In Panne

Dag bloglezertjes allemaal,

Ik zit samen met mijn mama en mijn papa en mijn zusje voor een paar daagjes aan het zeetje.
Ik heb nog áltijd géén portable met draadloze internetverbinding dus zullen jullie tot woensdag een beetje op je bloghonger moeten zitten.
Intussentijd kun je de vorige blogjes misschien nog eens herlezen?
Of misschien eens nadenken wat de 'gele en groene bollekes' zijn van zondag 17/10 - wie het raadt mag ze eens komen eten! (familie Demory mag niet deelnemen aan de wedstrijd!)

Wat de uu-er-ellekes naar liedekijns en foto's betreft, ik ben tot de onaangename constatie gekomen dat jullie die inderdied niet kunnen raadplegen.
Allez, omdat gulle het zijt:
ga naar: http://briefcase.yahoo.com/demory_an
en sign in met user demory_an
en paswoord 'multimedia' (excl.quotes)
Klik daar op 'My documents' et voilà. Alles op één hoopje.
(Quicktime nodig voor de muziekskes geloof ik)
DISCLAIMER: Maak geen misbruik van mijn vertrouwen, of Halloween zal uwen besten keer niet zijn!
BOEOEOEOEOEOEOEOEOEOE !!!!!!

...

Héél den dag verhaderd met een collega. Ach ja, een beetje blabla hier en wat gezever daar, ge kent da wel, nie vree lastig dus. Ja hoor, 't heeft wél wat opgeleverd, uiteraard. 't Is ook ideaal natuurlijk om mijn surfquota wat naar beneden te halen. Een jaar of wat geleden bleek ik bovenaan te staan wat dat betreft. Jaja, dat wordt hier nogal gecontroleerd. Never mind. Ik ben nogal ne curieuzeneus, maar 90% van de tijd is 't toch om dingen op te zoeken voor mijn werk (http://www.hoehel.be is een hoeie hulp), dat voorts altijd netjes en op tijd af geraakt. Gisteren kreeg m'n collega Pieter dan weer telefoon van Guido, onzen 'IT-baas' (onthou die naam, hij zal nog vaak terugkomen): "Weet je dat je de afgelopen week op nr. 1 staat wat downloaden betreft???"
Pieter: "Ja, en dan?"
Guido: "Meer dan 300 megabaait!"
Pieter: "Ja, en dan?"
Guido: [mond vol tanden]

Toeme toch, 'k ben voorbijgestoken!

Als ik dus nie zit te surfen zit ik te werken. Was gisteren bezig met wat demookes van Java-code te bezien, tja, ge moet het warm water niet opnieuw uitvinden hé.
Dit staat bovenaan elke stukje code:
* This software is not designed or intended for use in on-line control of
* aircraft, air traffic, aircraft navigation or aircraft communications; or in
* the design, construction, operation or maintenance of any nuclear
* facility.

Tja, wat nu te peinzen van de zo opgehemelde Java-programmeertaal???

ZigZag

Om de spierkes wat soepel te houden moet ne mens in beweging blijven dus maak ik van elke dinsdag ne zwemdag samen met Katrien, een vriendin.
't Is altijd weer op de tanden bijten om uw lichaam te water te laten, maar de koude maakt dat je vanzelf de spastische beweging gaat uitvoeren die ook wel schoolslag wordt genoemd, en waarbij je bovendien nog vooruit geraakt ook. Dat is mooi meegenomen. Wel op tijd stoppen om u om te draaien en weer te keren.
Dat lijkt heel gemakkelijk, maar op een doordeweekse avond in een doordeweeks zwembad zijn er meestal opvallend veel doordeweekse mensen die hun spieren soepel willen houden, en dus zit iedereen maar naar eigen goeddunken en vermogen wat in dat koude aquarium te spartelen (de ene al wat meer geslaagde would-be-vis dan de andere), zodat iedereen zich een weg tussen en achter iedereen moet banen, en dat levert nogal wat afremwerk en zigagstrategie en af en toe een botsing op en van echt zwemmen komt dan niet veel meer terecht. Héél vervelend. En azo gaat dat elke week. En azo is één lengte geen 25 maar 35 meter...
Ik zou dus liegen als ik zeg dat we gisteren 1,5 km hebben gezwommen.
Nee, we hebben 2,1 km gesparteld.
Of bovendrijf ik nu beetje?

Money money money

Op de vraag “Wat doen we vandaag?” moest ik niet lang nadenken: “Geld verteren!”
Néén beste lezers, we hebben de Lotto echt níet gewonnen, is dat duidelijk!
Geld verteren dus, staat gelijk aan een hele dag rond-tsjoolen, van behangpapiertjes over laarzen naar kledingrekken en terug.
Wat heeft het nu opgeleverd? Een gamma staaltjes behangpapier en ikke weer hippe kip.
Watch me, I’ll be the babe of the next family parties! Miss Family Beauty!

Dan was ik nog aan het twijfelen geslagen over een vestje. Zou ik dit nemen? Of dat van de C&A? Of dat van Vögele? Daar stond ik dus, besluiteloos rond te drentelen in de Etam, vestje aan, kap op, kap af, mouw af, kereweerom voor de spiegel, rits open, rits toe, en weer van voren af aan. Toch nog even in andere winkels gekeken. Teruggekeerd. Heel de show weer staan opvoeren. (that’s me…) Een verkoopster had mij in de gaten. Ze stak haar verkoopspraatjes af: “mooi hé, je kunt ‘m ook als bodywarmer gebruiken, en je kunt de kap afnemen, pas ‘m eens met een wat dikkere trui eronder, we hebben het ook nog in ’t zwart en in ’t rood, …”
Nee, hoe hard ze ook trok, ze kreeg me niet over de streep.
Tot op het moment dat ik het vestje had teruggehangen en de winkel uitliep.
“Wacht, wacht!”
Ik draaide me om, wat zou ze me nu aansmeren?
“Ik heb hier nog kortingbons van 30% liggen! Ik zie je zo twijfelen, maar denk eens, - 30 procent, da’s toch al de moeite hé?”
Daar had ze wel een punt. Maar besluiteloos als ik ben moest ik daar toch nog even over gaan nadenken. Keuze maken tussen 3 vestjes, elk met zijn voor- en nadelen, da is toch nie gemakkelijk zenne – bovendien kostten ze allemaal evenveel, behalve nu dat laatste natuurlijk.
Om een lang verhaal kort te maken (afin, dat is nu al de moeite nie meer): ik ben voor de 3de keer teruggekeerd naar de Etam, deze keer resoluut en rechtdoorzee met het vestje naar de kassa, waar ik de beloofde 30 percentjes korting kreeg.
Zjuust gelijk mijn sjakos in Turkije. Conclusie van vandaag: twijfelen heeft zo zijn voordelen.

------------------------------------
¯ Krafwerk - The Model

Boem

Ok, ma & ik vonden het al vreemd toen we gisteravond 'Boem' en 'padaf' hoorden. Vuurwerk? Op een ordinaire donderdagavond? Of was het de non-profitsector die die avond nogal luidruchtig een betoging hield in Kortrijk?
Geen van beide, zo bleek vanmorgen. Zoals altijd lag ik vanmorgen zo rond 7u. naar het nieuws te luisteren, nu ja, luisteren, meestal het ene oor in en het andere weer uit, vooral als 't weer van dat politieke gez**** is. ('s morgens vroeg nog extra slaapverwekkend)
Tot ik hoorde 'In het centrum van Kortrijk', toen spitste ik m'n oortjes natuurlijk, en zorgde ervoor dat de informatie die zou volgen, zou blijven steken in de hersenen tussen die 2 oren.
Bleek dat er een ontploffing was geweest (gevolgd door brand), één die de bewoner, blijkbaar een explosieve persoonlijkheid, zélf had veroorzaakt in een wanhoopsdaad. Aha, dat was het dus. Alleen héél vreemd dat ik nadien géén sirenes heb gehoord, hoewel het vlakbij (hoek Veemarkt - Romeinselaan) was gebeurd, en er een hele hulpdienstencolonne op gang was gekomen nadat rampenplan fase A was afgekondigd.
Gelukkig is de bewoner er met lichte verwondingen vanaf gekomen.
Dus hebben we vandaag maar ramptoeristje gespeeld: ma is vanmorgen gaan kijken, pa vanavond, en ik ook nog es nadat ik met ma van de C&A kwam.
Tja, er schoot van zijn appartementje niets over behalve een half muurtje... Gelukkig is er in de omgeving weinig gesneuveld.
Stom toch, als ge per sé iets wilt opblazen neem dan een ballon of een luchtmatras hé...

Grijze haren

Ons Elise kan zich eindelijk weer aan haar Pietertje verwarmen in de Scottish Highlands...

Ik kan voorlopig alleen maar dromen dat ik mij eens dicht tegen een mannelijk torso kan vleien...
Tja, eens je 24 en nog single bent wil je dat wel es dromen hé.

Maar daar ging ik het vandaag niet over hebben. Wel de badminton vanavond, zoiets waar ik altijd toch wel naar uitkijk, ff lekker uitleven met die racket, proberen te winnen.
Toch sloeg de tegenzin al meteen toe, toen ik zag wie mijn mede- en tegenspelers waren: 3 grij(n)zende 50,60-plussers die ik hier nog nooit eerder gezien had. Zo van dat type dat meedoet aan busreizen voor senioren naar tavernes waar gevallen Vlaamse zangers/zangeressen die ooit furore maakten in Tien Om Te Zien of juist niet, de koffieklets komen opvrolijken, en op vakantie gaat naar Benidorm, als het jaarlijks geprezen Onze-Lieve-Vrouwke van Lourdes dat toelaat.

Dat zou dus wat worden, op 't dooie gemakske waarschijnlijk - helemaal niet leuk als je je niet kunt uitleven.
Nu, na slechts enkele slagen (op de shuttle, welteverstaan) had ik al door dat die grijze haren slechts een valse uiterlijke schijn gaven, de geniepigaards.
Er werd hard en ongenadig gespeeld, meer nog, ze zaten gewoonweg op mijn niveau! Dat bewees ook de uitslag op 't einde: elk 3 sets gewonnen.
Tip van de dag: betrouw geen enkel oudje, zeker niet als ze al grijze haren hebben ;o)

The day after

De collega's die al weken lopen te zeggen dat ze nog wel even nen goeiendag zullen komen zeggen als ze het aftrappen wanneer ze de Lotto hebben gewonnen, wel, die collega's zaten er vanmorgen maar beteuterd bij. Geen ene cent hadden ze gewonnen.
En dan nog. De 7 miljoen was al onder 13 winnaars moeten gedeeld worden, als je dat dan nog eens door een stuk of 5 moet delen schiet er nog wel wat, maar niet zo danig veel meer over. Toch niet genoeg om de rest van je leven niet meer te moeten werken. En dan nog. Wat zou ne mens thuis ganse dagen doen met zijn miljoentjes? Gelukkiger zijn? Dacht van niet.
Nee, dan maar de redenering van de collega Brecht die vergeten was mee te spelen: "Ik heb 6 euro gewonnen".
Wij hebben 6 euro verloren.
So be it.

En naar wat zou je dan nog kunnen verlangen, als je niet meer ging werken en thuis zat met een bom geld? Voor mij is verlangen naar iets wat gaat komen, een belangrijk onderdeel van gelukkig zijn: verlangen naar vakantie, verlangen naar het weekend, verlangen tot je iets kunt kopen, verlangen naar dat familieweekend/feest, verlangen naar een lief; maar het zit ook in de kleine dingen: verlangen naar je warme maaltijd, verlangen tot de werkdag gedaan is, verlangen naar je bed, ... je leven wordt voor jou persoonlijk interessanter als je ook iets hebt om naar uit te kijken: wetende dat er iets leuks, iets goeds, iets aangenaams zal komen, houdt een mens op de been. Als je niets meer wilt, niets meer verlangt, nergens meer voor leeft, ben je uitgedoofd.

---------------------------------
¯ Enya - Boadicea

Lottogek

Iedereen in de ban van de Lotto en zijn 7 miljoenen.
Neen, ik liet me niet gek maken voor dat bedrag (dat we trouwens nog door 3 zouden moeten delen)maar je weet nooit hé, dus meegedaan met al die andere miljoen Belgen, voor den eerste keer in gans mijn leventje.
Hoeveel kleren zou ik niet kunnen kopen! Dan zou dat ene huisje voor het stockeren van die kleren er ook wel vanaf kunnen.
Na eerst 2 juiste cijfertjes (meer werd het niet, in geen enkele reeks) was de lol er van af.
Ach, kleren heb ik nu al genoeg.

Verslag viering verjaardagen (Els, ma, pa) met Veer & Bart:

De kurk van de champagne is niet weggeschoten.
Lekkere broccolisoep met brocjes broccoli.
De kaassoufflé is niet ingevallen. Niet direct, toch.
Even souffleren vooraleer je de soufflé in je mond bracht. Heet.
Gele balletjes, groene balletjes, groene stokjes, bruine ovaal.
De saus smaakte beter dan dat hij eruit zag.
De suikergarnituur, te laat aan begonnen.
'Onze' chocoladetaart.
Njam njam.
Net niet ontploft.

Joepie, geen regen vandaag!

Hello world !

Wie in de informatica werkt zal dit cliché-zinneke wel bekend voorkomen: een programmaatje is geboren! Dus wat kan ik als IT-er beter zeggen dan dat, hier op mijn eerste blogje.

Vanmorgen telefoon van Ewoutje: "ga je mee naar Bellewaerde? Luna en Amber gaan er ook zijn, dus je gaat wel voor 4 kindjes moeten zorgen!"
Tja, in de familie sta ik nu eenmaal bekend als algemeen geliefde (?) en beschikbare babysitter, Heleen noemt me al sinds ze kan spreken "de Kindermadam" (ook wel bekend als "Fotomadam" - heb hier stápels foto's van kinnekes).
Dus diezelfde namiddag huppakee in de auto, richting Halloween Horror Fest te Bellewaerde.
Om een lang verhaal kort te maken: terwijl Hilde bij de kindjes bleef (= zitten tellen hoeveel keer ze op de draaimolen gaan en Amber troosten als ze weer es een griezel tegen het lijf was gelopen) gingen Ka, Geert en ik de gevaarlijke attracties opzoeken zoals daar zijn het River Splashje, de draaimolen in de lucht, de Boomerang (mij niet gezien!), de Screaming Eagle en last but certainly not least: de Niagara (super Splash).
We stonden al in 't rijtje voor den overdekte boot maar ach wat zielig, er stond haast niemand voor 'dat andere soort boot waarin je al eens nat durft te worden'. Op aanvoeren van Geert kropen we over de reling om ons eraan te wagen.
Op 't gemakske naar boven getrokken om in een rotvaart naar beneden te sjeezen... en daar de volle lading te krijgen...

Geen kletsende reuzedruppels, nee, maar bak-ken water kregen we over ons heen.
Ka en ik kregen prompt 5 minuten lang de slappe lach :o)
Daar gingen onze zorgvuldige voorzorgsmaatregelen: een plekje langsachter (don't know why), de zakdoekjes die Ka en ik hadden bovengehaald om de zitting 'een beetje af te drogen' om 'toch maar geen nat achterwerk' te hebben, de kraag van mijn jas die ik nog had rechtgezet. Doorwéékt waren we, vooral de broek en mijn schoenen hadden het hard te verduren gekregen...
Uit pure misère (van koude) zijn we met Ewout terug naar huis getrokken; Ka met de broek af tot op de knieën. Maar wel een trui bovenop het ontblote gedeelte want zeg nu zelf, dat is toch geen zicht als een politieman zijn kop binnensteekt: "Controle mevrouw, papieren alstublieft" ... stel je voor.

De warme douche achteraf, op mijn blote huid, deed toch heel wat meer deugd maar ach, we hebben plezier gehad en da's 't belangrijkste. En dank u Ka, voor de heerlijke pannenkoeken en warme chocomelk 's avonds, dat hadden we echt wel verdiend na vandaag !