Het mooie weer, den tennis, het moeten uitfilteren en opsmukken van 500 vakantiefoto's, het voorbereiden van een familieweekend: het zorgt ervoor dat de mijn blog momenteel een beetje op een laag pitje komt te staan, maar ja, 'k veronderstel dat jullie momenteel ook liever naar een terrasje dan naar een blogje snakken... enfin, we zijn weer een paar weken verder en Ewout heeft eindelijk zijn verjaardagsfeest gehad.
En mijn blog zou mijn blog niet zijn als daar niet weer een tekstueel en visueel verslag uit werd geboren. Laat Veer & Hilde maar zwanger zijn van een nieuw wereldburgertje; ik sta zwanger van de blogs en de foto's en gelukkig moeten we dáár geen 9 maand op wachten. In deze context durf ik wel eens lyrisch te worden en dan krijg je uitspraken als "Ik word bezwangerd door het leven" en "Mijn camera en ik zijn als man en vrouw, hij hangt voortdurend rond mijn nek, ik hou hem stevig vast, en met zijn 'zoomer' in aanslag hebben we samen al vele kindjes gemaakt" en "Met dit pathetische gelul is het duidelijk dat we in de komkommertijd zitten".
Man man man, dit is bijna een sollicitatiebrief voor cursiefjesschrijver in den Humo, Brusselmans en Matthyssen achterna, maar dat zou teveel eer zijn. Laat mij maar terugkomen op de essentie van deze blog, een ordinair familieverslag van Ewout zijn feestje. Afin, Féést.
Aangezien ik daar in de hoedanigheid van babysit was blijven slapen, ging ik die ochtend maar meteen mee naar 'den openen'. Want Titte alleen met 4 gastjes (Lise en Samuel extra): dat kan alleen maar verkeerd aflopen. Toegegeven: een zwembad op zo'n warme dag is meer dan welkom.
Op een luie warme zonnige zondag ontbijt op het terras, dollen in het open zwembad, het feest met onbeperkt eten en drank: het zalige Turkse all-in-vakantiegevoel kwam bijna helemaal terug, en dat in Kortrijk!
't Ontbrak inderdaad weer aan niks: ijstaart die de mond in vloog nog vóór hij de kans had te beseffen dat hij moest smelten, chocoladetaart, konfituretaart, en tegen dat Ka iedereen had bediend kon ze weer van voren af aan beginnen, en hield dat 3 rondes lang vol.
Met de taart baande ook de 'jeugd' zich een weg naar beneden, om (soms ongewild) deel te nemen aan de waterpistoolgevechten of gewoon wat te luiwammesen terwijl ze de kindjes behandelden als slaafjes om hun tere voetjes koel te houden. Uit protest vonden die geniepige slaafjes er niets beters op dan maar meteen - op een onbewaakt ogenblik - het hele lijf van hun meesters en meesteressen van een douche te voorzien.
De hele buurt moet gedacht hebben dat zich in ergens vreselijke dingen afspeelden, afgaande op het geschreeuw en getier en het wanhopige "Stop! Genoeg!"-geroep - erger was dat de plaats van de feiten eenvoudig kon gelokaliseerd worden zodra de naam 'E-wout!!!" viel.
Er kwam geen politie kijken of iemand hulp nodig had... oudermishandeling is nog altijd een taboe.
Het enige wat die avond dus op de rooster werd gelegd, waren geen stoute kinderen maar worsten. Gewone worsten, gemarineerde worsten, chipolattaworsten, witte worsten, kortom 't was worstenkermis. The worst in the world !!!
De jeugd druppelde na een zwoele avond af, en ik wierp me weer op als SupernANny terwijl de oudjes - letterlijk - nog wat bleven nakaarten.
En azo blijven we maar feesten en bbq'en, binnen enkele weken is het weer zo ver! We zijn Breugheliaanse Vlamingen in worst en bieren. Niks plezanter!
µ Ziehier wederom een exclusieve muzikale fotoreportage vanuit het feestgebied.
En als extraatje nog een animatiefilmpje van het kaarsjesuitblazenmoment!
Ge wordt weer verwend hé.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten