Waar blijven ze het halen bij Humo? Tegenwoordig uit China: dankzij de hopsa faldera rond de gokchinees komt deze zomer de rockchinees 'op de ploppen': http://www.humo.be/cps/rde/xchg/humo/hs.xsl/De_RockChinees.html
Voolal de 'Stijn Meuris grijpt naast de flosj' en 'Een nieuwe zanger voor Gorki' zijn londuit hilalisch!
maandag, augustus 07, 2006
De Rockchinees
Waar blijven ze het halen bij Humo? Tegenwoordig uit China: dankzij de hopsa faldera rond de gokchinees komt deze zomer de rockchinees 'op de ploppen': http://www.humo.be/cps/rde/xchg/humo/hs.xsl/De_RockChinees.html
Voolal de 'Stijn Meuris grijpt naast de flosj' en 'Een nieuwe zanger voor Gorki' zijn londuit hilalisch!
Voolal de 'Stijn Meuris grijpt naast de flosj' en 'Een nieuwe zanger voor Gorki' zijn londuit hilalisch!
zaterdag, juli 01, 2006
Op vakantie in eigen stad
1 juli, eerste dag van de groooote vakantie, die als kind oneindig bleek maar uiteindelijk toch veel te kort was. Enkel en alleen voor die vakantie zou ik nog student willen zijn. Voor de rest: laat maar ;o)
Met Heleen een video bekeken van euh... bijna exact 18 jaar geleden: in Koksijde, met een deel familie, werd mijn verjaardag gevierd, ik werd 8... zalige tijd toch, Koksijde.
Daarna ons ploeterbadje in de tuin: daar zaten we met z'n drietjes (zusjes) in te spelen en we waren content. Tegenwoordig moet het al een zwembad die naam waardig zijn om de prutsen van tegenwoordig tevreden te stellen. De enige gelijkenis is de felheid en schelheid van het plezier: tot je oren ervan tuiten. Wat wil je ook, met 3 meisjes.
Zoveel plezier als een kind ook hoort te hebben de eerste dag van de grooote vakantie - vooral als het zonnig en warm is - , zoveel verdriet en nog méér was er ook om een kind vandaag. Het mág niet, het kán niet dat een kind op een dag als vandaag ten grave gedragen wordt. (eigenlijk op geen enkele dag) En toch. Toch is er weer een monster opgedoken dat 2 - twéé - kinderen het leven ontnomen heeft. De wijze waarop is een gruwelijke waarheid: ontvoerd, verkracht, gewurgd, gedumpt: HOE KUN je een kind zoiets aandoen? En WAAROM???
Ik kan er niet bij, en gelukkig velen met mij. Ons verstand is te klein om dit te begrijpen.
Je mag er niet aan denken dat het in je eigen kring zou gebeuren.
En wat moet je zeggen aan de kinderen, als ze horen wat hier in België de laatste tijd allemaal aan geweld gebeurt, en als ze daardoor angstig worden?
Stacy en Natalie hadden ook vandaag nog moeten buiten spelen...
Gelukkig zijn er ook genoeg initiatieven tegen de verzuring van de maatschappij, zoals bvb. 'Kortrijk Paard(t)' vandaag. Fantastisch weer, allemaal lachende gezichten, en: veel kinderen. Dolgelukkig met een simpel ponyritje, koetstochtje, of met een mini-paardje aan de leiband, fier als een gieter, op de zandpiste. Maar wat jammer als het ponyritje je verboden wordt omdat zus een rokje aanheeft en jij net je mooie broek aanhebt.
Even verderop, op de Grote Markt, konden kinderen zelfs hun eigen pannenkoeken bakken - terwijl de ouders een barbecuedemonstratie bijwoonden.
Goed gelachen ook met de Jack Russell-snelheidswedstrijd. Slechts één deelnemer bood zich op aanvraag van de organisatie schoorvoetend aan: een vrouw met een... chihuahua. Genaamd Chipie.
Omdat de organisatie inzag dat men niet voldoende Jack Russells en hun baasje zou bijeen krijgen, mochten ook andere hondenrassen deelnemen.
En dus moest Chipie - het arme beestje verdween bijna in het diepe zand - tot tweemaal toe naar zijn bazinnetje rennen. Eén keer voor de lol, de tweede keer werd het heel professioneel getimed: het publiek moest de seconden tellen.
Gelukkig won het kleine grut toch ook een prijs, waaronder 10 kilo hondenvoer. Tien kilo, terwijl zo'n beestje amper één kilo weegt! Stel je voor, een berg voedsel van 10 maal je eigen gewicht...
Kortom, het was weer heerlijk om in 't stad rond te tsjoolen: fotootjes nemen, winkels binnengaan, paardenshowtjes bijwonen... alles op het duizendste gemak... en vanmorgen een fietstochtje met Heleen naar de boerenbuiten... ik voelde me vandaag echt op vakantie in eigen stad, en ben dan ook heel relaxed weer thuisgekomen vanavond, om frisse fruitjes te eten, een douchke te pakken...
De foto's volgen later nog!
Met Heleen een video bekeken van euh... bijna exact 18 jaar geleden: in Koksijde, met een deel familie, werd mijn verjaardag gevierd, ik werd 8... zalige tijd toch, Koksijde.
Daarna ons ploeterbadje in de tuin: daar zaten we met z'n drietjes (zusjes) in te spelen en we waren content. Tegenwoordig moet het al een zwembad die naam waardig zijn om de prutsen van tegenwoordig tevreden te stellen. De enige gelijkenis is de felheid en schelheid van het plezier: tot je oren ervan tuiten. Wat wil je ook, met 3 meisjes.
Zoveel plezier als een kind ook hoort te hebben de eerste dag van de grooote vakantie - vooral als het zonnig en warm is - , zoveel verdriet en nog méér was er ook om een kind vandaag. Het mág niet, het kán niet dat een kind op een dag als vandaag ten grave gedragen wordt. (eigenlijk op geen enkele dag) En toch. Toch is er weer een monster opgedoken dat 2 - twéé - kinderen het leven ontnomen heeft. De wijze waarop is een gruwelijke waarheid: ontvoerd, verkracht, gewurgd, gedumpt: HOE KUN je een kind zoiets aandoen? En WAAROM???
Ik kan er niet bij, en gelukkig velen met mij. Ons verstand is te klein om dit te begrijpen.
Je mag er niet aan denken dat het in je eigen kring zou gebeuren.
En wat moet je zeggen aan de kinderen, als ze horen wat hier in België de laatste tijd allemaal aan geweld gebeurt, en als ze daardoor angstig worden?
Stacy en Natalie hadden ook vandaag nog moeten buiten spelen...
Gelukkig zijn er ook genoeg initiatieven tegen de verzuring van de maatschappij, zoals bvb. 'Kortrijk Paard(t)' vandaag. Fantastisch weer, allemaal lachende gezichten, en: veel kinderen. Dolgelukkig met een simpel ponyritje, koetstochtje, of met een mini-paardje aan de leiband, fier als een gieter, op de zandpiste. Maar wat jammer als het ponyritje je verboden wordt omdat zus een rokje aanheeft en jij net je mooie broek aanhebt.
Even verderop, op de Grote Markt, konden kinderen zelfs hun eigen pannenkoeken bakken - terwijl de ouders een barbecuedemonstratie bijwoonden.
Goed gelachen ook met de Jack Russell-snelheidswedstrijd. Slechts één deelnemer bood zich op aanvraag van de organisatie schoorvoetend aan: een vrouw met een... chihuahua. Genaamd Chipie.
Omdat de organisatie inzag dat men niet voldoende Jack Russells en hun baasje zou bijeen krijgen, mochten ook andere hondenrassen deelnemen.
En dus moest Chipie - het arme beestje verdween bijna in het diepe zand - tot tweemaal toe naar zijn bazinnetje rennen. Eén keer voor de lol, de tweede keer werd het heel professioneel getimed: het publiek moest de seconden tellen.
Gelukkig won het kleine grut toch ook een prijs, waaronder 10 kilo hondenvoer. Tien kilo, terwijl zo'n beestje amper één kilo weegt! Stel je voor, een berg voedsel van 10 maal je eigen gewicht...
Kortom, het was weer heerlijk om in 't stad rond te tsjoolen: fotootjes nemen, winkels binnengaan, paardenshowtjes bijwonen... alles op het duizendste gemak... en vanmorgen een fietstochtje met Heleen naar de boerenbuiten... ik voelde me vandaag echt op vakantie in eigen stad, en ben dan ook heel relaxed weer thuisgekomen vanavond, om frisse fruitjes te eten, een douchke te pakken...
De foto's volgen later nog!
dinsdag, juni 20, 2006
Vakantiefoto's uit eigen tuin
Vreemd, deze keer geen vraag naar deel 2 van de zondagse BBQ... 't zijn nochtans schone fotookes zulle... zit iedereen elke avond te BBQ'en in zijn zwembad, zijn we gepakt van de warmte of de cocktails, of ben je gesmolten? (of de vorige blog nie goe gelezen?)
Enniewei, hier zijn ze dus, voor de eenzaten op een zomeravond achter de computer, en de sukkelaars op 't werk, om uwen dag een beetke op te vrolijken. En terbinst da je toch niks te doen hebt, kunt ge misschien ne keer een commentareke uit uw botten slagen? ;o)
BBQ zondag Vee&Bee deel twee (Manu Chao - Me gustas tu)
Enniewei, hier zijn ze dus, voor de eenzaten op een zomeravond achter de computer, en de sukkelaars op 't werk, om uwen dag een beetke op te vrolijken. En terbinst da je toch niks te doen hebt, kunt ge misschien ne keer een commentareke uit uw botten slagen? ;o)
BBQ zondag Vee&Bee deel twee (Manu Chao - Me gustas tu)
donderdag, juni 15, 2006
Vakantie in Kortrijk
Overdaad schaadt, maar 2 dagen na elkaar BBQ in het eerste echte warme en mooie weekend van het jaar, kan geen kwaad! We hadden er allemaal meer dan nood aan: genieten van de warmte, de zon, de BBQ, en het verfrissende zwembadwater: een echt all-in-vakantiegevoel, maar dan dicht bij huis. En wat is er plezanter dan dat te delen met familie?
Overdaad schaadt, dus hier nog maar 2 van de 3 fotofilmpjes die ik weer heb gaar geroosterd voor jullie, gekruid met enkele pikante foto's, en overgoten met een heerlijk fris en zomers sausje van Daan (de artiest, niet te verwarren met de baby)- en Arsenal-muziek... sit back & relax!
1: BBQ K&T zaterdag (3Mb)
2: BBQ V&B zondag (8,5Mb)
Overdaad schaadt, dus hier nog maar 2 van de 3 fotofilmpjes die ik weer heb gaar geroosterd voor jullie, gekruid met enkele pikante foto's, en overgoten met een heerlijk fris en zomers sausje van Daan (de artiest, niet te verwarren met de baby)- en Arsenal-muziek... sit back & relax!
1: BBQ K&T zaterdag (3Mb)
2: BBQ V&B zondag (8,5Mb)
woensdag, juni 14, 2006
GENE PANIEK!
De vraag is niet bij te houden, de mensen zijn ongeduldig en geraken gefrustreerd, hier en daar gaan stemmen op voor een optocht, ja zelfs stakingen, en volgens kwade tongen is het uitbreken van een derde wereldoorlog op til: het is duidelijk dat ik dringend moet ingrijpen!
Dus, hier is eindelijk het enige echte tweede deel van de fotoreportage van Luna's Eerste Communie.
Alstublieft, en ga heen in vrede.
(Nu ligt de druk voor de BBQ-weekend-editie wel heel erg hoog, ik doe mijn best!)
Dus, hier is eindelijk het enige echte tweede deel van de fotoreportage van Luna's Eerste Communie.
Alstublieft, en ga heen in vrede.
(Nu ligt de druk voor de BBQ-weekend-editie wel heel erg hoog, ik doe mijn best!)
woensdag, mei 31, 2006
EC Luna, deel I
Deel 1 van de foto's van Luna's Eerste Communie online, in een .exe , met een muziekske van Roxette - Milk and toast and honey.
En als ik van elk deelnemend gezin een commentaartje heb gehad, doe ik jullie deel 2 cadeau!
En als ik van elk deelnemend gezin een commentaartje heb gehad, doe ik jullie deel 2 cadeau!
zaterdag, mei 13, 2006
Beautiful Day
'k Heb het toch maar weer gekunnen: gratis en voor niks wat optredens van bekendheden gaan bekijken! Samen met Veer ben ik (naar) Ten Vrede in Diksmuide getrokken. (danku mama!)
Waar ik voor de tweede keer in nog geen twee weken tijd 'Think of One' aan het werk zag. Okay, dat was een beetje heupwiegen en klappen, goed om 'in the mood' te komen.
Vervolgens Gorki, dat was al wat meer gedrum in de tent, meer ambiance ook, en zeker als de klassiekers werden bovengehaald. Hoeft het gezegd dat 'Mia' (op algemeen unaniem verzoek) nog het luidkeelst van al werd meegebruld?
Maar The Levellers, dát was pas zalig. Ik had er voordien nooit bij stilgestaan welke klassiekers ze hebben maar nu ben ik tot inzicht gekomen. Machtige prachtige muziek, opzwepend en melodieus, ambiance ten top, en 'Beautiful Day' zal ik nooit meer vergeten.
Eeuwig jammer dat mijn viedocameraatje nog thuis lag, dan kon ik een beetje van de sfeer bij jullie brengen en zelf nog wat nagenieten... anderzijds, als je filmt, mis je ook een beetje den ambiance, kun je je niet 'geven' en 'inleven' en da's toch de bedoeling... en dat heb ik nu dus wél kunnen doen. Volgende keer neem ik mijn persoonlijke cameraman/vrouw mee!
Waar ik voor de tweede keer in nog geen twee weken tijd 'Think of One' aan het werk zag. Okay, dat was een beetje heupwiegen en klappen, goed om 'in the mood' te komen.
Vervolgens Gorki, dat was al wat meer gedrum in de tent, meer ambiance ook, en zeker als de klassiekers werden bovengehaald. Hoeft het gezegd dat 'Mia' (op algemeen unaniem verzoek) nog het luidkeelst van al werd meegebruld?
Maar The Levellers, dát was pas zalig. Ik had er voordien nooit bij stilgestaan welke klassiekers ze hebben maar nu ben ik tot inzicht gekomen. Machtige prachtige muziek, opzwepend en melodieus, ambiance ten top, en 'Beautiful Day' zal ik nooit meer vergeten.
Eeuwig jammer dat mijn viedocameraatje nog thuis lag, dan kon ik een beetje van de sfeer bij jullie brengen en zelf nog wat nagenieten... anderzijds, als je filmt, mis je ook een beetje den ambiance, kun je je niet 'geven' en 'inleven' en da's toch de bedoeling... en dat heb ik nu dus wél kunnen doen. Volgende keer neem ik mijn persoonlijke cameraman/vrouw mee!
zondag, april 16, 2006
PASEN
De klokken zeggen Ding dong
de kip krijgt haar eisprong
Kotkot kedei
en uit die kip floept een ei
Tsjiep tsjiept
uit dat ei komt een kuikentje gepiept
Huppeldepuppel daar hopt
een haas die chocolade-eitjes verstopt
Bloemen en bloesems barsten open
vol leven en bij hopen
't Zal u dus geenszins verbazen:
vandaag is 't overduidelijk PASEN!
voor de kindjes:
voor de grote mensen:
de kip krijgt haar eisprong
Kotkot kedei
en uit die kip floept een ei
Tsjiep tsjiept
uit dat ei komt een kuikentje gepiept
Huppeldepuppel daar hopt
een haas die chocolade-eitjes verstopt
Bloemen en bloesems barsten open
vol leven en bij hopen
't Zal u dus geenszins verbazen:
vandaag is 't overduidelijk PASEN!
voor de kindjes:
voor de grote mensen:
zaterdag, april 01, 2006
vrijdag, maart 17, 2006
Dwarskijker over 'Big Brother'
Zonet één van de meest slaapverwekkende programma's aller tijden gezien: Big Brother. Gewoon uit nieuwsgierigheid. Of daar tegenwoordig eigelijk nog iets interessants te beleven valt.
Eerst was er ene in de dagboekkamer een potje aan 't (vol)zeveren, en mijn desinteresse strekte zo ver uit dat ik niet eens (meer) weet waarover het ging.
Enfin, dacht ik, straks misschien beter?
Dan zag je de rest op hun lui gat in de tuin zitten palaveren over nominaties en stemming. Euh, hallo, waar heb ik dat nog gehoord? Da's tegenwoordig het meest veelvuldige en tegelijkertijd het saaiste dat er op het scherm komt! Pure tijdverspilling. Enfin, dacht ik, straks misschien beter? Vervolgens moest iedereen naar de dagboekkamer, waar dierenpakken lagen en de hoogst spannende en orginele opdracht luidde: (bijna) allemaal zo'n pak aantrekken en om beurten het moonwalktoestel nuttigen, en dat 4 uur lang. Zweten, man, gohgoh! Meteen kwamen hun allergrootste bekommernissen boven: moeten we ons jeansbroek aanhouden? En mogen we gaan plassen?
Wat daarna te zien was kon, zoals verwacht, evenmin ook maar een greintje boeien: een konijn op de moonwalk, en degene die er niet zaten op te kijken gelijk honden op een zieke koe (in dit geval een konijn, dus), vonden er niets beter op dan mekaar achterna te zitten. Man, wat een leute, wat een plezier... ongetwijfeld voor de bewoners zelf, maar het bracht je als kijker nog minder dan niets bij.
Enfin, dacht ik, straks misschien beter?
Een volgende opdracht boekte dan weer evenveel nieuwswaarde als de vorige: een aantal bewoners moest 24u. lang baby spelen. Inclusief tuut van groot formaat. Dat betekende: in bed blijven liggen, niet spreken, fruitpap eten. Hoe laag kun je vallen, voor heel Vlaanderen? Enfin, heel Vlaanderen is wel erg hoog gegrepen. Een paar duizend marginalen hoogstens en een paar die lijdzaam toezien hoe zoiets nog de televisie haalt. Al na een paar uur barstte één van de baby'tjes bijna in tranen uit: "Ik geef het op! Ik kan niet meer! Ik ben het beu!"
Ik ben er nog altijd niet uit of dat een vaag, maar hoopvol teken van enig verstand was, of te weinig wilskracht. (hoewel, wilskracht? Voor de gemakkelijkste reality-tv-opdracht uit de geschiedenis?)
Enfin, dacht ik, bijna wanhopend, straks misschien beter?
En ja hoor, 'Samson' had meer inhoud dan heel het Big-Brother-zootje samen.
Als je geïnteresseerd bent in het onderwerp "nietsdoen", lees je veel beter de Garfield-boekskes!
Geef mij maar "Het leven zoals het is: adoptie" (ontroert tegenwoordig meer dan bevallingen en geboortes: in het begin vond ik dat ongelooflijk emotioneel, tegenwoordig slaat jammer genoeg de gewenning toe), of "De moeder van mijn dochter": met als hoofdthema de HIV-problematiek in Afrika: dat boeit, dat pákt en dat laat je niet meer los.
Bijvoorbeeld het verhaal van 3 kinderen, vader weggelopen en moeder gestorven aan aids: ze gaan naar school maar leven moederziel alleen in een armtierig hutje, waar de oudste van 11 de taak van moeder op zich neemt en voor haar broertjes zorgt. Dolgelukkig zijn ze als ze matrassen krijgen, en de allergrootste wens van het 'kindmoedertje' was bijzonder volwassen en vastberaden: ze wou studeren, zodat ze kon gaan werken en verder voor haar broertjes zorgen.
Of het verhaal van de vader met zijn baby, waarvan de moeder aan, jawel, aids gestorven was: zonder verpinken, zonder emotie gaf hij zijn bloedeigen kind af (hij had nooit geleerd ervoor te zorgen) voor het weeshuis waarmee een optimistische HIV-patiënte wilde starten. Het léék althans een baby van enkele maanden oud, in werkelijkheid was het een kind van 1 jaar en 3 maand. Fel ondervoed, maar gelukkig HIV-negatief.
Kijk, waarom zijn mensen die zich NIET interessant willen maken, juist wél de meest interessante?
Keil Big Brother liefst zo snel mogelijk de vuilbak in, en trek de mensen die níet voor hun lot hebben gekozen, er asjeblieft uit.
Eerst was er ene in de dagboekkamer een potje aan 't (vol)zeveren, en mijn desinteresse strekte zo ver uit dat ik niet eens (meer) weet waarover het ging.
Enfin, dacht ik, straks misschien beter?
Dan zag je de rest op hun lui gat in de tuin zitten palaveren over nominaties en stemming. Euh, hallo, waar heb ik dat nog gehoord? Da's tegenwoordig het meest veelvuldige en tegelijkertijd het saaiste dat er op het scherm komt! Pure tijdverspilling. Enfin, dacht ik, straks misschien beter? Vervolgens moest iedereen naar de dagboekkamer, waar dierenpakken lagen en de hoogst spannende en orginele opdracht luidde: (bijna) allemaal zo'n pak aantrekken en om beurten het moonwalktoestel nuttigen, en dat 4 uur lang. Zweten, man, gohgoh! Meteen kwamen hun allergrootste bekommernissen boven: moeten we ons jeansbroek aanhouden? En mogen we gaan plassen?
Wat daarna te zien was kon, zoals verwacht, evenmin ook maar een greintje boeien: een konijn op de moonwalk, en degene die er niet zaten op te kijken gelijk honden op een zieke koe (in dit geval een konijn, dus), vonden er niets beter op dan mekaar achterna te zitten. Man, wat een leute, wat een plezier... ongetwijfeld voor de bewoners zelf, maar het bracht je als kijker nog minder dan niets bij.
Enfin, dacht ik, straks misschien beter?
Een volgende opdracht boekte dan weer evenveel nieuwswaarde als de vorige: een aantal bewoners moest 24u. lang baby spelen. Inclusief tuut van groot formaat. Dat betekende: in bed blijven liggen, niet spreken, fruitpap eten. Hoe laag kun je vallen, voor heel Vlaanderen? Enfin, heel Vlaanderen is wel erg hoog gegrepen. Een paar duizend marginalen hoogstens en een paar die lijdzaam toezien hoe zoiets nog de televisie haalt. Al na een paar uur barstte één van de baby'tjes bijna in tranen uit: "Ik geef het op! Ik kan niet meer! Ik ben het beu!"
Ik ben er nog altijd niet uit of dat een vaag, maar hoopvol teken van enig verstand was, of te weinig wilskracht. (hoewel, wilskracht? Voor de gemakkelijkste reality-tv-opdracht uit de geschiedenis?)
Enfin, dacht ik, bijna wanhopend, straks misschien beter?
En ja hoor, 'Samson' had meer inhoud dan heel het Big-Brother-zootje samen.
Als je geïnteresseerd bent in het onderwerp "nietsdoen", lees je veel beter de Garfield-boekskes!Geef mij maar "Het leven zoals het is: adoptie" (ontroert tegenwoordig meer dan bevallingen en geboortes: in het begin vond ik dat ongelooflijk emotioneel, tegenwoordig slaat jammer genoeg de gewenning toe), of "De moeder van mijn dochter": met als hoofdthema de HIV-problematiek in Afrika: dat boeit, dat pákt en dat laat je niet meer los.
Bijvoorbeeld het verhaal van 3 kinderen, vader weggelopen en moeder gestorven aan aids: ze gaan naar school maar leven moederziel alleen in een armtierig hutje, waar de oudste van 11 de taak van moeder op zich neemt en voor haar broertjes zorgt. Dolgelukkig zijn ze als ze matrassen krijgen, en de allergrootste wens van het 'kindmoedertje' was bijzonder volwassen en vastberaden: ze wou studeren, zodat ze kon gaan werken en verder voor haar broertjes zorgen.
Of het verhaal van de vader met zijn baby, waarvan de moeder aan, jawel, aids gestorven was: zonder verpinken, zonder emotie gaf hij zijn bloedeigen kind af (hij had nooit geleerd ervoor te zorgen) voor het weeshuis waarmee een optimistische HIV-patiënte wilde starten. Het léék althans een baby van enkele maanden oud, in werkelijkheid was het een kind van 1 jaar en 3 maand. Fel ondervoed, maar gelukkig HIV-negatief.
Kijk, waarom zijn mensen die zich NIET interessant willen maken, juist wél de meest interessante?
Keil Big Brother liefst zo snel mogelijk de vuilbak in, en trek de mensen die níet voor hun lot hebben gekozen, er asjeblieft uit.
woensdag, maart 15, 2006
Nieuwe poostjes
Piep eens hieronder, en ga ook nog es gluren op mijn fotoblog.
Nota: Commentaren, mensen, commentaren!
Voilà! Dit gerijmd zijnde ga ik maffen. De gemiddelde en veel te korte slaapduur van 7 uur en 20 minuten respecteren.
Nota: Commentaren, mensen, commentaren!
Geen gemaar,
geef commentaar!
't Kost u geen cent
en ge maakt mij content!
geef commentaar!
't Kost u geen cent
en ge maakt mij content!
Voilà! Dit gerijmd zijnde ga ik maffen. De gemiddelde en veel te korte slaapduur van 7 uur en 20 minuten respecteren.
En vergeet niet een paar blogs lager te kijken!
v
v
v
v
v
v
v
v
maandag, maart 06, 2006
Fotoblog !
Naast mijn foto's en deze blog, heb ik een nieuwe, ambitieuze uitdaging aangegaan die nogal een beetje combinatie is van de twee: een fotoblog! Elke dag een fotootje (of twee, of drie, ...) over iets wat ik die dag gezien, meegemaakt, ... heb. Elke dag!
Enfin, proberen kan nooit geen kwaad hé.
Ook hier kan je je commentaren kwijt: gooi erop wat in je opkomt: één woord, wat gezever of tien prachtige volzinnen: maakt niet uit, maar kom ook eens uit uw kot (alleen kiekens hebben ophokplicht) en reageer !
Enfin, proberen kan nooit geen kwaad hé.
Ook hier kan je je commentaren kwijt: gooi erop wat in je opkomt: één woord, wat gezever of tien prachtige volzinnen: maakt niet uit, maar kom ook eens uit uw kot (alleen kiekens hebben ophokplicht) en reageer !
zaterdag, maart 04, 2006
Humory
* Voor Fehriye Erdal kwam de ophokplicht een dag te laat: de vogel was al gaan vliegen!
Nu al de mop van 't jaar!
* Tegenwoordig is de uitdrukking 'Zo vrij als een vogel' ook nie meer wat 't geweest is.
Nu al de mop van 't jaar!
* Tegenwoordig is de uitdrukking 'Zo vrij als een vogel' ook nie meer wat 't geweest is.
vrijdag, maart 03, 2006
Over warmte en koude en treinen en wiezoektievint
8u. per dag in een kunstmatig gechauffeerde ruimte van 25° in het misselijkmakende aroma van frezenchicletten, crashende computers (jawel, zelfs de 'nieuwe' harddisk zag het op een avond niet meer zitten), zagende klanten en bazen en ouders, 's avonds met kleine oogjes fotootjes organiseren en inplakken: ja, het was hoog tijd lichaam en geest eens te laten uitwaaien en opfrissen.
De uitnodiging van Hilde voor een dagje zee inclusief kindjes en strakke noordoostenwind heb ik dan ook met beide armen ontvangen en zo zat ik zaterdagnamiddag een beetje te reizen (op de trein, dus).
Zo treinen, daar word ik altijd een beetje weemoedig van. Of het nu 's ochtends naar een opleiding in Brussel, 's middags naar de zee of 's avonds naar Opwijk is; of het nu een helderige zomerdag, druiligere herfstdag of ijskoude winterdag is: het dromerige gevoel overvalt me telkens weer. Vooral wanneer er een passend muziekje op m'n mp3-speler speelt. Ik ben nogal fan van passende muziekjes: ze maken de sfeer dubbel zo sterk. Dan fantaseer ik over waar al die rare mensen toch vandaan komen en naartoe gaan, en wat er in die kantoorgebouwen, huizen en buitenwijken gebeurt, ja, ál die mensen: wie zijn ze, wat doen ze?
Dankzij 'Wordt gevolgd' in Man Bijt Hond wordt er een tipje van die sluier opgelicht en wat je dan ziet, is soms op het 'In de gloria'-hilarische af: mannen bovenop koppige ezels, tienertrutjes die voetbalregels instuderen omdat hun vriendje voetbalt, stoute jongeren op het matje bij mijnheer de directeur (ja meneer, nee meneer), vrouwen op een cursus pelsbewerking, meisjes die voor school exact de 8 stappen om de SIM-kaart van een gsm uit te halen van buiten moeten leren, madamkes op een hoeden-pas-kransje-met-champagne, mensen die minstens 10 keer op een dag bidden, engazomaardoor. Ja, je komt wat tegen, je zou je nog beginnen afvragen hoe ze het soms verzinnen, maar het is allemaal écht.
Zo echt was ook de koude die ons in de greep had bij het betreden van het appartement. Een wéreld van verschil met mijn 'werkruimte', maar het was toch ook niet helemaal je dat. Alleen de verbeten en vergeefse zoektocht naar beddengoed deed onze lichaamstemperatuur een graadje stijgen. En de Mayeurlaanse helplijn was er heilig van overtuigd dat het er wél lag. In zo'n appartementje kan een vuilniszak beddengoed toch onmogelijk spoorloos raken? En welke tjoetie heeft de wetmatigheid uitgevonden dat je altijd iets terugvindt op de laatste plaats dat je zoekt??? Moest je nu eens op voorhand weten welke plaats het laatste komt, dat zou het leven al heel wat vergemakkelijken.
In ieder geval was na een poosje met drieën zoeken het bewijs van de wetmatigheid geleverd (door ikke!). Bleek dat Geert 'm al had zien liggen, ja zelfs vastgenomen, maar meneer vond het 'nogal zwaar' om beddengoed te wezen.
Na mijn gastvrouw en -heer te hebben ingewijd in de Carcassonnologie, ben ik mij gaan verwarmen in mijn verloren gewaande beddengoed, maar niet zonder eerst een gebedje aan Sint Antonius. Ne fijne gast zulle (voor het eerst leren kennen in oma's keuken), helaas soms een beetje traag.
De uitnodiging van Hilde voor een dagje zee inclusief kindjes en strakke noordoostenwind heb ik dan ook met beide armen ontvangen en zo zat ik zaterdagnamiddag een beetje te reizen (op de trein, dus).
Zo treinen, daar word ik altijd een beetje weemoedig van. Of het nu 's ochtends naar een opleiding in Brussel, 's middags naar de zee of 's avonds naar Opwijk is; of het nu een helderige zomerdag, druiligere herfstdag of ijskoude winterdag is: het dromerige gevoel overvalt me telkens weer. Vooral wanneer er een passend muziekje op m'n mp3-speler speelt. Ik ben nogal fan van passende muziekjes: ze maken de sfeer dubbel zo sterk. Dan fantaseer ik over waar al die rare mensen toch vandaan komen en naartoe gaan, en wat er in die kantoorgebouwen, huizen en buitenwijken gebeurt, ja, ál die mensen: wie zijn ze, wat doen ze?
Dankzij 'Wordt gevolgd' in Man Bijt Hond wordt er een tipje van die sluier opgelicht en wat je dan ziet, is soms op het 'In de gloria'-hilarische af: mannen bovenop koppige ezels, tienertrutjes die voetbalregels instuderen omdat hun vriendje voetbalt, stoute jongeren op het matje bij mijnheer de directeur (ja meneer, nee meneer), vrouwen op een cursus pelsbewerking, meisjes die voor school exact de 8 stappen om de SIM-kaart van een gsm uit te halen van buiten moeten leren, madamkes op een hoeden-pas-kransje-met-champagne, mensen die minstens 10 keer op een dag bidden, engazomaardoor. Ja, je komt wat tegen, je zou je nog beginnen afvragen hoe ze het soms verzinnen, maar het is allemaal écht.
Zo echt was ook de koude die ons in de greep had bij het betreden van het appartement. Een wéreld van verschil met mijn 'werkruimte', maar het was toch ook niet helemaal je dat. Alleen de verbeten en vergeefse zoektocht naar beddengoed deed onze lichaamstemperatuur een graadje stijgen. En de Mayeurlaanse helplijn was er heilig van overtuigd dat het er wél lag. In zo'n appartementje kan een vuilniszak beddengoed toch onmogelijk spoorloos raken? En welke tjoetie heeft de wetmatigheid uitgevonden dat je altijd iets terugvindt op de laatste plaats dat je zoekt??? Moest je nu eens op voorhand weten welke plaats het laatste komt, dat zou het leven al heel wat vergemakkelijken.
In ieder geval was na een poosje met drieën zoeken het bewijs van de wetmatigheid geleverd (door ikke!). Bleek dat Geert 'm al had zien liggen, ja zelfs vastgenomen, maar meneer vond het 'nogal zwaar' om beddengoed te wezen.
Na mijn gastvrouw en -heer te hebben ingewijd in de Carcassonnologie, ben ik mij gaan verwarmen in mijn verloren gewaande beddengoed, maar niet zonder eerst een gebedje aan Sint Antonius. Ne fijne gast zulle (voor het eerst leren kennen in oma's keuken), helaas soms een beetje traag.
donderdag, maart 02, 2006
Humory
* Als je dode vogels ziet liggen en je zegt: "Ha, vijf in één keer!", dan mag je ervan uitgaan dat het vogelgriep is.
* Zeg niet in het bijzijn van een moslim: "Moh! A met cartoons moe je kunnen lachen ee"
* Waar blijven de vogelcartoons en de Mohammedgriep?
* Een tijdje terug had ik het over kleding voor kippen:
Hadden al die beesten dat toen gehad, dan was er nooit sprake geweest van vogelgriep!
* Zeg niet in het bijzijn van een moslim: "Moh! A met cartoons moe je kunnen lachen ee"
* Waar blijven de vogelcartoons en de Mohammedgriep?
* Een tijdje terug had ik het over kleding voor kippen:
maandag, februari 20, 2006
Ctrl+Alt+Delete
Na de grote paniek enkele weken terug over mijn geliefde peeceetje (plotselinge blindheid, grafische kaart had poging ondernomen op wandel te gaan) was 't vandaag weeral van dattum, maar nu dendiejen op 't werk. Bij een eerste startpoging blokkeerde hij op Windows. No problemo dacht ik, dus heropstarten maar. Resultaat: een begrafeniszwarte achtergrond waarop lijkbleke letters verschenen die volgende geheimzinnige boodschap uit het hiernamaals projecteerden: "Schijffout. Druk Ctrl+Alt+Delete om opnieuw op te starten'. AAAAAGGGHHH! NOOOOooooo......
Het bloed trok weg uit mijn gezicht en ik als een gek de Ctrl+Alt+Delete knoppen tegelijkertijd indrukken, maar geen avance. Weeral dat spookbericht. Pc af, pc aan, Ctrl+Alt+Delete, Ctrl+Alt+Delete: de reanimatie hielp van geen kanten. Den 7766 gebeld, ik mocht 'm op spoed binnenbrengen, waar meteen de onderzoeken begonnen en hij nadien opengevijsd werd, of eerst opengevijsd en dan onderzocht, ik weet niet meer, ik was in totale shock.
Het zag er niet goed uit. Meer nog, het zag er slecht uit, te beoordelen aan de bezorgde kennersblik van de computerdokter. Wat een drama. Amper twee jaar oud en zomaar opeens de geest geven, zonder iets na te laten: da's nog het ergste: zijn laatste nalatenschap (backup) dateerde van oktober 2005: ik had er te veel vertrouwen in en daar moet ik nu voor boeten, wat een regelrechte schande voor een IT'er! Gelukkig staat mijn code op andere systemen.
Om een lang verhaal kort te maken: er werd een reserveschijf in gemonteerd want ik moest toch nog kunnen werken vandaag (maar ge zijt toch algauw nen dag bezig alles te configureren en installeren), de kapotte schijf werd in een andere pc gestopt en daar bleek er toch nog iets van gegevens over te schieten, behalve natuurlijk de belangrijkste !!!
Met een schoon systeem starten: fijn, maar je belangrijkste data voorgoed kwijt: da's the worst case scenario en zeker op een maandagmorgen in een periode dat een boel klanten klagen dat ze niet meer op Blue (mijn e-commerceprogramma) kunnen na een update door ons en ik al de telefoons krijg en tot vervelens toe moet uitleggen dat en hoe ze Firefox (en kom nu niet af met "wadisda" want dan sta ik niet in voor de gevolgen) moeten installeren terwijl het aleens mijn schuld niet is dat de Blue soms niet meer werkt; en dat de rest zaagt dat 't te traag gaat en de concurrentie beter doet op dat vlak en ze hebben nog gelijk ook, terwijl ook dat weer niet mijn fout is: kortom: moest ik er geen breuken aan overhouden zou ik de muren oplopen; moest ik geen ontslag kunnen krijgen zou ik de hoorn neersmijten, moest ik God zijn dan zou alle hardware en software ten eeuwigen dage snel en foutloos werken, kreeg ik alleen maar telefoon en mail met lofbetuigingen over Blue en zou ik de maandag afschaffen.
Maar ik ben God niet, enkel een klaagmuur en geloof me: die muur staat op instorten. Gelukkig heb ik thuis de cement met mijn foto- en bloghobby: ik heb zomaar eventjes 737 foto's uitgekozen en bewerkt, bijgesneden, opgeladen en verwerkt in een bestelling (foto.com): dan mag ik die allemaal nog es gaan inkleven ook. Tisj een obbie!
Uitbeelding van een maandagmorgen
Het bloed trok weg uit mijn gezicht en ik als een gek de Ctrl+Alt+Delete knoppen tegelijkertijd indrukken, maar geen avance. Weeral dat spookbericht. Pc af, pc aan, Ctrl+Alt+Delete, Ctrl+Alt+Delete: de reanimatie hielp van geen kanten. Den 7766 gebeld, ik mocht 'm op spoed binnenbrengen, waar meteen de onderzoeken begonnen en hij nadien opengevijsd werd, of eerst opengevijsd en dan onderzocht, ik weet niet meer, ik was in totale shock.
Het zag er niet goed uit. Meer nog, het zag er slecht uit, te beoordelen aan de bezorgde kennersblik van de computerdokter. Wat een drama. Amper twee jaar oud en zomaar opeens de geest geven, zonder iets na te laten: da's nog het ergste: zijn laatste nalatenschap (backup) dateerde van oktober 2005: ik had er te veel vertrouwen in en daar moet ik nu voor boeten, wat een regelrechte schande voor een IT'er! Gelukkig staat mijn code op andere systemen.
Om een lang verhaal kort te maken: er werd een reserveschijf in gemonteerd want ik moest toch nog kunnen werken vandaag (maar ge zijt toch algauw nen dag bezig alles te configureren en installeren), de kapotte schijf werd in een andere pc gestopt en daar bleek er toch nog iets van gegevens over te schieten, behalve natuurlijk de belangrijkste !!!
Met een schoon systeem starten: fijn, maar je belangrijkste data voorgoed kwijt: da's the worst case scenario en zeker op een maandagmorgen in een periode dat een boel klanten klagen dat ze niet meer op Blue (mijn e-commerceprogramma) kunnen na een update door ons en ik al de telefoons krijg en tot vervelens toe moet uitleggen dat en hoe ze Firefox (en kom nu niet af met "wadisda" want dan sta ik niet in voor de gevolgen) moeten installeren terwijl het aleens mijn schuld niet is dat de Blue soms niet meer werkt; en dat de rest zaagt dat 't te traag gaat en de concurrentie beter doet op dat vlak en ze hebben nog gelijk ook, terwijl ook dat weer niet mijn fout is: kortom: moest ik er geen breuken aan overhouden zou ik de muren oplopen; moest ik geen ontslag kunnen krijgen zou ik de hoorn neersmijten, moest ik God zijn dan zou alle hardware en software ten eeuwigen dage snel en foutloos werken, kreeg ik alleen maar telefoon en mail met lofbetuigingen over Blue en zou ik de maandag afschaffen.
Maar ik ben God niet, enkel een klaagmuur en geloof me: die muur staat op instorten. Gelukkig heb ik thuis de cement met mijn foto- en bloghobby: ik heb zomaar eventjes 737 foto's uitgekozen en bewerkt, bijgesneden, opgeladen en verwerkt in een bestelling (foto.com): dan mag ik die allemaal nog es gaan inkleven ook. Tisj een obbie!
Uitbeelding van een maandagmorgen
maandag, februari 13, 2006
Nief patatjes of spruitentijd
't Is eraan te merken dat het in de familie weer es de tijd is van de 'nief patatjes' (vrij vertaald: nieuwe patatjes). Na Daan en Axel mochten we vorige week 8 februari wederom een patatje, spruitje of hoe je het ook wil noemen, verwelkomen.
Jaja, Evelyne en Pieter hebben er ook werk van gemaakt en wat voor een levenswerk! Een flink bazeke dat zijn deadline - enfin, birthline - heeft overschreden en zelfs tijdens zijn terwereldkoming de warmte en gezelligheid van mama's buik bleef verkiezen. Maar ja, volgens de grote mensen moest en zou hij eruitkomen, zodat zelfs het gebruik van de grote verschrikkelijke zuignap niet werd geschuwd.
Zodanig dat het arme venteke nu met een kanjer van een zuigplek op zijn hoofdje zit opgescheept...
Maar voor de rest: schoon manneke met bolle kaakskes & een gezond kleurtje. En de mooie naam ROBBE. Waarvan hier bewijs! (klik voor grotere foto)
Trotse mama
met anti-krab-wantjes...
Gelukkig gezinnetje
Nonkel Robert zal zijn pastorie met Pasen in het vervolg mogen omtoveren tot crèche... voor 4 ettertjes (graptjen ee) en 3 babietjes. Da gaat wa worden op familiefeesten, ne keer dat die 3 babietjes gaan kunnen lopen... beware of the walking droolers !!!
Ach, ze zijn zo lief, meneer...
Jaja, Evelyne en Pieter hebben er ook werk van gemaakt en wat voor een levenswerk! Een flink bazeke dat zijn deadline - enfin, birthline - heeft overschreden en zelfs tijdens zijn terwereldkoming de warmte en gezelligheid van mama's buik bleef verkiezen. Maar ja, volgens de grote mensen moest en zou hij eruitkomen, zodat zelfs het gebruik van de grote verschrikkelijke zuignap niet werd geschuwd.
Zodanig dat het arme venteke nu met een kanjer van een zuigplek op zijn hoofdje zit opgescheept...
Maar voor de rest: schoon manneke met bolle kaakskes & een gezond kleurtje. En de mooie naam ROBBE. Waarvan hier bewijs! (klik voor grotere foto)
Trotse mama
met anti-krab-wantjes...
Gelukkig gezinnetjeNonkel Robert zal zijn pastorie met Pasen in het vervolg mogen omtoveren tot crèche... voor 4 ettertjes (graptjen ee) en 3 babietjes. Da gaat wa worden op familiefeesten, ne keer dat die 3 babietjes gaan kunnen lopen... beware of the walking droolers !!!
Ach, ze zijn zo lief, meneer...
zaterdag, februari 04, 2006
Vrijdag Daandag
Ma & pa spelen elke vrijdag chrèche speciaal voor Daantje. Da's wel leuk, vooral voor mij: vóór ik vertrek zie ik Daan, 's middags aan tafel zie ik Daan, na het werk zie ik Daan en gaan we spelen.Meneertje mocht vandaag voor de eerste keer als een echt gezinslid mee aan de grote tafel en dat was een hele belevenis: amaai zoveel te zien, zijn ogen vielen er bijna uit.
Híj zag dan wel veel, wíj zagen hém bijna niet: 't ventje leek haast te verdwijnen in die grote stoel achter het plastieken tafelblad.
Maar ook in het halfduister in z'n knalbauwe bedje maakt hij het gezellig: met je dekentje spelen kan toch zo plezant zijn! Zie hieronder het bewijs. Download direct (klik op de foto om het filmpje te dowloaden) want straks moet het weer plaats ruimen voor iets nieuws!
woensdag, februari 01, 2006
Ademnood
Heb je dat ook? Hoe meer men het over de huidige wintersmog heeft, hoe minder je durft ademen - erger nog, hoe benauwder je je voelt. Alsof je écht minder goed kunt ademen, alsof al die fijne PM10-deeltjes terstond je longen verstoppen.
Dus hou ik buiten angstvallig mijn sjaal voor mond en neus.
Doen ze er nog een schepje bovenop door het in élk nieuwsbericht te herhalen, en terloops mee te geven dat het binnenshuis al niet veel beter is. En als het daar niet over gaat, maken ze u wel bang met de vogelgriep.
Wat is het, willen ze een massale paniekaanval uitlokken (herinner je de 'slechte' blikjes cola)?!
Hoe meer je erover hoort en leest, hoe benauwder het aanvoelt in je borstkas.
En zeker niet gaan surfen naar http://www.irceline.be want daar wordt je pas echt de keel toegeknepen, vooral als je dacht dat West-Vlaanderen vanwege de kustligging eraan ontsnapte... bekijk maar eens de waarden van bvb. Zwevegem, één van de hoogste!!! (139, dat is 8 op een waarderingsschaal van 10 = slecht!).
Dan kun je alleen maar hopen dat er snel een stortbui of een hevige windvlaag passeert. Voor ene keer mag het.
Allé, om u niet heeltegans depri te maken, een kartoentje. Of drie.
Dus hou ik buiten angstvallig mijn sjaal voor mond en neus.
Doen ze er nog een schepje bovenop door het in élk nieuwsbericht te herhalen, en terloops mee te geven dat het binnenshuis al niet veel beter is. En als het daar niet over gaat, maken ze u wel bang met de vogelgriep.
Wat is het, willen ze een massale paniekaanval uitlokken (herinner je de 'slechte' blikjes cola)?!
Hoe meer je erover hoort en leest, hoe benauwder het aanvoelt in je borstkas.
En zeker niet gaan surfen naar http://www.irceline.be want daar wordt je pas echt de keel toegeknepen, vooral als je dacht dat West-Vlaanderen vanwege de kustligging eraan ontsnapte... bekijk maar eens de waarden van bvb. Zwevegem, één van de hoogste!!! (139, dat is 8 op een waarderingsschaal van 10 = slecht!).
Dan kun je alleen maar hopen dat er snel een stortbui of een hevige windvlaag passeert. Voor ene keer mag het.
Allé, om u niet heeltegans depri te maken, een kartoentje. Of drie.
zaterdag, januari 21, 2006
Kleur in deze grijze dagen !!!
Al die machtig mooie reclame van de Sony Bravia LCD-tv gezien? 250.000 kleurrijke springballen springen vrolijk naar benee in de stad... zet daar nog een prachtige versie van de song 'Heartbeats' (José Gonzalez) op en je hebt een uiterst genietbare reclame waarvan er helaas veel te weinig worden gemaakt...
Bekijk 'm hier : http://www.bravia-advert.com.
Moet je wel eerst even Quicktime 7 op je peeceetje hebben.
Bekijk 'm hier : http://www.bravia-advert.com.
Moet je wel eerst even Quicktime 7 op je peeceetje hebben.
zondag, januari 15, 2006
Beebieborrel
Happekes, drankskes, veel volk en een baby: meer is niet nodig voor een babyborrel. Of toch? Ja, serveersters en een persfotograaf om het compleet te maken. Dat laatste heb ik dan maar even op mij genomen. Met plezier, overigens: laat de anderen maar kletsen, ik voer in de grootst mogelijke discretie (alléjahow) mijn hobby uit.
Vergeef mij als mijn lens iemand net gemist heeft, of net niet. Moeilijk, hoor. Den enen vindt het ambetant gefotografeerd te worden, den anderen is geaffronteerd als hij/zij niet op de foto staat.
Swat, hier is dus een compilatietje. En yes, ik ben eerstes!
En ooo jaa, Hilde en haar djembégenootschap hebben zowaar zomaar gratis een optredentje weggegeven! Het lijdt geen twijfel dat ook dit vereeuwigd en geïnternetialiseerd moest worden. (PS: zoek Axel!)
Vergeef mij als mijn lens iemand net gemist heeft, of net niet. Moeilijk, hoor. Den enen vindt het ambetant gefotografeerd te worden, den anderen is geaffronteerd als hij/zij niet op de foto staat.
Swat, hier is dus een compilatietje. En yes, ik ben eerstes!
En ooo jaa, Hilde en haar djembégenootschap hebben zowaar zomaar gratis een optredentje weggegeven! Het lijdt geen twijfel dat ook dit vereeuwigd en geïnternetialiseerd moest worden. (PS: zoek Axel!)
dinsdag, januari 10, 2006
Luxe
Eindelijk is er verbetering opgetreden in het personeels-sanitair! En wat voor één!
Zit er nu toch wel een spiksplinternieuw, blinkend afvoerputje in de lavabo zeker! Bovendien zit het kraantje nu vast! Amai zeg, wat een luxe toen ik mijn handen waste. Het water bleef niet meer staan.
Ach ja, wie het kleine niet eert...
Zit er nu toch wel een spiksplinternieuw, blinkend afvoerputje in de lavabo zeker! Bovendien zit het kraantje nu vast! Amai zeg, wat een luxe toen ik mijn handen waste. Het water bleef niet meer staan.
Ach ja, wie het kleine niet eert...
Abonneren op:
Posts (Atom)
