Luna-weekend, dag I

Vandemorgen was 't al koekenbak. Helemaal op mijn eentje. Maar 't had effect: diezelfde namiddag nog werden ze uitgebreid gesmaakt na een langelange rit richting Namen, Evelette, Condroz, Tahier of hoe het daar ook moge heten - ons vakantiehuis simpelweg, dat verstaat iedereen.
We werden er al direct verwelkomd door Heleen, die mij meteen ook maar een rondleiding heeft gegeven.
Na hevig gevecht tussen matras, lakens, dekbed en ik was het tijd voor wat afkoeling op de buiten. Tegen dat een halve familie de deur uit geraakte, waren we al een halve dag verder (wat zou dat morgen geven, met een hele familie?). Gelukkig had de zon op ons gewacht, evenals de nog dampende mestkar. Bovendien deed de wandeling ons dromen van de grotere luxe: mooie streek, weldoende modderbaden (waarvan we nu al een voorproefje met voetbaden kregen), kastelen met vijvers en oneindig lijkende oprijlanen, ...
Tot zijn eigen groot jolijt haalde ons ventje het ongenoegen van zijn mama en Els op de hals door zijn opzettelijke onhandigheid in het doorploeteren van modderwegjes uitgebreid tentoon te spreiden. Heel de streek kent daar nu de uitroep 'E-wout !', en velen zullen zich ongetwijfeld hebben afgevraagd of het nu om een leuze dan wel een lokroep naar een of ander vreemd diertje ging. (laat ons opteren voor het tweede, want het antwoordde steeds 'Waaa!' terug)

Tijdens het aperitief waanden sommigen (ik noem geen namen) zich even terug in hotel Sillyum in Turkije, toen de Caretta's rijkelijk de glazen invloeiden en soms al te gemakkelijk de kelen binnengleden. En terwijl zij genoten, brak de hel in het huisje los:
- Pa kreeg een paniekaanval omdat Veer & Bart nog niet gearriveerd waren (ze waren dus wel al 10 minuten te laat!!!),
- X & Y (ik noem geen namen) botvierden hun moordlust door gehakt te maken van een hoop onschuldige kippenfilets. De genocide van Tahier!
- Amber verscheurde als een bezetene de zorgvuldig ingepakte cadeautjes. Waarom maken volwassenen er toch altijd zoveel werk van een schoon papierke uit te zoeken en zich uren bezig te houden met het netjes inpakken? Hoewel... krantenpapier lijkt toch iets minder aantrekkelijk...
- 3 hyperactieve wildebrasjes moesten onder controle trachten gehouden te worden door Els & ik. Ik was de Rohypnol vergeten maar de belofte van een kleine verrassing na het actief deelnemen aan het kinderdansje, maakte veel goed.

Gelukkig keerde het tij tijdens het avondmaal en daarna: brood en spelen maakt het volk content.
Als smaakmakertje konden we een keizersnede van een koe gaan bewonderen in de stal. Net te laat op het appèl, jammer: laatkomers kregen enkel een groggy koebeest boven een plas bloed, een veearts die ingewanden terug in het arme beest propte en toenaaide, en een hond die met veel smaak de nageboorte opsmikkelde, te zien. En het kalfje natuurlijk.
Smakelijk!
Pita's, kebab en sausjes: het werd een vettige maar prettige boel, hoewel, je maakt het maar zo vettig als je zelf wilt natuurlijk, en ondertussen werd er over koetjes en kalfjes gepraat.
Onder het jonge volkje werd daarna de nuchterheid getest met behendigheidsspelletjes zoals Jenga en Villa Paletti, en ik moet bekennen, dat viel (nog goed mee).
Tot Ka het spel 'Knetter' bovenhaalde. De momenten dat er tijdens het spel níet gelachen werd, viel te tellen op 1 hand, zonder vingers weliswaar. Toegegeven, de drank heeft er wel een handje (mét vingers) in geholpen natuurlijk.
Een gedetailleerde beschrijving van alles wat daar gebeurd is zou tot een schending van de privacy leiden, maar intussen wil ik het volgende wel openbaar maken:
- dat Bart de kunst verstaat om vliegertjes te plooien met boomerang-effect;
- dat Carlos de kunst verstaat om plastieken handschoenen op te blazen tot gigantische ballon én daarbij zijn buikomvang behoudt;
- dat Veerle rare dingen begint te denken bij nep-oogjes (mini-beha???);
- dat pa's hobby 'prutsen' is (wat dat dan ook moge inhouden);
- dat Titte van zichzelf denkt dat hij fotogeniek is maar de fotografe van dienst wel slagen en verwondingen toedient (stoel wegtrekken net vóór ze gaat zitten, remember?);
- dat Annie haar roeping heeft gemist als lach op lachbanden (tip?).

En toen sloeg de slaap toe.