zondag, augustus 22, 2010

KVK

Toevallig speelde vandaag op mijn iPod een liedje van Kinderen voor Kinderen. En ik vind dat zalig.
Aaaah die goeie ouwe kindertijd toch.
Ik kon de liedjes indertijd duizenden keren afspelen zonder ze ooit beu te worden. ('s Zondags, als video tijdens het aperitief, of op cassette tijdens het lezen van Mijn Groot Kabouterboek in het bed van mama & papa.)
Geen wonder dat ik alle teksten van mijn favorietje liedjes nog steeds klakkeloos van buiten ken – al verstond ik niet altijd alles even juist.

Het liefst van al zou ik ze luidkeels willen meekwelen, inclusief die lekker wollige Hollandse tongval.
Maar een “Wij willen kip, patat & appelmoes, met grote klodders mayonaise”-zangstonde op de fiets zou redelijk belachelijk klinken. En tijdens de afwas zou Christophe gillend weglopen.

Dus lip ik ze mee, zing ik ze in mijn hoofd, of breng ze ten berde onder de douche.
Meidengroep, Op een onbewoond eiland, Ik heb zo waanzinnig gedroomd, Ochtendhumeur, Make-up, Als ik de baas zou zijn van het journaal, Kom eet je bie-ba-boe-ba-bord nou leeg, Ruim die kamer op, Als de lichtjes doven, Mijn oma, Hiep hiep hoera,... : deze klassiekers blijven voor eeuwig en altijd onwrikbaar in mijn hersenen vastgeplakt.
En daar ben ik niet rouwig om.

Is het cool? Noooo!
Is het jeugdsentiment? You betcha!


Kijk nu toch eens aan, die heerlijk ouderwetse filmpjes!











Geen opmerkingen: