De collega's die al weken lopen te zeggen dat ze nog wel even nen goeiendag zullen komen zeggen als ze het aftrappen wanneer ze de Lotto hebben gewonnen, wel, die collega's zaten er vanmorgen maar beteuterd bij. Geen ene cent hadden ze gewonnen.
En dan nog. De 7 miljoen was al onder 13 winnaars moeten gedeeld worden, als je dat dan nog eens door een stuk of 5 moet delen schiet er nog wel wat, maar niet zo danig veel meer over. Toch niet genoeg om de rest van je leven niet meer te moeten werken. En dan nog. Wat zou ne mens thuis ganse dagen doen met zijn miljoentjes? Gelukkiger zijn? Dacht van niet.
Nee, dan maar de redenering van de collega Brecht die vergeten was mee te spelen: "Ik heb 6 euro gewonnen".
Wij hebben 6 euro verloren.
So be it.
En naar wat zou je dan nog kunnen verlangen, als je niet meer ging werken en thuis zat met een bom geld? Voor mij is verlangen naar iets wat gaat komen, een belangrijk onderdeel van gelukkig zijn: verlangen naar vakantie, verlangen naar het weekend, verlangen tot je iets kunt kopen, verlangen naar dat familieweekend/feest, verlangen naar een lief; maar het zit ook in de kleine dingen: verlangen naar je warme maaltijd, verlangen tot de werkdag gedaan is, verlangen naar je bed, ... je leven wordt voor jou persoonlijk interessanter als je ook iets hebt om naar uit te kijken: wetende dat er iets leuks, iets goeds, iets aangenaams zal komen, houdt een mens op de been. Als je niets meer wilt, niets meer verlangt, nergens meer voor leeft, ben je uitgedoofd.
---------------------------------
¯ Enya - Boadicea
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten