Villa St. Marie gevonden!

Eerst een woordje uitleg. Iemand had een verlaten villa gevonden waarin nog allerlei zaken aanwezig waren. En er foto's van genomen. En dit getoond. Maar hij wou niet zeggen waar het was. Na enkele maanden hebben anderen de villa gevonden, een paar weken erna nog iemand, dan nog iemand... allemaal hadden ze maandenlang gezocht, uren op internet gesurft, liters brandstof verspild. En allemaal zwegen ze als vermoord. Er werd heel voorzichtig met tips omgesprongen.
Ook ik had vele uren verspeeld aan het detectiefje spelen. Voor máánden was mijn belangrijkste doel: de villa vinden. Mijn queeste.

Maandenlang heb ik alle mogelijke en onmogelijke zoekwoorden zitten intikken op Google (en zinloze links gevolgd). Uren zitten turen op luchtfoto's. Voorzichtig gepusht bij degene die het reeds gevonden hadden. Foto's rondgestuurd naar familie. Onder het motto: "je weet maar nooit".
Het blééf me achtervolgen en ik kreeg het maar niet te pakken. Soms verloor ik de moed en de inspiratie. Dan liet ik het een tijdje rusten tot er weer een lichtje ging branden, en nam ik de draad weer op. Dat helpt soms.

Die queeste is onlangs beëindigd. Mijn doel is bereikt. Ik weet perfect waar de villa staat. Ik heb enkel nog de GPS in te stellen, om mij een paar uur te gaan amuseren in dit urbex-paradijs...
Jammer genoeg is er ineens haast bij. Het wordt langzaam maar zeker leeggehaald...

Ik ben weer ne gelukkigen mens. Want het niet kunnen lokaliseren - terwijl anderen dat wel konden - knaagde aan mij.

Hoe heb ik het gevonden? Er is uiteindelijk een heel groot licht gaan branden in mijn hoofd. Meer zeg ik niet, alleen: het had al veel eerder moeten en kunnen branden...

Tot slot wil ik Hilde nog maar eens bedanken (ze werd al overstelpt). Ze heeft zich vrijwillig gemobiliseerd, heeft heemkringen en collega's ingeschakeld - allemaal om mij te helpen. Blijkt uiteindelijk dat het ouderlijk huis van haar collega zich op amper 500m daarvandaan bevindt...
Dus, had ik het zelf niet gevonden, dan had ik het wel een paar dagen later op een presenteerblaadje gekregen.
Gek toch hoe alles kan lopen...

Alle credits voor NeQo, de vaardige verlaten-villa-vinder.

UPDATE 25/06/09: Het verhaaltje dat op internet de ronde doet, van een weduwe die haar baby van de pastoor in de beerput verdronk en nadien opgesloten werd, is niet meer dan een gerucht. Ik word er een beetje moe van om altijd datzelfde (weliswaar interessante) verhaaltje te moeten lezen. De waarheid is hoogstwaarschijnlijk minder ophefmakend, maar kom.
Bovendien is het wegens de vele fotografen inmiddels potdicht afgesloten, nadat er intussen ook al heel veel meubilair op mysterieuze wijze is verdwenen (lees: naar de buren verhuisd). "Ga ergens anders foto's trekken", staat er te lezen en ze hebben gelijk. Deze urbextoeristenattractie biedt niet langer een (meer)waarde. In ons landje staan nog genoeg waardevolle leegstaande villa's en huizen en zoveel meer, wachtend om vastgelegd te worden op foto voor ze (verder) vervallen, of bestolen en gevandaliseerd worden. Wachtend op die éne of die enkele urbexfotografen die een toevallige ontdekking doen... waarmee ze ongetwijfeld meer succes zullen oogsten dan de zoveelste foto van Maison de Viron of Villa St. Marie...
Bij deze: go out and find us some new treasures!

UPDATE 19/06/10: Voor wie nu nog wil gaan: te laat! De woning is volledig gestript en wordt vermoedelijk gerenoveerd.