Van de verjaardagspartij

Zoals altijd was 't weer voor de volle 125,36% in orde, 't verjaardagspartijtje van een of ander kindje. Deze keer was Amber het feestneusje, en een heel klein beetje haar grote zus ook.

En zo d'ouden tetteren met losse tongen, zo brielen de jongen, niewaar.
Met andere woorden: terwijl de ouwelui de godganse dag aan tafel doorbrachten - eten naar binnen en lulkoek naar buiten werkend - hebben de mini-mensjes de tafel amper gezien, de gedachte volgend van: eten kan altijd, spelen met neefjes en nichtjes moet nú. En gelijk hebben ze, niewaar.
En wij ook: eten kan altijd, maar dít eten moet nú. Tapas en paëlla, en we lieten het ons smaken ook. Doch, wie niet goed had opgelet moest twijfelend zijn derde goedgevulde tapas-bordje bekijken: opeten of nog plaats laten voor de paëlla? Een verscheurende keuze.

Dat er eendagshuispersoneel was aanvaard was toch wel even raar opkijken, maar daar raak je snel aan gewend, niewaar. Hapjes en drankjes opgediend in de lounge-room, bijgeschonken aan tafel, en een persoonlijke butler wanneer je't ook maar even bedenkt: zo lag Els te chillen in de hangmat en ze droomde van een drankje, toen ineens: "Wenst u een cocktail, o lieftallige schoonheid?" Nu, ze was nog even verward met de droom, maar in ieder geval kon ze nu haar drankzuchtige behoefte overbrengen.

Voor ne keer heb ik me niet zoveel bemoeid in de brielgangen van de kindjes: daarvoor hadden ze duidelijk genoeg aan mekaar (en een kartonnen doos).
Nee, ik zet ze niet opzij omdat Daantje er nu is, maar 't ventje is nog nieuw hé, niewaar.
En laat ze maar even een puinhoop maken: daar dient een verjaardagsfeestje toch voor?

En, gelukkig mocht ik die dag het fototoestel van V&B in dankbare bruikleen nemen: zo kan ik u weer voorzien van een unieke muzikale fotoreportage.
(Music by KT Tunstall - Suddenly I see)