Onze ochtendactiviteit
na een maagvullend ontbijt
was Musée Monopoli.
Tralala tralali.
Het gelijkvloers (ja, ge-lijk-vloers, mensen, de benedenverdieping !) van een huis volgestouwd met automatische piano's, orgeltjes, bewegende poppen en beren en figuurtjes, koetsen, pijpen, schipmaquettes, enzovoortenzoverder. Hééél vééél centjes waard.
En alles werkte, zelfs de man die de uitleg gaf.
Dat alles was leuk om zien en horen, maar zet zo'n zelfspelende piano en die creepy bewegende poppen (ik heb er nog nachtmerries van) in een verlaten kasteel en je hebt een waar spookkasteel om een B-griezelfilm mee te maken.
Fascinerend toch wel, hoe de toetsen van de piano's 'vanzelf' neer- en opgingen, en hoe de ogen,
het hoofd en de wenkbrauwen van de orgelspelerpop bewogen, alsof hij iedereen persoonlijk aankeek.
Zelfs de kinderen waren betrekkelijk rustig en keken hun ogen uit. Zeker toen Mr. Monopoli vernam dat Luna vandaag jarig was en hij overal enthousiast verjaardagsmuziekskes begon op te leggen.
Ja, hoe men vroeger muziek maakte: met cilinders, metalen platen en geponst papier.
Ha, nogal wat anders dan mijn 'stekkedozeke' waar 4 gigabyte aan muziek op kan. Stel u voor dat je zo'n orgelkast op uw fiets of het vliegtuig als handbagage zou moeten meezeulen - en : "Mama, mag ik de cilinder van K3 opleggen?"
Terug 'thuis' was er geen tijd om te bekomen van al dat moois, nee, we werden direct de tuin in gestuurd om het buitenspel te spelen. We hebben er trouwens een verborgen 'talent' van nonkel Jean ontdekt: hij kan schaken! Dat hij het spel tegen Bart verloren heeft, was puur toeval.
Nu kan ik hier natuurlijk beginnen met een opsomming van de spelletjes die we gespeeld hebben, zoals
-voetbal,
-volksspelen waarvan de exacte naam mij ontgaat (help me),
-pictionary,
-uitbeelden,
-primitieve basketbal
- en omtereerst een spreuk gaan overschrijven en teruglopen,
maar dat ga ik hier niet doen.
't Was leuk natuurlijk, daar nie van, maar hoe moet je daar in godsnaam gaan over schrijven zonder in een sequentiële saaie opsomming à la schoolopstel van "we hebben eerst dit en dan dat en daarna dees en op 't einde xyz gedaan", trouwens, ik weet niet meer in welke volgorde de opdrachten aan bod zijn gekomen dus zou ik bovendien de waarheid geweld aandoen. 't Meeste staat op videejooteep en beelden zeggen vaak meer dan woorden, ge moet dus maar eens komen zien.
Ik wil het wel even over het leukste spel hebben, het traphetopgeblazenballonnetjeaaneenkoordaandevoetenvanuwtegenstanders-kapot-spel. Ik wil het er over hebben omdat ik dat het leukste vond, het traphetopgeblazenballonnetjeaaneenkoordaandevoetenvanuwtegenstanders-kapot-spel.
Het ging erom dat je het opgeblazen ballonnetje aan een koord aan de voeten van uw tegenstanders moest kapot trappen. Dat was leuk. Alleen jammer dat ik er bijna direct uit lag, want het opgeblazen ballonnetje aan een koord aan mijn rechtervoet was vrijwel meteen kapot getrapt, en dat was niet zo leuk. Voor de rest was het traphetopgeblazenballonnetjeaaneenkoordaandevoetenvanuwtegenstanders-kapot-spel wel leuk, want iedereen had er plezier in en als bij wonder schoot Ewout als één van de laatsten over. Je zou verwachten dat hij het opgeblazen ballonnetje aan zijn voet allang zelf had kapotgetrapt, maar nee.
Misschien een idioot zicht, dat traphetopgeblazenballonnetjeaaneenkoordaandevoetenvanuwtegenstanders-kapot-spel, maar wel hilarisch leuk.
Terug gezellig warm binnen was het eerst ritueel van kaarskes uitblazen geblazen, inclusief wat geheppieburtei en gehiephiephoera en de verplichte fotoshoot die de nu 6-jarige Luna moest ondergaan, waarna het
AAAAANVALLEUH !!!!
was op de pannenkoeken - 't feestvarkentje scheel van de flitsen en de rest scheel van den honger. De verdeling en verorbering viel gelukkig nog binnen de gangbare normen van zedigheid, wij zijn een nette en beleefde familie nietwaar. (de uitzondering hierop -ik noem geen naam- bevestigt hier opnieuw de regel)
Wij zijn tevens nogal een vrijgevige familie, gezien het aantal cadeautjes in verhouding tot het aantal huishoudens dat hier aanwezig was, waarmee Lunaatje overstelpt werd, het kind verdronk er haast in. Niet dat ze daar problemen mee had, natuurlijk, integendeel. Ze werden allemaal gretig in ontvangst genomen, het werd algauw duidelijk dat ze van prinsesjes en puzzels houdt. (Schoonheid en intelligentie, zou ze een plaatsje bij de finalistes van Miss Belgium Beaty/Miss België ambiëren?)
Het was blijkbaar nog niet genoeg. Toen Pieter & Evelyne hun blijde intrede maakten, was haar eerste vraag: "Heb je een cadeautje mee?"
Kinderen, altijd rechtuit.
En ook enthousiast. Als ze maar kunnen rundhuppelen en bewegen, dat bleek tijdens mijn kinderdansje op een gouwe ouwe van Kinderen voor Kinderen: "Hiep Hiep Hoera". Porfiticiat aan alle kindjes ! Dank u voor de medewerking!
En dat kinderen ook niet veel nodig hebben om content te zijn, hebben ze ook weer bewezen: wat kan een simpele balpen met licht en nekkoord toch fantastisch geweldig leuk zijn! Oké, in het eerste uur hebben we de koorden van allevier al moeten 'vermaken', maar ach.
Het bleek tevens een interessante afleiding te zijn tijdens de gepasionneerde uitleg van de plaatselijk bijhorende boer van dit vakantiehuisje annex boerderij (of omgekeerd?), even later in de bijhorende kapel, toen hij uitweidde (hé, 'weidde' - 'weide', boerderij! ebt g'em?) over het al dan niet mogen slaan van onwillige koeien en het feit dat hij voor die beesten ook nog eens iedere dag te zessen moest opstaan. Zijn wij even blij dat we geen boeren zijn!
We kwamen tevens tot de onstellende vaststelling dat echte koeien niet La-vache-qui-rit-rood zijn, noch Milka-paars, maar bleu-blanc of zwart-wit en dat er uit die laatste bovendien ook nog eens melk komt !!! Man man man, wie had dat gedacht!
Ken je het grapke van 'Wit wit wit, een koe drinkt ...' En dan zeggen de meesten 'melk' en dan is dat grappig want een koe drinkt water. (of die van 'ork ork ork, soep drink je met een ...')
Mis, mensen, mis! Een koe-in-wording drinkt wel degelijk melk, liters melk, en daar kunnen Heleen, Ewout, Silke en Simon uit ervaring van meespreken. Zij hadden de eer en het genoegen de kalfjes de papfles te geven. Voilà, en 't staat nog op viedeejoo en footoo ook.
Als voorbereiding op de zware avond en nacht die nog zou volgen, werden we door onze gastvrouwe Hilde (& gastGeert?) verwend met een overheerlijk Italiaans buffet met aangepaste wijnen (klinkt alsof het geen waar is maar niets is minder waar), met tagliatelle en kiep à la paprika en kiep à la pesto en vegetarische groentjes in een kaassausje enzommmmmmmeer...
|
* * * * * * * * * * * * * * * * * * O * * * * * * * * * * * * * * * * * * * Rond 21 uur werd de eerste samenzwering, bestaande uit Els, Veerle, Bart, Carlos, Pieter & Evelyne, op deze 13de november, ongenadig de boze, wijde, stikdonkere Condroziaanse bossen ingestuurd ... en de rest blijft angstig zijn beurt afwachten ... we hebben geen keus ... * * * * * * * * * * * * * * * * * * O * * * * * * * * * * * * * * * * * * * |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten