... en we krijgen de sleutel van ons huis!
Morgen opent voor ons de deur naar een nieuw leven... spannend!
donderdag, juli 30, 2009
woensdag, juli 29, 2009
maandag, juli 27, 2009
Geen geluk
En zo keerden we zondag terug naar de verlaten villa; die tot onze grote ontgoocheling niet meer zo verlaten bleek te zijn.
We waren net over de gracht geklauterd toen een hond blaffend onze richting uitkwam. Als opgejaagd wild spurtten we, terug over de gracht, de straat op - niet omkijkend, makend dat we zo snel mogelijk uit zicht waren.
Toen we even later met de auto passeerden bleek de voordeur en enkele ramen open te staan.
Later zou ik vernemen dat andere fotografen de dag voordien ook al ongure typetjes had gezien in de villa - en het was duidelijk dat ze spullen aan het stelen waren. Een kort 'klapke' leerde onze urbexmannen dat deze 6 personen tevens van plan waren het huis te bewonen - kortom: krakers.
Een belletje naar de flikken leverde 2 arrestaties op wegens inbraak en diefstal.
Maar het was duidelijk dat ze het niet aan hun hart lieten komen - dat hebben wij zondag dus ondervonden.
Helaas pindakaas, deze keer zijn we dus net te laat om dit pareltje, vol met fotogenieke details en een rijke historie, te fotograferen.
Maar toch had ik ergens wat gewetensproblemen om er binnen te gaan, te fotograferen en vervolgens alles op internet te zetten: de reden van de verlatenheid is namelijk pure tragedie. De grootmoeder had de woonst verlaten omdat haar zoon - gediagnosticeerd met een dodelijke hersentumor - er zijn vrouw en kinderen had vermoord en daarna zelfmoord had gepleegd.
Dus ja, daar is weer dat dubbele gevoel: ik had het graag gefotografeerd, maar aan de andere kant...
In ieder geval is het ontzettend spijtig dat er nu zo respectloos mee wordt omgesprongen... zoals uiteindelijk vele verlaten huizen eindigen...
We waren net over de gracht geklauterd toen een hond blaffend onze richting uitkwam. Als opgejaagd wild spurtten we, terug over de gracht, de straat op - niet omkijkend, makend dat we zo snel mogelijk uit zicht waren.
Toen we even later met de auto passeerden bleek de voordeur en enkele ramen open te staan.
Later zou ik vernemen dat andere fotografen de dag voordien ook al ongure typetjes had gezien in de villa - en het was duidelijk dat ze spullen aan het stelen waren. Een kort 'klapke' leerde onze urbexmannen dat deze 6 personen tevens van plan waren het huis te bewonen - kortom: krakers.
Een belletje naar de flikken leverde 2 arrestaties op wegens inbraak en diefstal.
Maar het was duidelijk dat ze het niet aan hun hart lieten komen - dat hebben wij zondag dus ondervonden.
Helaas pindakaas, deze keer zijn we dus net te laat om dit pareltje, vol met fotogenieke details en een rijke historie, te fotograferen.
Maar toch had ik ergens wat gewetensproblemen om er binnen te gaan, te fotograferen en vervolgens alles op internet te zetten: de reden van de verlatenheid is namelijk pure tragedie. De grootmoeder had de woonst verlaten omdat haar zoon - gediagnosticeerd met een dodelijke hersentumor - er zijn vrouw en kinderen had vermoord en daarna zelfmoord had gepleegd.
Dus ja, daar is weer dat dubbele gevoel: ik had het graag gefotografeerd, maar aan de andere kant...
In ieder geval is het ontzettend spijtig dat er nu zo respectloos mee wordt omgesprongen... zoals uiteindelijk vele verlaten huizen eindigen...
woensdag, juli 22, 2009
Op goed geluk
Er was weer eens een prachtige verlaten villa die mij bezighield.
Waar o waar was dit stukje 'vergeten' geschiedenis te vinden?
Niemand leek bereid het vrij te geven, en deze keer wou ik het ook echt zelf vinden, zonder te beginnen slijmen en porren naar tips bij de gelukkigen die er al geweest waren.
Dus op onze nationale feestdag plaçeerde ik mij achter mijn peeceetje, vastbesloten alle foto's, en verhalen over die villa die op internet te vinden zijn tot in de details uit te pluizen naar hints.
De hele ochtend bekeek ik dezelfde foto's, zocht ik naar nog meer foto's, herlas ik alles 5 keer.
Verschillende foto's van documenten verwezen naar 3 verschillende plaatsen.
Maar eentje had toch de eer van het betrouwbaarst te zijn.
Helaas gaven luchtfoto's van die plek niet veel prijs. Een alleenstaande woning in het groen, zo vind je er overal wel terug.
Dus 's namiddags sprongen we in de auto met ons fotogerief en begaven ons naar de door mij aangewezen gemeente, onder het motto: je weet maar nooit. Míjn urbex-motto: als je niet probeert ga je 't zeker niet vinden.
Daar toegekomen keek ik mijn ogen uit. Ik had enkele buiten-foto's in mijn hoofd opgeslagen, en deze probeerde ik uit alle macht te matchen met wat ik zag. Haast de eerste straat die we door reden, gaf al een vage blijk van herkenning. 'Het zóu kunnen...' (mja, dat hadden we met Villa St. Marie vorig jaar ook toen we in een dorpje vér van de feitelijke locatie rondtoerden)
Weet je wat, zei Christophe, ik ga hier eens indraaien. Zien we de omgeving eens van de andere kant. En ik maar uit het raam turen. En turen.
Tot ik opeens de poort meende te herkennen. "Ja! Hier misschien!"
Christophe vertraagde. Doorheen de bomen zag ik de villa. "Ja! Ja! Dat trekt er toch wel héél goed op!"
We keerden onze kar en ik controleerde nogmaals. Deze villa leek inderdaad verdacht veel op die van de foto's, en bovenal, behoorlijk verwaarloosd.
Allright! Hier is het dus! Van geluk gesproken: reeds de tweede straat was Bingo!
Nu wou ik dat toch eens van dichterbij gaan bestuderen. Wanhopig zochten we een parkeerplekje, niet teveel in de weg of in het zicht. Intussen begonnen de donkere onweerswolken, die ons al een tijdje achtervolgden, te naderen, en bij het uitstappen zagen we de eerste bliksemschicht. Dat kon mij niet deren, nu ik er zó dichtbij was moest en zou ik de villa aanraken. En toch. Amper 30 meter verder en de eerste druppels vielen uit de lucht. Het begon te donderen.
In een nat pak had ik nu ook weer geen zin dus we renden onverrichterzake terug naar de auto. Nog geen paar minuten later barstte het natuurgeweld in alle hevigheid los, in de vorm van stortregen die ons het zicht belemmerde en de weg in no time in een zwembad omtoverde.
Verdorie, zó dicht bij ons doel...
Maar enfin, we hadden het verbazend snel gevonden en dat schiep al heel veel voldoening.
We gaan in ieder geval zo snel mogelijk terug om dit pareltje fotografisch vast te leggen...
(ugh, dat hebben we zo al van een paar locaties gezegd en níet gedaan, wegens tijdsgebrek)
Waar o waar was dit stukje 'vergeten' geschiedenis te vinden?
Niemand leek bereid het vrij te geven, en deze keer wou ik het ook echt zelf vinden, zonder te beginnen slijmen en porren naar tips bij de gelukkigen die er al geweest waren.
Dus op onze nationale feestdag plaçeerde ik mij achter mijn peeceetje, vastbesloten alle foto's, en verhalen over die villa die op internet te vinden zijn tot in de details uit te pluizen naar hints.
De hele ochtend bekeek ik dezelfde foto's, zocht ik naar nog meer foto's, herlas ik alles 5 keer.
Verschillende foto's van documenten verwezen naar 3 verschillende plaatsen.
Maar eentje had toch de eer van het betrouwbaarst te zijn.
Helaas gaven luchtfoto's van die plek niet veel prijs. Een alleenstaande woning in het groen, zo vind je er overal wel terug.
Dus 's namiddags sprongen we in de auto met ons fotogerief en begaven ons naar de door mij aangewezen gemeente, onder het motto: je weet maar nooit. Míjn urbex-motto: als je niet probeert ga je 't zeker niet vinden.
Daar toegekomen keek ik mijn ogen uit. Ik had enkele buiten-foto's in mijn hoofd opgeslagen, en deze probeerde ik uit alle macht te matchen met wat ik zag. Haast de eerste straat die we door reden, gaf al een vage blijk van herkenning. 'Het zóu kunnen...' (mja, dat hadden we met Villa St. Marie vorig jaar ook toen we in een dorpje vér van de feitelijke locatie rondtoerden)
Weet je wat, zei Christophe, ik ga hier eens indraaien. Zien we de omgeving eens van de andere kant. En ik maar uit het raam turen. En turen.
Tot ik opeens de poort meende te herkennen. "Ja! Hier misschien!"
Christophe vertraagde. Doorheen de bomen zag ik de villa. "Ja! Ja! Dat trekt er toch wel héél goed op!"
We keerden onze kar en ik controleerde nogmaals. Deze villa leek inderdaad verdacht veel op die van de foto's, en bovenal, behoorlijk verwaarloosd.
Allright! Hier is het dus! Van geluk gesproken: reeds de tweede straat was Bingo!
Nu wou ik dat toch eens van dichterbij gaan bestuderen. Wanhopig zochten we een parkeerplekje, niet teveel in de weg of in het zicht. Intussen begonnen de donkere onweerswolken, die ons al een tijdje achtervolgden, te naderen, en bij het uitstappen zagen we de eerste bliksemschicht. Dat kon mij niet deren, nu ik er zó dichtbij was moest en zou ik de villa aanraken. En toch. Amper 30 meter verder en de eerste druppels vielen uit de lucht. Het begon te donderen.
In een nat pak had ik nu ook weer geen zin dus we renden onverrichterzake terug naar de auto. Nog geen paar minuten later barstte het natuurgeweld in alle hevigheid los, in de vorm van stortregen die ons het zicht belemmerde en de weg in no time in een zwembad omtoverde.
Verdorie, zó dicht bij ons doel...
Maar enfin, we hadden het verbazend snel gevonden en dat schiep al heel veel voldoening.
We gaan in ieder geval zo snel mogelijk terug om dit pareltje fotografisch vast te leggen...
(ugh, dat hebben we zo al van een paar locaties gezegd en níet gedaan, wegens tijdsgebrek)
zondag, juli 19, 2009
Bijna...
Volgende week verlijdt onze koopakte... het was nog even spannend deze week omdat de notaris de leninggegevens van de bank niet had ontvangen, waardoor we het gevaar liepen om pas ná het verlof van het notariaat (na 10/08) de akte te kunnen tekenen... en dus extra kosten en problemen riskeerden...
Maar om één of andere reden is de hele papiermolen donderdag dan toch in een stroomversnelling geraakt, konden we nog eens bij de bank passeren om een stapel papieren te tekenen, en tegen vrijdagavond hadden we al 3 mails bomvol na te kijken notarisdocumenten ontvangen.
Die aktes, da's trouwens nog een verhaal apart. Wie heeft in godsnaam ooit al die clausules zitten uitvinden, die een normaal mens minstens 5 keer aandachtig moet lezen om een béétje te begrijpen wat hij ondertekent? Waarom kan dat niet in normale mensentaal geformuleerd worden? Waarom moet een zin per sé uit 15 regels bestaan? Tegen dat je aan de derde regel komt weet je al niet meer waarover het in de eerste regel ging, en vraag je je af of de zinsconstructie wel nog klopt...
Maar enfin, het ziet er dus goed uit! De verkopers verhuizen weliswaar maar de week nadien (wat jammergenoeg uitmondt in extra intresten voor de bank - alla, we hebben trouwens altijd geleerd dantbanken géén liefdadigheidsinstellingen zijn!), maar tegen het einde van de maand, uiterlijk 1 augustus, krijgen we dan toch de langverwachte sleutel.
Wat een heerlijk moment zal dat zijn! Ons eigen mooie plekje!
We vinden het nu al plezant om in pakweg Molecule (enfin, moest het nu geen drukke warme soldenzondag zijn geweest en Gary Hagger niet hebben optreden) of Euroshop rond te tjokken, en vuilbakjes en wc-borstels en broodmandjes en eierdopjes enzovoortenzoverder in te slaan.
Verder lopen we ook alle elektrozaken af, op zoek naar een diepvries en stofzuiger en kruimeldief en wieweetwatnogallemaal.
Verbazingwekkend genoeg tjokt Christophe met plezier mee en ik had nooit gedacht dat hij zo enthousiast kon zijn over een welbepaalde koelkast-diepvriezercombinatie.
Bovendien komen we bijzonder goed overeen qua smaak, wat alleen maar positief is natuurlijk.
Het enige waar we tot nu toe onenigheid over hadden was over stofzuigers met of zonder zak (is zonder zak écht beter of net niet???), badkamerwissertjes en theelichthoudertjes :-)
Maar om één of andere reden is de hele papiermolen donderdag dan toch in een stroomversnelling geraakt, konden we nog eens bij de bank passeren om een stapel papieren te tekenen, en tegen vrijdagavond hadden we al 3 mails bomvol na te kijken notarisdocumenten ontvangen.
Die aktes, da's trouwens nog een verhaal apart. Wie heeft in godsnaam ooit al die clausules zitten uitvinden, die een normaal mens minstens 5 keer aandachtig moet lezen om een béétje te begrijpen wat hij ondertekent? Waarom kan dat niet in normale mensentaal geformuleerd worden? Waarom moet een zin per sé uit 15 regels bestaan? Tegen dat je aan de derde regel komt weet je al niet meer waarover het in de eerste regel ging, en vraag je je af of de zinsconstructie wel nog klopt...
Maar enfin, het ziet er dus goed uit! De verkopers verhuizen weliswaar maar de week nadien (wat jammergenoeg uitmondt in extra intresten voor de bank - alla, we hebben trouwens altijd geleerd dantbanken géén liefdadigheidsinstellingen zijn!), maar tegen het einde van de maand, uiterlijk 1 augustus, krijgen we dan toch de langverwachte sleutel.
Wat een heerlijk moment zal dat zijn! Ons eigen mooie plekje!
We vinden het nu al plezant om in pakweg Molecule (enfin, moest het nu geen drukke warme soldenzondag zijn geweest en Gary Hagger niet hebben optreden) of Euroshop rond te tjokken, en vuilbakjes en wc-borstels en broodmandjes en eierdopjes enzovoortenzoverder in te slaan.
Verder lopen we ook alle elektrozaken af, op zoek naar een diepvries en stofzuiger en kruimeldief en wieweetwatnogallemaal.
Verbazingwekkend genoeg tjokt Christophe met plezier mee en ik had nooit gedacht dat hij zo enthousiast kon zijn over een welbepaalde koelkast-diepvriezercombinatie.
Bovendien komen we bijzonder goed overeen qua smaak, wat alleen maar positief is natuurlijk.
Het enige waar we tot nu toe onenigheid over hadden was over stofzuigers met of zonder zak (is zonder zak écht beter of net niet???), badkamerwissertjes en theelichthoudertjes :-)
zaterdag, juli 11, 2009
KeuzesKeuzesKeuzes
Als je weet dat ik al een uur nodig heb om in de winkel een kleur van schoenen te kiezen (en zelfs achteraf nog twijfel of ik toch niet beter dat ánder kleur had gekozen), dan kun je nagaan hoe vreselijk het wel niet is voor mij om dingen te kiezen die er écht toe doen.
En dan gaat het nu nog enkel om materiële zaken, waarvan een prijs bepaald is, maar toch.
Een huis kopen (en vooral als je van nul start) gaat gepaard met heel wat administratieve en andere rompslomp die ineens op je afkomt en waardoor ik momenteel een beetje 'overwhelmed' wordt, om nog maar te zwijgen van het feit dat alles geld kost... (weet je meteen waarom we niet bouwen)...
Het huis hebben we al (beslissen was daarentegen niet zo heel moeilijk om het ons beide meteen 'lag')
Maar er moet ook
a) aan vanalles en nog wat gedacht worden om 'in orde' te zijn en je huis leefbaar te maken
b) binnen elke kostenpost nog eens een keuze gemaakt worden
Zal ik eens het lijstje aflopen? Een (check) wil zeggen dat het inmiddels geregeld is!
- lening: (check) bij welke bank? Vast of variabel? Welke bedrag, welk percentage, welke formule, hoeveel jaar? Hoeveel in extra kosten? Registratiekosten, notariskosten, dossierkosten,...
- schuldsaldoverzekering:(check) bij welke instelling? Hoeveel percent gedekt? Samen of apart?
- brandverzekering: (check) welke instelling? Nemen we diefstalverzekering, familiale? Met of zonder rechtsbijstand? Voor hoeveel is de inboedel verzekerd? Welke voorwaarden vermeldt het contract?
- elektriciteit: (check) welke maatschappij? Welk soort contract?
- internet, tv, telefonie: (check) bij wie? Welke 'pack'? Met of zonder digitale tv en/of telefoon? Met daarbinnen nog een aantal opties...
- gsm: welke operator? (check) Welke 'pack'? (jaja, als enige 29-jarige op deze planeet heb ik nog geen eigen gsm, kom ik nu in de geschiedenisboekjes?)
- meubelen: (check) nieuw of tweedehands? Goedkoop of naargelang volledige goesting?
- huishoudtoestellen: welke wasmasjien? Welk strijkijzer? Welke stofzuiger? Welke microgolf? Welke diepvriezer? Welke... ?
- emmers, wc-borstels, vuilbakjes, bestek, borden, glazen, mixer, kookpotten, keukengerei...
- wat ben ik nog vergeten?
Op den duur wordt het allemaal een beetje veel en zie je de bomen door het bos niet meer (of is het 'zie je het bos door de bomen niet meer'?). Zoveel aanbieders, en zoveel keuze binnen de aanbieders. Jamaar, begin er maar eens aan hé!
Je kan dankbaar zijn dat je bijna alle keuzes simpelweg via internet kan beslissen, maar vroeger, ach vroeger, toen was het allemaal veel eenvoudiger. Eén telefoonmaatschappij, één elektriciteitsmaatschappij, een paar banken, vijf soorten strijkijzers en de Sarma. Punt.
Je kan erover discuteren of je liever monopolie of een uitgebreid keuzeaanbod hebt, maar het tweede is nu eenmaal alomtegenwoordig dus of je nu wil of niet, kiezen zúl je. En of je nu gaat voor de goedkoop of de extra opties die het duurder maken, het gras zal altijd groener zijn aan de overkant. Face it.
Aaaarrrgh nog zoveel te regelen en over 3 weken al kunnen we intrekken!
En daarna moet het moeilijkste nog komen: "wat eten we vandaag" ?
Voilà, hart gelucht, nu ga ik even verder surfen bij Electrabel, Eandis, Nuon, Essent, Belpower, Lampiris, Luminus, Proximus, Mobistar, Base, Belgacom, Telenet, Ethias, Federale, ING, Axa, KBC, Mercator, Eldi, Krefel, krzssrksrkzksksqsss... *kortsluiting*
En dan gaat het nu nog enkel om materiële zaken, waarvan een prijs bepaald is, maar toch.
Een huis kopen (en vooral als je van nul start) gaat gepaard met heel wat administratieve en andere rompslomp die ineens op je afkomt en waardoor ik momenteel een beetje 'overwhelmed' wordt, om nog maar te zwijgen van het feit dat alles geld kost... (weet je meteen waarom we niet bouwen)...
Het huis hebben we al (beslissen was daarentegen niet zo heel moeilijk om het ons beide meteen 'lag')
Maar er moet ook
a) aan vanalles en nog wat gedacht worden om 'in orde' te zijn en je huis leefbaar te maken
b) binnen elke kostenpost nog eens een keuze gemaakt worden
Zal ik eens het lijstje aflopen? Een (check) wil zeggen dat het inmiddels geregeld is!
- lening: (check) bij welke bank? Vast of variabel? Welke bedrag, welk percentage, welke formule, hoeveel jaar? Hoeveel in extra kosten? Registratiekosten, notariskosten, dossierkosten,...
- schuldsaldoverzekering:(check) bij welke instelling? Hoeveel percent gedekt? Samen of apart?
- brandverzekering: (check) welke instelling? Nemen we diefstalverzekering, familiale? Met of zonder rechtsbijstand? Voor hoeveel is de inboedel verzekerd? Welke voorwaarden vermeldt het contract?
- elektriciteit: (check) welke maatschappij? Welk soort contract?
- internet, tv, telefonie: (check) bij wie? Welke 'pack'? Met of zonder digitale tv en/of telefoon? Met daarbinnen nog een aantal opties...
- gsm: welke operator? (check) Welke 'pack'? (jaja, als enige 29-jarige op deze planeet heb ik nog geen eigen gsm, kom ik nu in de geschiedenisboekjes?)
- meubelen: (check) nieuw of tweedehands? Goedkoop of naargelang volledige goesting?
- huishoudtoestellen: welke wasmasjien? Welk strijkijzer? Welke stofzuiger? Welke microgolf? Welke diepvriezer? Welke... ?
- emmers, wc-borstels, vuilbakjes, bestek, borden, glazen, mixer, kookpotten, keukengerei...
- wat ben ik nog vergeten?
Op den duur wordt het allemaal een beetje veel en zie je de bomen door het bos niet meer (of is het 'zie je het bos door de bomen niet meer'?). Zoveel aanbieders, en zoveel keuze binnen de aanbieders. Jamaar, begin er maar eens aan hé!
Je kan dankbaar zijn dat je bijna alle keuzes simpelweg via internet kan beslissen, maar vroeger, ach vroeger, toen was het allemaal veel eenvoudiger. Eén telefoonmaatschappij, één elektriciteitsmaatschappij, een paar banken, vijf soorten strijkijzers en de Sarma. Punt.
Je kan erover discuteren of je liever monopolie of een uitgebreid keuzeaanbod hebt, maar het tweede is nu eenmaal alomtegenwoordig dus of je nu wil of niet, kiezen zúl je. En of je nu gaat voor de goedkoop of de extra opties die het duurder maken, het gras zal altijd groener zijn aan de overkant. Face it.
Aaaarrrgh nog zoveel te regelen en over 3 weken al kunnen we intrekken!
En daarna moet het moeilijkste nog komen: "wat eten we vandaag" ?
Voilà, hart gelucht, nu ga ik even verder surfen bij Electrabel, Eandis, Nuon, Essent, Belpower, Lampiris, Luminus, Proximus, Mobistar, Base, Belgacom, Telenet, Ethias, Federale, ING, Axa, KBC, Mercator, Eldi, Krefel, krzssrksrkzksksqsss... *kortsluiting*
woensdag, juli 08, 2009
Ijsland...
...was in één woord: fantastisch!!!
Het heeft (in de zomer) alles wat mijn hartje verlangt: overweldigend mooie natuur, zalige landschappen, niet te koud, niet te warm, treffelijke weersomstandigheden, goed berijdbaar (langs de ringweg weliswaar), alle comfort (eten, douche, bed), men spreekt overal Engels, je betaalt alles met Visa, criminaliteit is quasi onbestaande, het wordt praktisch niet donker, en zolang je het binnenland niet verkent vind je je weg met je ogen dicht en twee vingers in de neus.
