Laat het lichtje niet meer doven...

En ja, 't was weer zover. We moesten om 15u. de werkplek verlaten en mogen 9 dagen lang niet meer terugkeren. Kerstvakantie.
Godzijdank.

Vakantie? Neeje, wérken! Eenvoudige koekskes bakken neemt algauw een paar uur in beslag - zeker als je zo gek bent ze ook nog eens te voorzien van gekleurd glazuur. Kon ik mijnen nieuwjaarskado van VM, een blauwe schort met het logo, direct gebruiken. Het motto is dus niet 'Vaagt er uw voeten aan', maar 'vaagt er uw handen aan' - al is die schort zodanig lang dat het eerste voor mij ook geldt.

Kerstavond dus. Hallelujah! Voor het eerst sinds lange tijd weer met z'n vijven; Pieter van Els zat mee aan de fles en aan de dis. Dat mocht wel. Hij had nl. een plateauke fonduevlees uit papa's slagerij ontvreemd. Dat mocht wel. Els & Pieter hadden eraan meegeholpen.
En zo waren we allemaal content, en dat is toch belangrijk op zo'n avond hé.

Geen kerstavond zonder nachtmis. Dat maakt het verlangen naar de pakskes alleen maar groter ;o)
Maar we - de jongvolwassenen - hebben wel allemaal flink meegezongen. In ruil mochten we een beetje geld en een hostie nemen uit de schalen die rondgingen. Wel niet teveel natuurlijk, met Kerstmis moet je delen.

Kerstmis zonder pakjes is als Kerstmis met sneeuw: haast onmogelijk. Naar goede traditie lagen ze allemaal even verleidelijk te wezen onder de kerstboom. Een halfuurtje geritsel en gesmekkel alom, de kadootjes verschenen alnaargelang mijn koekskes verdwenen. Zeggen dat het gezellig was zou een cliché zijn maar laat mij nu net dat cliché even gebruiken. Het was gezellig.
Blij dat Pieter er deel van uitmaakte.

Dan wil ik als afsluitertje nog ff dit wondermooi nostalgisch kerstliedje meegeven. Tegen dat je dit leest is 't er misschien al te laat voor, maar soit. Denk aan het liedje van de Pfaffs: "Alle dagen kerstfeest"... (zijt gerust, 't is niet da gezever da'k hierop heb gezet!)