ordinaire broodjes. Maja, als je honger hebt eet je zelfs dat ;o)
Drie jaar geleden waren het nog sjieke warme verfijnde smakelijke voedselbordjes, twee jaar geleden warme boerenkostbordjes, vorig jaar niks wegens groot feest 75 jaar VM, en vandejaar...
volgend jaar krijgen we chips en het zullen geen Lays zijn, wedden?
En dat er vanaf kwart voor tien geen drank meer te krijgen was, deed de sfeer ook geen goed, daar in die koude hangar waar iedereen zijn of haar sjaal en vest aanhield.
Toch is het nuttig om het daar zo lang mogelijk uit te houden. Zo kom je nog ne keer entwa te weten, hé. Amai nie, ik was bijkans van mijn stoel gedonderd.
Het begon met een gewone vraag:
Ik (tegen zwangere collega die een straat verder woont): "Er staat soms een auto van VM in je straat, enig idee van wie die is?"
Zij: "Hehe, dat is niet toevallig."
Ik: "Heb je soms een bedrijfswagen gekregen?"
(en vanaf hier kan ik mij het gesprek wegens de shock slechts maar in flarden meer herinneren)
Zij: "Neeeeh... 't is de auto van Michiel. Ik ben samen met Michiel."
Michiel? Collega waar ik nog mee samenwerkte... zij en Michiel... hebben samen
????!!!!!
Nooitgedacht dat die 2 bij malkander pasten!!!
"We hebben het nooit echt laten zien. Maar 't zal wel duidelijk worden op het geboortekaartje."
Andere zwangere collega merkte mijn grote ogen op: "Wist je dat niet?"
En een halfuur later, toen zwangere collega 1 weg was, mét Michiel, nog eens: "Wist je dat écht niet?"
Dat laatste was er teveel aan voor één dag.
Tegen 11 uur huiswaarts (waren de aller-allerlaatste), badje gepakt, gaan slapen. Dit alles diep in gedachten verzonken. Maaktámee.
'k Was om te beginnen al super te laat vertrokken vanmorgen: een uitpuilende kleerkast en nóg niks vinden om aan te doen: het ís mogelijk.
Onderweg werd ik tegengehouden door een arm.
Een arm der wet van de fietslichtcontrolebrigade. Dat ze mij voor mijn voldane burgerlijke fietslichtplicht beloonden, kon niet goed maken dat de flik mij hadden durven uitmaken voor scholier ("naar welke school ga je?"), zelfs nadat hij mijn geboortedatum wist.
Nu, ik heb toch maar mooi een rood lichtje op batterijtjes met 6 functies gekregen (mijn achterlicht werkte ???) en een wedstrijdkaart om cinematickets te winnen... als je 18 of jonger bent (voor de vuilbak dus).
Dacht ik op het werk dus wel even te bekomen van de verscheurende kledijkeuze en het politionele avontuur.
Niet dus.
Popt daar eensklaps een reminder op: vergadering. Compléét vergeten. Nikske voorbereid.
Maar 't is feestdag bij VM dus iedereen is in a good mood.
's Middags zetten we met de aaitie-afdeling een stappeke in de wereld. Njamnjam, het Chess-café! Aai laaik toe wok!
Dat ik na al mijn belevenissen vanmorgen ook nog es een pikant sausje heb gekozen: je moet het maar doen.
Die geniepigaards van een bazen bij VM dachten dat als ze een nieuwjaarsreceptie geven om 17u., dat iedereen dan ook tot zolang zal werken de vrijdag: goed gezien maar ons niet! Wij zijn gaan socializen in den Toren (=café), niet in den toren (kantoorgebouw VM).
Extra lang blijven tooghangen, maar jammer genoeg juist op tijd voor de speeches. Blabla hier en blabla daar, chance dat we al aan den drank mochten zitten.
Er was ons beloofd dat Stefaan zou komen.
Wat een eer, wat een eer, de burgemeester van Kortrijk op je bedrijfsnieuwjaarsreceptie! Dat hij er alles aan zou doen om VM tegemoet te komen (zo'n groot familiebedrijf in je stad, hoe zou je zelf zijn) en bovendien ook nog es een steenlegging ging doen om de daad bij het woord te voegen, oh wat waren we heden blij.
Huppekee, alleman naar buiten om te gaan kijken hoe Stefaan een goudkleurgeverfde steen in een muurke op een karreke placeerde. Applaus, bravo.
Binnen nog een speechke. Applaus, bravo.
Ein-de-lijk kwamen ze ons eten aandragen. Teleurstelling: ordinaire broodjes. Maja, als je honger hebt eet je zelfs dat ;o)
Drie jaar geleden waren het nog sjieke warme verfijnde smakelijke voedselbordjes, twee jaar geleden warme boerenkostbordjes, vorig jaar niks wegens groot feest 75 jaar VM, en vandejaar...
volgend jaar krijgen we chips en het zullen geen Lays zijn, wedden?
En dat er vanaf kwart voor tien geen drank meer te krijgen was, deed de sfeer ook geen goed, daar in die koude hangar waar iedereen zijn of haar sjaal en vest aanhield.
Toch is het nuttig om het daar zo lang mogelijk uit te houden. Zo kom je nog ne keer entwa te weten, hé. Amai nie, ik was bijkans van mijn stoel gedonderd.
Het begon met een gewone vraag:
Ik (tegen zwangere collega die een straat verder woont): "Er staat soms een auto van VM in je straat, enig idee van wie die is?"
Zij: "Hehe, dat is niet toevallig."
Ik: "Heb je soms een bedrijfswagen gekregen?"
(en vanaf hier kan ik mij het gesprek wegens de shock slechts maar in flarden meer herinneren)
Zij: "Neeeeh... 't is de auto van Michiel. Ik ben samen met Michiel."
Michiel? Collega waar ik nog mee samenwerkte... zij en Michiel... hebben samen
????!!!!!Nooitgedacht dat die 2 bij malkander pasten!!!
"We hebben het nooit echt laten zien. Maar 't zal wel duidelijk worden op het geboortekaartje."
Andere zwangere collega merkte mijn grote ogen op: "Wist je dat niet?"
En een halfuur later, toen zwangere collega 1 weg was, mét Michiel, nog eens: "Wist je dat écht niet?"
Dat laatste was er teveel aan voor één dag.
Tegen 11 uur huiswaarts (waren de aller-allerlaatste), badje gepakt, gaan slapen. Dit alles diep in gedachten verzonken. Maaktámee.
dinsdag, januari 25, 2005
Snee-geeuw !
Joepie!
De eerste sneeuw van de winter en van 't jaar!
Ha, lekker met het fietsje erdoor. Geef mij maar frisse tintelende zinnenprikkelende blinkende sneeuwvlokjes in plaats van lompe saaie regendruppels.
Een exclusief gevoel: het is druk op de weg en tegelijkertijd kalm, want auto's rijden heerlijk traag en chauffeurs kijken voor één keer hun doppen uit, het witte sneeuwtapijt weerkaatst het eerste ochtendlicht en dempt alle geluiden...
En 't is lekker koud dus als fietspendelaarster kom je fris en wakker op het werk toe. En terwijl de collega's klappertandend en handenwrijvend zitten te wachten tot de chauffage vollen bak geeft en de temperatuur gestaag naar 25° zal stijgen (en nog zit iedereen met z'n wintertrui aan), kan ik niet rap genoeg mijn vest en sjaal en trui uitgooien om er in m'n bezwete t-shirt te gaan zitten blinken en de collega's nog meer de rillingen op het lijf te jagen.
Tot ook ik afkoel, en door het vele stilzitten toch wel beetje frisjes krijg, en ten slotte in slaap val door de ongezonde chauffage-gegenereerde tropische omgevingstemperatuur in een bureauruimte waar het 3 maanden geleden is dat er nog eens een raam heeft opengestaan...
De eerste sneeuw van de winter en van 't jaar!
Ha, lekker met het fietsje erdoor. Geef mij maar frisse tintelende zinnenprikkelende blinkende sneeuwvlokjes in plaats van lompe saaie regendruppels.
Een exclusief gevoel: het is druk op de weg en tegelijkertijd kalm, want auto's rijden heerlijk traag en chauffeurs kijken voor één keer hun doppen uit, het witte sneeuwtapijt weerkaatst het eerste ochtendlicht en dempt alle geluiden...
En 't is lekker koud dus als fietspendelaarster kom je fris en wakker op het werk toe. En terwijl de collega's klappertandend en handenwrijvend zitten te wachten tot de chauffage vollen bak geeft en de temperatuur gestaag naar 25° zal stijgen (en nog zit iedereen met z'n wintertrui aan), kan ik niet rap genoeg mijn vest en sjaal en trui uitgooien om er in m'n bezwete t-shirt te gaan zitten blinken en de collega's nog meer de rillingen op het lijf te jagen.
Tot ook ik afkoel, en door het vele stilzitten toch wel beetje frisjes krijg, en ten slotte in slaap val door de ongezonde chauffage-gegenereerde tropische omgevingstemperatuur in een bureauruimte waar het 3 maanden geleden is dat er nog eens een raam heeft opengestaan...
zaterdag, januari 22, 2005
1+1=1
1. Elske gaat eindelijk ook eens centjes binnenbrengen, dankzij Konvert. Nu mag ze zelf mensen aan werk helpen.
2. Raclette is lekker, maar 't was alweer veel te lang geleden.
3. = 1 + 2 = feestje !
4. Luna werd die avond afgeleverd, maar een computer is een dankbare babysit.
Maar Bart & vooral Veer zorgden dat punt 1 en 2 en 4 in het niets verzonken, maar dat punt 3 tot een hoogtepunt werd gedreven. Zij kwamen met de verrassende melding dat 1 + 1 = 1 !!!
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
En ik krijg de eer om het meterschap waar te nemen, een levenstaak die ik uiteraard met veel plezier heb aangenomen!!!
Ze hadden zelfs een (weliswaar nogal vaag) bewijs mee om die bewering te staven.
En hoewel ik daar al een tijdje op zat te wachten raakte ik toch nog in lichte shock. ...Maar op die manier wil ik nog wel meer shocks meemaken...
2. Raclette is lekker, maar 't was alweer veel te lang geleden.
3. = 1 + 2 = feestje !
4. Luna werd die avond afgeleverd, maar een computer is een dankbare babysit.
Maar Bart & vooral Veer zorgden dat punt 1 en 2 en 4 in het niets verzonken, maar dat punt 3 tot een hoogtepunt werd gedreven. Zij kwamen met de verrassende melding dat 1 + 1 = 1 !!!
!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
En ik krijg de eer om het meterschap waar te nemen, een levenstaak die ik uiteraard met veel plezier heb aangenomen!!!
Ze hadden zelfs een (weliswaar nogal vaag) bewijs mee om die bewering te staven.
En hoewel ik daar al een tijdje op zat te wachten raakte ik toch nog in lichte shock. ...Maar op die manier wil ik nog wel meer shocks meemaken...
woensdag, januari 19, 2005
Jaag de winter weg!
Vroolijke liedjes, je kunt ze in deze donkere koude druilerige Belgische winterperiode wel gebruiken. Zeker als ze een mooie tekst en een grappig clipje hebben, dan haal je gegarandeerd een warm zonnetje en wat kleur in huis:
He started the day with a mood and a shake
He was finally arranged
And someone said with a cold, hard chest, "You're a mess!"
He woke up at nights
He thought he was twice
He was moving away
cause everyone thinks that it goes away with age.
Hold me now
Don’t start shaking
You keep me safe
Don't ever think you're the only one
when times are tough in your new age.
(2x)
You better be cool at the time.
He’s walking along with his soul in his lungs
Ya stare at him long you can find a new song
Everyone thinks they've got a new phrase
But you're still miles away
You're still miles away.
I said, "You're still miles away."
The Polyphonic Spree * HOLD ME NOW
He started the day with a mood and a shake
He was finally arranged
And someone said with a cold, hard chest, "You're a mess!"
He woke up at nights
He thought he was twice
He was moving away
cause everyone thinks that it goes away with age.
Hold me now
Don’t start shaking
You keep me safe
Don't ever think you're the only one
when times are tough in your new age.
(2x)
You better be cool at the time.
He’s walking along with his soul in his lungs
Ya stare at him long you can find a new song
Everyone thinks they've got a new phrase
But you're still miles away
You're still miles away.
I said, "You're still miles away."
zondag, januari 16, 2005
zaterdag, januari 15, 2005
Aanvalleuh!
't Is weer jachtseizoen! Eén van mijn favoriete periodes doorheen het jaar. Die aantrekkingskracht van solden! Ik word er als een magneet naartoe getrokken.
Maar of je er geld mee uitspaart - wat mij betreft althans - daar durf ik wel aan te twijfelen: als je dingen koopt die je anders niet zou kopen...
Nu, ik vind het al een positief punt dat ik zo ver denk, ik word dus toch niet helemaal verblind - wel verleid ik kan kan zo moeilijk aan verleidingen weerstaan... kleren... passen... kopen... meer kleren...
Maar voor een avondje ten huize Ka & Titte wil ik de Ring Shopping wel eens vroeger verlaten. Zonder oudjes, altijd es plezant. Feest! Pizzabuffet! (Els & ik keken elkaar veelbetekenend aan:dat we die middag al pizza hadden gegeten - deed er niet toe)
Dat ik pizza pas de laatste jaren heb leren appreciëren, wat heb ik daarvóór niet allemaal gemist! Smeuïge pizza met krokante korst - mammamia!
Heleen had zich zelfs de moeite getroost om 2x alle op ons wachtende pizzas met naam en toenaam uit te schrijven met ingrediënten en al.
In 't weekend wordt er niet geregimed dus was er daarna ook nog es chocoladebuffet, awelja, waarom niet?! Ewout die al weken achter sjokoladetaart zaagde kreeg 'm ook. Maar at sjokomoes.
Heb me toch maar wat ingehouden: alleen al terugdenken aan die vorige keer bezorgt mij haast een indigestie. Het verstand komt met de jaren.
En die jaren gaan rap. De oohs en aahs (van de 3 gezusters D.) vlogen in het rond bij het emotionele weerzien met enkele oude spellekes van bij oma. Vermuft, maar de magie was nog niet verloren gegaan. Gestoffeerd paardjesspel! Het piepende rode paddestoeltje met wipschijfjes! De zjudenenzjoon! (heb vroeger nooit begrepen dat het "Jeu du nain jaune" was)! Elke vakantie weer, de hele ochtend spelletjesochtend met oma! En op 't einde alles maar tellen inclusief gedetailleerd verslag! Jaja, we worden oud. Straks zijn wij de oudjes.
donderdag, januari 13, 2005
Weicei
Na de fibre nu ook de buitenkant van VM: om het geheel (achter den toren) wat properder te doen ogen hebben ze enkele muren 'bekleed'. Sjiek hoor, maar nu moet ik toch weer even mein ei kweit:
dinsdag, januari 11, 2005
Fibre
Iep-oi, we kregen fibre op mijn werk (supersnelle netwerkconnectie) !
Maar eerst moest nog iets ivm de connectie getest worden. G., onzen baas stond in telefonische verbinding met een collega elders die bij wijze van test iets herhaaldelijk moest in- en uittrekken -- of zoiets. En dus G. commandeerde: "in - uit - in - uit - in -uit - in ..."
Tot iemand opmerkte: "Ge zijt precies een pornofim aan 't regisseren"!
Nu er dus fiber ligt in VM zijn we gedoemd om dus ook sneller te werken. Gedoemd zeg ik je!
Maar eerst moest nog iets ivm de connectie getest worden. G., onzen baas stond in telefonische verbinding met een collega elders die bij wijze van test iets herhaaldelijk moest in- en uittrekken -- of zoiets. En dus G. commandeerde: "in - uit - in - uit - in -uit - in ..."
Tot iemand opmerkte: "Ge zijt precies een pornofim aan 't regisseren"!
Nu er dus fiber ligt in VM zijn we gedoemd om dus ook sneller te werken. Gedoemd zeg ik je!
zondag, januari 09, 2005
liefst dahboek,
het was een beetje kermis vandaah! omdat ik mijn buroladen flink hat uithekuisd mogt ik met pappa op het reuserad (vreikaartjes, weetjenogwel) en darna oliebollen eeten! ze waren lekker! het was wel een beetje kout op het reuzerad want het waajde veel. maar vanboven kon je de lihtjes in de stad zien.
ik heb een mooje fotoo van een poesje. Kijk maar.
ik heb een mooje fotoo van een poesje. Kijk maar.
zaterdag, januari 08, 2005
Genesis, over leven en dood
Een ware overrompeling was het, daar om 15u. in de Limelight. Echt waar, in het zaaltje zaten verzekers wel nog 6 andere mensen. Zes !!!
Gelukkig dat we op tijd waren, ma en ik.
Met mama om 3 uur 's namiddags naar de film? Tja, als mama vrijkaarten heeft en ze spelen de film maar op dat moment en de rest van het gezin is cultuurbarbaar, dan doe je het maar.
'Genesis', een soort documentaire over het ontstaan van de aarde en het leven erop, sprak me wel aan. Nu ben ik niet echt zo'n goeie filmcriticus maar sommige beelden waren adembenemend mooi en boeiend en bij momenten zelfs grappig, die rare beesten, manmanman. Een soort vis met 2 voorpootjes koekeloerend vanuit zijn huisjesheuveltje, eruit kruipen en dan sjlapsjlapsljap beginnen rondhuppelen, hehe, dat zo'n tjoeties echt bestaan.
De paringsdans van zeepaardjes, romantisch maar toch niet zo bij de automatische gedachte aan VM (met als logo zeepaardje), beroepsmisvorming zeker?
Zelfs Schnappi deed even zijn intrede.
Ja, heb er toch wel van genoten. En iesedase, kunde gij ook efkes meegenieten! Let op de huppelende vis!
Maar dat was nog niet alles voor vandaag. Jaja, 'k heb de burgemeester in 't echt gezien en in 't echt gehoord op de nieuwjaarsreceptie van 't stad Kortrijk. En ons Philippeke Decoene stond erbij en hij keek ernaar. En er was glühwein en pintjes en soep te krijgen, aangezien ik de eerste 2 nie moe hebben en het redelijk koud was was m'n keuze vlug gemaakt, maar die soep smaakte voor 5 slokken maar dan had ik het ook wel gesmaakt. Er werden oliebollen rondgedeeld, maar daar moest je rap bij zijn. Wat een belefenis die stadsnieuwjaarsreceptie, degene die het lang genoeg uithielden kregen daarenboven nog eens vrijkaarten voor het reuzenrad, hiephoi.
Wat een fijne dag toch weer, helaas was het voor onze allerliefste Schnappi zijn dagje toch niet.
Waar het gisteren nog "Heil Schnappi" was, is het vandaag "Der Untergang von Schnappi"...
Gelukkig dat we op tijd waren, ma en ik.
Met mama om 3 uur 's namiddags naar de film? Tja, als mama vrijkaarten heeft en ze spelen de film maar op dat moment en de rest van het gezin is cultuurbarbaar, dan doe je het maar.
'Genesis', een soort documentaire over het ontstaan van de aarde en het leven erop, sprak me wel aan. Nu ben ik niet echt zo'n goeie filmcriticus maar sommige beelden waren adembenemend mooi en boeiend en bij momenten zelfs grappig, die rare beesten, manmanman. Een soort vis met 2 voorpootjes koekeloerend vanuit zijn huisjesheuveltje, eruit kruipen en dan sjlapsjlapsljap beginnen rondhuppelen, hehe, dat zo'n tjoeties echt bestaan.
De paringsdans van zeepaardjes, romantisch maar toch niet zo bij de automatische gedachte aan VM (met als logo zeepaardje), beroepsmisvorming zeker?
Zelfs Schnappi deed even zijn intrede.
Ja, heb er toch wel van genoten. En iesedase, kunde gij ook efkes meegenieten! Let op de huppelende vis!
Maar dat was nog niet alles voor vandaag. Jaja, 'k heb de burgemeester in 't echt gezien en in 't echt gehoord op de nieuwjaarsreceptie van 't stad Kortrijk. En ons Philippeke Decoene stond erbij en hij keek ernaar. En er was glühwein en pintjes en soep te krijgen, aangezien ik de eerste 2 nie moe hebben en het redelijk koud was was m'n keuze vlug gemaakt, maar die soep smaakte voor 5 slokken maar dan had ik het ook wel gesmaakt. Er werden oliebollen rondgedeeld, maar daar moest je rap bij zijn. Wat een belefenis die stadsnieuwjaarsreceptie, degene die het lang genoeg uithielden kregen daarenboven nog eens vrijkaarten voor het reuzenrad, hiephoi.
Wat een fijne dag toch weer, helaas was het voor onze allerliefste Schnappi zijn dagje toch niet.
Waar het gisteren nog "Heil Schnappi" was, is het vandaag "Der Untergang von Schnappi"...
vrijdag, januari 07, 2005
Crisis
't Nieuwe jaar begon al goed, deze week bij VM.
Eerst de crisisvergadering. Trobbels met dure softweir bij IBM: wat we nu gebruiken wordt binnenkort niet meer ondersteund, ze maken geen nieuwe softweir voor 't systeem (AS/400) dat we willen gebruiken, voor integratie tussen 2 soorten softweir zal er nu moeten afgedokt worden, enzovoort enzoverder maar bovenal moet er iets klaar zijn tegen 1 april (géééén grap) dus moeten we voortdoen met de oude softweir of met de nieuwe beginnen, maar die "oude" softweir begint nu net op z'n pootjes te staan of lap, daar is alweer de nieuwe versie en tegen dat we daarmee klaar zijn zal 't wééral niet meer ondersteund worden en gaan we op nieuwer moeten overschakelen en zo zitten we in een straatje zonder end, ja 't is fameuze crisis. Zou een zekere Geert hierover kunnen meeklappen? ;o)
Maar ik trek er mij al nie van aan, de bazen moeten maar beslissen en ik zal wel doen wat er van mij gevraagd wordt, da's gemakkelijk hé.
Dan was er ook nog het jammerlijke overlijden van Mevr. R. VM, vrouw van wijlen de oprichter van VM, > maar ach, 't menske was al in de 90 dus we mogen niet teveel klagen, behalve dan dat we volgende week onze zaterdagochtend moeten opofferen om onze kop te tonen op de herdenkingsdienst.
Heer, laat ons bidden dat dit niet onder ogen van de familie VM komt... < (selecteer de tekst tussen > en <)
Oké, na deze zware kost kunnen we wel wat luchtigers gebruiken.
Ben je momenteel in het bezit van kinderen, trek ze dan nu even weg van die hersendodende tv of dat onrealistische computerspelleke met pratende vissen, auto's of konijnen en laat ze een paar keer genieten van dit bleibt-in-der-kopf-sitzen-liedchen van een Duits leeftijdsgenootje.
Heil Schnappi !
Eerst de crisisvergadering. Trobbels met dure softweir bij IBM: wat we nu gebruiken wordt binnenkort niet meer ondersteund, ze maken geen nieuwe softweir voor 't systeem (AS/400) dat we willen gebruiken, voor integratie tussen 2 soorten softweir zal er nu moeten afgedokt worden, enzovoort enzoverder maar bovenal moet er iets klaar zijn tegen 1 april (géééén grap) dus moeten we voortdoen met de oude softweir of met de nieuwe beginnen, maar die "oude" softweir begint nu net op z'n pootjes te staan of lap, daar is alweer de nieuwe versie en tegen dat we daarmee klaar zijn zal 't wééral niet meer ondersteund worden en gaan we op nieuwer moeten overschakelen en zo zitten we in een straatje zonder end, ja 't is fameuze crisis. Zou een zekere Geert hierover kunnen meeklappen? ;o)
Maar ik trek er mij al nie van aan, de bazen moeten maar beslissen en ik zal wel doen wat er van mij gevraagd wordt, da's gemakkelijk hé.
Dan was er ook nog het jammerlijke overlijden van Mevr. R. VM, vrouw van wijlen de oprichter van VM, > maar ach, 't menske was al in de 90 dus we mogen niet teveel klagen, behalve dan dat we volgende week onze zaterdagochtend moeten opofferen om onze kop te tonen op de herdenkingsdienst.
Heer, laat ons bidden dat dit niet onder ogen van de familie VM komt... < (selecteer de tekst tussen > en <)
Oké, na deze zware kost kunnen we wel wat luchtigers gebruiken.
Ben je momenteel in het bezit van kinderen, trek ze dan nu even weg van die hersendodende tv of dat onrealistische computerspelleke met pratende vissen, auto's of konijnen en laat ze een paar keer genieten van dit bleibt-in-der-kopf-sitzen-liedchen van een Duits leeftijdsgenootje.
Heil Schnappi !
zondag, januari 02, 2005
Nieuwjaren deel II
Ja, ik heb toch wel een beetje een lief. Ik ga bijna nooit weg zonder. Vooral op mooie dagen of familiefeestjes heb ik 'm graag bij mij. En als hij meegaat, blijft hij altijd héél dicht bij mij in de buurt. Ik mag er niet aan denken dat iemand anders ermee zou weglopen. Of dat ik 'm kwijt zou spelen.
Hij is van hogere afkomst dus je moet 'm waardig behandelen.
Tegenwoordig helpt hij me zelfs om mijn blogs op te fleuren.
Hoe hij heet? Canon Powershot Pro1. En kijk eens wat hij kan!
Mooie foto's ja, maar veel liefde krijg ik er niet van terug...
-----------------------------------------
Dan was het vandaag de beurt aan Ka & co om de "'k wens dat" te komen doen.
Kalenders blijven een klassieker als nieuwjaarskado maar je loopt het risico té klassiek te wezen; Heleen bleek de paardenkalender al in haar bezit te hebben dus ma ging op zoek naar wat anders - het hele jaar door hier en daar cadeautjes verzamelen heeft al vele malen zijn nut bewezen.
Dus zei ik tegen Heleen: "Tante Nicole gaat eens kijken of de Kerstman misschien nog iets anders heeft gebracht", waarop Heleen: "De Kerstman bestaat toch niet!"
Hmmm... en Sinterklaas wél?
Grote mensen hebben losse tongen, kleine mensjes hebben losse handjes. Die moeten dus in werking gezet worden. Grote mensen lossen dat gemakkelijk op met een blablababbel, kleine mensjes hebben soms al wat meer nodig.
En dus verzon Heleen het opdrachttekenen: ik zeg dingen die zij en haar broer moesten tekenen.
Wat een makkelijke kindjes. Was het maar altijd zo simpel om ze bezig te houden.
Ziehier het resultaat van de hand van Heleen. De tekeningen van Ewout zijn efkes verdwenen, daarom maar een andere.
Maar, ik wil ons allerliefste Luna niet achtersteken dus ook een kunstwerkje van haar! (voor de verjaardag van Els).
Zo'n kindertekeningen zetten wel aan tot nadenken:
- Waarom zijn wolken blauw???
- Waarom moet een zonnetje altijd lachen?
- Waarom lacht alles en iederéén?
- Heeft een vlinder tanden?
- Wat is de betekenis van de geheimzinnige lijnen (tek. Ewout) en krulletjes (tek. Luna)?
- Leert het ons iets over hoe kinderen naar de werkelijkheid kijken of hoeveel ze afkijken van anderen?
- Zijn (gewone) kindertekeningen interessante studie-objecten of gewoon leuk om later nog eens naar terug te kijken?
- Zou een zekere Hilde hierover de enige echte waarheid kunnen onthullen? ;o)
Hij is van hogere afkomst dus je moet 'm waardig behandelen.
Tegenwoordig helpt hij me zelfs om mijn blogs op te fleuren.
Hoe hij heet? Canon Powershot Pro1. En kijk eens wat hij kan!
Mooie foto's ja, maar veel liefde krijg ik er niet van terug...
-----------------------------------------
Dan was het vandaag de beurt aan Ka & co om de "'k wens dat" te komen doen.
Kalenders blijven een klassieker als nieuwjaarskado maar je loopt het risico té klassiek te wezen; Heleen bleek de paardenkalender al in haar bezit te hebben dus ma ging op zoek naar wat anders - het hele jaar door hier en daar cadeautjes verzamelen heeft al vele malen zijn nut bewezen.
Dus zei ik tegen Heleen: "Tante Nicole gaat eens kijken of de Kerstman misschien nog iets anders heeft gebracht", waarop Heleen: "De Kerstman bestaat toch niet!"
Hmmm... en Sinterklaas wél?
Grote mensen hebben losse tongen, kleine mensjes hebben losse handjes. Die moeten dus in werking gezet worden. Grote mensen lossen dat gemakkelijk op met een blablababbel, kleine mensjes hebben soms al wat meer nodig.
En dus verzon Heleen het opdrachttekenen: ik zeg dingen die zij en haar broer moesten tekenen.
Wat een makkelijke kindjes. Was het maar altijd zo simpel om ze bezig te houden.
Ziehier het resultaat van de hand van Heleen. De tekeningen van Ewout zijn efkes verdwenen, daarom maar een andere.
Maar, ik wil ons allerliefste Luna niet achtersteken dus ook een kunstwerkje van haar! (voor de verjaardag van Els).
Zo'n kindertekeningen zetten wel aan tot nadenken:
- Waarom zijn wolken blauw???
- Waarom moet een zonnetje altijd lachen?
- Waarom lacht alles en iederéén?
- Heeft een vlinder tanden?
- Wat is de betekenis van de geheimzinnige lijnen (tek. Ewout) en krulletjes (tek. Luna)?
- Leert het ons iets over hoe kinderen naar de werkelijkheid kijken of hoeveel ze afkijken van anderen?
- Zijn (gewone) kindertekeningen interessante studie-objecten of gewoon leuk om later nog eens naar terug te kijken?
- Zou een zekere Hilde hierover de enige echte waarheid kunnen onthullen? ;o)
zaterdag, januari 01, 2005
Nieuwjaren deel I
Zijn komen nieuwjaren:
- Hilde, Geert en de kindekens. Amber heeft plichtsbewust hare brief voorgedragen aan meter Els. Waarna ze het all-time-favorite-ponyspel mocht spelen met Luna. Zonder toezicht en één goed voornemen al uitgevoerd: braaf samen spelen met zus.
- Els en Pieter. Nog niet helemaal nuchter maar zich toch al bewust van 2005.
- Veerle en Bart. Bijna anderhalf jaar getrouwd.
- Ik. 24,5 jaar partnerloos.
Kortom, dat nieuwjaren kun je samenvatten in " 'k Wens dat":
K adootjes uitwisselen
W ensen overmaken
E ten (kaasbuffet)
N ieuwjaarbrief opzeggen
S pelletje spelen (Kolonisten van Qatan)
D rinken (alcohol)
A llemaal samen
T oten geven
... ik een lief had.
- Hilde, Geert en de kindekens. Amber heeft plichtsbewust hare brief voorgedragen aan meter Els. Waarna ze het all-time-favorite-ponyspel mocht spelen met Luna. Zonder toezicht en één goed voornemen al uitgevoerd: braaf samen spelen met zus.
- Els en Pieter. Nog niet helemaal nuchter maar zich toch al bewust van 2005.
- Veerle en Bart. Bijna anderhalf jaar getrouwd.
- Ik. 24,5 jaar partnerloos.
Kortom, dat nieuwjaren kun je samenvatten in " 'k Wens dat":
K adootjes uitwisselen
W ensen overmaken
E ten (kaasbuffet)
N ieuwjaarbrief opzeggen
S pelletje spelen (Kolonisten van Qatan)
D rinken (alcohol)
A llemaal samen
T oten geven
... ik een lief had.
-------------------------
Nu 2004 schluss, fini, gedaan, completely over is, kunnen we met een gerust gemoed beweren dat deze foto uit 1954 toch wel een beetje grappig is. Toen dachten ze dat de computer er 50 jaar later, in 2004, zo zou uitzien:
Zet dat maar eens in je bureauruimte of woonkamer.
Kusje hier, kusje daar
en een gelukkig Nieuw jaar!
Natte tante-smoetsjen en prikkende nonkel-stekskes, gelukkig valt dat in onze familie allemaal nogal mee. Klinkende glazen met bubbelkes en beste wensen alomtegenwoordig. Confetti en slingers zijn - tot opluchting van de huiseigenaars - afgeschaft... maar dan moet de huisbaas niet met een plateau vol glazen gaan meedansen in de lange reke waarin - marginaliteit alom - op aanvoeren van het Swingpaleis vrouw en gasten zich uitleven, of de stofzuiger mag er alsnog aan te pas komen.
Nieuwjaar bij tant'Annie, het blijft een hele belevenis.
En dit jaar had Luna de eer om hieraan deel te nemen. Niets fijner voor een zesjarige dan op Nieuwjaarsnacht, in je pyjama op de armen van je papa, in de tuin naar vuurwerk te kijken. "Daar, papa!" "En oh, daar ook!" "Ik ben niet bang, hé!" "Maar ik heb wel een beetje koud..."
Nieuwjaarsbrieven, ook dat blijft een klassieker. Van jong naar oud. Zodus verklaarde Luna de lezing voor geopend.
01/01/2005 ~ 00:27
01/01/2005 ~ 01:06
Natte tante-smoetsjen en prikkende nonkel-stekskes, gelukkig valt dat in onze familie allemaal nogal mee. Klinkende glazen met bubbelkes en beste wensen alomtegenwoordig. Confetti en slingers zijn - tot opluchting van de huiseigenaars - afgeschaft... maar dan moet de huisbaas niet met een plateau vol glazen gaan meedansen in de lange reke waarin - marginaliteit alom - op aanvoeren van het Swingpaleis vrouw en gasten zich uitleven, of de stofzuiger mag er alsnog aan te pas komen.
Nieuwjaar bij tant'Annie, het blijft een hele belevenis.
En dit jaar had Luna de eer om hieraan deel te nemen. Niets fijner voor een zesjarige dan op Nieuwjaarsnacht, in je pyjama op de armen van je papa, in de tuin naar vuurwerk te kijken. "Daar, papa!" "En oh, daar ook!" "Ik ben niet bang, hé!" "Maar ik heb wel een beetje koud..."
Nieuwjaarsbrieven, ook dat blijft een klassieker. Van jong naar oud. Zodus verklaarde Luna de lezing voor geopend.
Ja zelfs ik heb op die Nieuwjaarsbrief zitten zwoegen. Een week congé om in complete afzondering op mijn kamer nog eens mijn knutseltalenten boven te halen. Zo één keer per jaar, waarom niet. 't Isj een obbie gelik een ander.
Ook de kadootjes vlogen ons om de oren. Zo kreeg Lunaatje een cd/mp3-speler (jawadde) en dat die meteen moest uitgetest worden behoeft geen twijfel.
Van drank en kadokes geven aan de juiste persoon en uitpakken en kwebbelen, daar krijgt ne mens het warm van, getuige niet alleen het raam dat moest opengezet worden maar ook de ijstaart achteraf. Eenmaal afgekoeld kwamen de tongen weer op gang en hoezeer Annie er zich ook probeerde tussen te murwen om ons tot kaarten over te overhalen en zelfs een hoogst originele en bekrachtende poging waagde door ook effectief een kaartspel op tafel te gooien: het mocht niet baten, er werdt getetterd tot een gat in de nacht/dag.
En zo was het weer allemaal veel te vlug voorbij... toch één ervaring die nog niet veranderd is sinds mijn kindertijd. Bewijze deze dat het weer gezellig was.
Wil je nog meer foto's zien? Neem hier dan vlug een kijkje.
Abonneren op:
Posts (Atom)
