Oooovifat dag 1

Na mijn eerste ontbijt startte ik de ballonnen-actie op. Het nuttige aan het aangename paren is altijd nuttig en aangenaam. Dus de 4 kinders hoefden zelfs geen aanmoediging om ballonnen op te blazen, van een tekeningeske te voorzien en op te knopen: gezwind gingen we ze aan ons deur, ons naambordje, de struiken en het straatmeubilair ophangen, bij wijze van leidraad voor, en verwelkoming van onze gasten.
Het had effect: twee voor vier ('één voor één' zou hier een leugen zijn) druppelden ze binnen. Bleek dat er toch wel een (voor mij toch) onverwachte gast mee was binnengekomen, en nog wel in de 'buik' van Evelyne!!! 2005 is een vruchtbaar jaar, me dunkt. Een ware babyboom kondigt zich aan, en dat op een half jaar tijd. Zálig, 3 familielidjes bij! Bestaat er een grotere familievreugde?

Mijn (ons) tweede ontbijt/brunch leverde weer genoeg energie om een stapke in de wijde wereld te zetten, met z'n 25,5 (24 + 3 halve).
Luna en Ewout engageerden zich ons de juiste weg te wijzen, met een kaartje in de hand. We lieten ze in die waan verkeren. Ze troonden ons mee naar het kasteel van Reinhardstein, hoewel sommigen toch de op de kaart aangeduide weg prefereerden.

Nu, dat kasteel was op 't eerste zicht niet zo heel veel soeps, dus we keerden onverrichterzake terug, als halve berggeiten langs een paadje naar boven huppelend, in een poging de tijdelijke familiale wandelscheiding ongedaan te maken. Wat wonderwel perfect slaagde. De arme schaapjes Ewout en Amber huppelden evenwel wat achterop, gelukkig door nonkel Luc als een goede pijprokende herdershond achternagezeten.

De hereniging werd gevierd met een snoeppartij: iedereen openbaarde zijn snoep- koek- en drankrantsoen op tafel en viel de lekkernijen gretig aan, alsof we in geen halve dag meer gegeten hadden.

Enfin, we hádden al een halve dag niets meer gegeten.

Zoals dat gaat drijven verschillende leeftijden, zwangere toestanden en fotohunters het wandeltempo en dus ook het familiale aspect uiteen, maar ons doel bleef hetzelfde: ons vakantiehuisje bereiken en verenigd aan tafel gaan.

Maar eerst: bezinningsmoment o.l.v. nonkel pastoor Robert. We haalden onze beste zangkunsten boven (ahem), Hilde haar herinneringen aan 'opa', en de kindjes hun tekenkunsten én samenwerkingsvermogen: zij hadden als opdracht het verhaal van de zaaier te tekenen, en hadden uit eigen beweging genoteerd wie wat ging tekenen, en waren samen stilletjes op 1 stuk papier bezig: een wonder was geschied!
Dat Ewout geen scrupules kent werd nog maar eens duidelijk tijdens een algemeen stil gedachtenmoment: meneertje ging in 't midden staan en schetterde: "Is 't al gedaan?"

Toen het effectief gedaan was begon het in en rond het huis weer te gonzen van bedrijvigheid (en van de vliegen): de nieuwe mannen ijverig in de weer met groenten en vlees, alsook de 'bazinnen' die het werk enigszins trachtten te coördineren.
Heleen hulpvaardig met patatjes inpakken, Carlos traditiegetrouw aan de barbecue, Katelijn geëmancipeerd een uur bezig met een stukje speelgoed te opereren...

de zwangeren zwangerschapsboeken doorbladerend...

de kindjes spelend...

... en de rest aan de aperitief.

De aperitief, reeds een voorbereiding voor het zwaardere werk dat ons één voor één werd voorgeschoteld: hompen biefstuk, een zalm in vol ornaat, 'rèbben' (die Ewout zich overduidelijk liet s(j)mak(k)en)...

... een waar feestmaal ontplooide zich voor onze ogen die groter waren dan onzen buik.
Het vurige betoog dat nonkel Luc afstak over hoe lèkker, mo lèkker dat 'ingeleiden oarink mè patatten in de pelle' vroeger wel was, is Katelijn niet ontgaan: prompt kreeg hij er nog deze haute-cuisine bovenop... om daarna een overhitte discussie aan te gaan met zijn broeder-pastoor.

Terwijl reeds enkele bedden kreunden om het overgewicht, rekten die-hards in een onvermoeibare caloriezucht de avond met het zeer hoogstaande intellectuele bierspel. Pirouetjes draaien, boeren, salamanderen, kusjes uitdelen, moppen tappen: wonder boven wonder was zelfs nonkel Robert niet te beroerd om er enthousiast aan deel te nemen. De details laat ik aan uw verbeelding over...