Alles was op voorhand geregeld, dus het was enkel kwestie van overdag het voorgestelde roadbook te volgen en 's avonds in de veredelde boerderij je voucher af te geven in ruil voor een kamer met douche en ontbijt. Samen met ons trouwe comfortabele Hondaatje met 'ottomatiek' (volgestouwd met koeken, chips, snoep, brood, water, cola, broodbeleg, soepjes en snel-klaar-warm-eten) hebben we ruim 3000 km afgelegd en minstens evenveel foto's genomen. Niemand keek bovendien raar op als je met je statief en complete foto-uitrusting aan kwam sjouwen: vele toeristen zijn immers óók (amateur)fotografen.
Echt avontuurlijk (of goedkoop) kun je het uiteraard niet noemen, maar het was wél dubbel en dik de moeite waard. Ik vloog meteen terug als ik kon (slechts 3u vanuit Schiphol)!!!
Iedereen vraagt uiteraard maar naar foto's. Zoals je weet besteed ik daar de nodige aandacht en tijd aan. Wist je dat een landschap soms zoveel aangenamer is om naar te kijken met een klein beetje bewerking? Al is het maar wat contrasten vergroten en de horizon rechtzetten, de foto wordt op slag een stuk expressiever.
Doe jezelf en mij dus een plezier en gun mij even de tijd. Foto's die gereed zijn voor publicatie worden in mondjesmaat op Flickr getoond. Zo is er elke dag iets nieuws te zien en riskeer je geen overdosis (wat wel het gevaar is als je ze allemaal in 1 keer op je afkomen).
Klik hier voor mijn Ijsland-serie en hier voor die van Christophe.
Het heeft (in de zomer) alles wat mijn hartje verlangt: overweldigend mooie natuur, zalige landschappen, niet te koud, niet te warm, treffelijke weersomstandigheden, goed berijdbaar (langs de ringweg weliswaar), alle comfort (eten, douche, bed), men spreekt overal Engels, je betaalt alles met Visa, criminaliteit is quasi onbestaande, het wordt praktisch niet donker, en zolang je het binnenland niet verkent vind je je weg met je ogen dicht en twee vingers in de neus.
Alles was op voorhand geregeld, dus het was enkel kwestie van overdag het voorgestelde roadbook te volgen en 's avonds in de veredelde boerderij je voucher af te geven in ruil voor een kamer met douche en ontbijt. Samen met ons trouwe comfortabele Hondaatje met 'ottomatiek' (volgestouwd met koeken, chips, snoep, brood, water, cola, broodbeleg, soepjes en snel-klaar-warm-eten) hebben we ruim 3000 km afgelegd en minstens evenveel foto's genomen. Niemand keek bovendien raar op als je met je statief en complete foto-uitrusting aan kwam sjouwen: vele toeristen zijn immers óók (amateur)fotografen.
Echt avontuurlijk (of goedkoop) kun je het uiteraard niet noemen, maar het was wél dubbel en dik de moeite waard. Ik vloog meteen terug als ik kon (slechts 3u vanuit Schiphol)!!!
Iedereen vraagt uiteraard maar naar foto's. Zoals je weet besteed ik daar de nodige aandacht en tijd aan. Wist je dat een landschap soms zoveel aangenamer is om naar te kijken met een klein beetje bewerking? Al is het maar wat contrasten vergroten en de horizon rechtzetten, de foto wordt op slag een stuk expressiever.
Doe jezelf en mij dus een plezier en gun mij even de tijd. Foto's die gereed zijn voor publicatie worden in mondjesmaat op Flickr getoond. Zo is er elke dag iets nieuws te zien en riskeer je geen overdosis (wat wel het gevaar is als je ze allemaal in 1 keer op je afkomen).
Klik hier voor mijn Ijsland-serie en hier voor die van Christophe.
Abonneren op:
Posts (Atom)
