Om de spierkes wat soepel te houden moet ne mens in beweging blijven dus maak ik van elke dinsdag ne zwemdag samen met Katrien, een vriendin.
't Is altijd weer op de tanden bijten om uw lichaam te water te laten, maar de koude maakt dat je vanzelf de spastische beweging gaat uitvoeren die ook wel schoolslag wordt genoemd, en waarbij je bovendien nog vooruit geraakt ook. Dat is mooi meegenomen. Wel op tijd stoppen om u om te draaien en weer te keren.
Dat lijkt heel gemakkelijk, maar op een doordeweekse avond in een doordeweeks zwembad zijn er meestal opvallend veel doordeweekse mensen die hun spieren soepel willen houden, en dus zit iedereen maar naar eigen goeddunken en vermogen wat in dat koude aquarium te spartelen (de ene al wat meer geslaagde would-be-vis dan de andere), zodat iedereen zich een weg tussen en achter iedereen moet banen, en dat levert nogal wat afremwerk en zigagstrategie en af en toe een botsing op en van echt zwemmen komt dan niet veel meer terecht. Héél vervelend. En azo gaat dat elke week. En azo is één lengte geen 25 maar 35 meter...
Ik zou dus liegen als ik zeg dat we gisteren 1,5 km hebben gezwommen.
Nee, we hebben 2,1 km gesparteld.
Of bovendrijf ik nu beetje?
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten